عنوان : لنین و رفرمیسم
آقای احمد س عزیز
ممنون از یادداشت شما. در این تردیدی نیست که لنین بارها بر ضرورت انعطاف در تاکتیک های مبارزاتی انقلابیون تاکید کرده، و ضرورت اصلاحات و رفرم را هم انکار ننموده. حتی شهامت آن را هم داشته که در پاره ای نظریه ها و سیاست های قبلی خود تجدید نظر کرده، و با انتقاد، سیاست متفاوتی را در پیش گیرد. اما همانطور که می دانید، او هرگز به رفرمیسم اعتقادی نداشته و همانطور که بعدا در قسمت های کائوتسکی، هیلفردینگ، پلخانف و دیگران اشاره خواهد شد، سخت بر علیه آن ها مبارزه کرده است. این سری نوشته ها مربوط به رفرمیست هاست و جای بررسی لنین نیست. قبلا در سری مربوط به بازخوانی انقلاب ها، در انقلاب روسیه من به لنین پرداخته ام. موفق باشید، سعید رهنما
٨۹٨۹۷ - تاریخ انتشار : ٣۰ ارديبهشت ۱٣۹٨       

عنوان : انگلس درست میگوید
آقای رهنما، اگر مجلس آلمان اکثریتش رای به قانونی جدید رای دهند که جنبه های سو سیالیستی داشته باشد. حرف انگلس درست است.
٨۹٨۹۵ - تاریخ انتشار : ٣۰ ارديبهشت ۱٣۹٨       

عنوان : آیا این بحث با نوشته های لنین تکمیل نمی شود؟
استاد رهنما همچون همیشه روی درس هایی دست می گذارند که همه بدان نیازمندیم. اما به این بحث ها که در نوشته های لنین تا حد زیادی تکمیل شده، اشاره ای نمی بینیم. به این دو نقل قول توجه کنید:

«در مورد این مسئله نیز هر کس بخواهد تاکتیک پرولتاریای انقلابی را برپایه اصولی از این دست استوار سازد که: «حزب کمونیست باید آیین خود را منزه و استقلال خود را درقبال رفرمیسم خدشه ناپذیر نگاه دارد و رسالت حزب کمونیست آن است که در صف اول گام بردارد و بدون توقف و بدون پیچیدن از راه خویش یکراست به سوی انقلاب کمونیستی پیش رود»، ناگزیر دچار اشتباه می‌گردد، زیرا پیروی از چنین اصولی فقط تکرار اشتباه کمونارهای بلانکیست فرانسه خواهد بود که در سال ۱۸۷۴ شعار «نفی» هرگونه سازش و هرگونه توقف در بین راه را اعلام می داشتند.»

«روسیه‌ی انقلابی درنتیجه‌ی مهاجرت‌های اجباری که تزاریسم موجب می‌گردید، در نیمهٴ دوم قرن نوزدهم از لحاظ پیوندهای بین‌المللی چنان غنی بود و از چگونگی اشکال و تئوری‌های جنبش انقلابی سراسر جهان چنان اطلاعات شگرفی داشت که هیچ کشوری در جهان به پای آن نمی‌رسید.»
«...بلشویسم پس از آنکه بر چنین بنیاد استوار تئوریک پدید گشت، مکتب عملی پانزده ساله‌ای را (۱۹۱۷-۱۹۱۳) گذراند که از لحاظ غنای تجربه در جهان همتا ندارد، زیرا طی این پانزده سال در هیچ کشوری، حتی به طور تقریب، این همه تجربه‌ی انقلابی اندوخته نشد و تبدیل اشکال گوناگون جنبش به یکدیگر - اعم از علنی و غیرعلنی، مسالمت‌آمیز و طوفانی، نهان و عیان، محفلی و توده‌ای، پارلمانی و تروریستی ــ چنین سرعت و تنوعی نداشت. درهیچ کشوری، در چنین برهه‌ی زمانی کوتاه، وفور اشکال، سایه روشن‌ها و اسلوب مبارزه‌ی جمیع طبقات جامعه‌ی معاصر بدین پایه نرسیده بود. ضمنا این مبارزه به سبب واپسماندگی کشور و سنگینی فشار ستمگری تزاریسم با سرعتی خاص نضج می‌پذیرفت...»

کتاب چپ‌روی کودکانه‌ی لنین پر از درک رشد یافته از ضرورت تحلیل مشخص از اوضاع مشخص و بکارگیری همه‌ی اشکال مختلف مبارزه است. درک شرایط انقلابی و غیر انقلابی و تنظیم تاکتیک های مناسب برای مبارزه در هر مقطع، هنری ست که رهبران مبارزه باید فرا بگیرند و اشتباهات مکرر در این زمینه هیچ عجیب نیست. لنین می گوید:
«دست و بال خویش را از پیش بستن و به دشمنی که اکنون بهتر از ما مسلح است آشکارا گفتن که ما با تو خواهیم جنگید یا نه و چه وقت خواهیم جنگید، نشانه‌ای‌ست از بی‌خردی، نه انقلابی‌گری. پذیرش نبرد به هنگامی که از پیش آشکار است که این نبرد به سود خصم تمام خواهد شد، نه به سود ما، بلکه اقدامی است تبهکارانه و آن سیاستمداران طبقه انقلابی که نتوانند برای تن زدن از نبردی که زیانباری آن از پیش آشکار است، به «مانور، ساخت و پاخت و سازش» دست زنند، به پشیزی نمی‌ارزند.»
موفق باشید
٨۹٨٨۹ - تاریخ انتشار : ٣۰ ارديبهشت ۱٣۹٨