اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ٣۱ ارديبهشت ۱٣۹۶ -  ۲۱ می ۲۰۱۷

آنطور که بیشتر انتظار می رفت حسن روحانی از صندوق های رای بیرون آورده شد و برای یک دوره چهار ساله دیگر رئیس جمهور خواهد بود.
در مورد نتایح این معرکه گیری و پیامدهای آن می خواهم به چند موضوع اشاره کنم:

۱-   سران جمهوری اسلامی از "میزان بالای شرکت مردم" در این مضحکه حرف می زنند و این را به حساب موفقیت و یا موقعیت با ثبات خود می گذارند. اگر چه همه می دانیم در معرکه ای که هیچ چیزش به انتخابات شباهتی ندارد نتایجش هم زیر سئوال است، با اینحال جمهوری اسلامی نمی تواند از آراء اعلام شده برای خود آبی گرم کند. خودشان هم بخوبی می داند مردمی که به روحانی رای دادند رای شان از قضا سلبی بود. به روحانی رای دادند که فرد مورد نطر خامنه ای یعنی رئیسی به قدرت نرسد. استدلال کسانی که با این رویکرد به روحانی رای دادند این بود که "روحانی این را به پای نادانی ما و یا محبوبیت خود نگذار. چون انتخاب دیگری نداشتیم نمی خواستیم نماینده ولی فقیه بر سر کار بیاید".
این معنای دیگری ندارد که علیرغم تبلیغات جمهوری اسلامی و طرفداران بی شرم رژیم و روحانی، مردم حسابی یقه این حکومت را چسبیده اند و در ابعاد وسیعتر حق و حقوق خود را طلب خواهند کرد. این آن چیزیست که جمهوری اسلامی بدنبال معرکه انتخاباتی با آن روبروخواهد بود. مردم آزادی می خواهند. مردم آسایش می خواهند. مردم در محیط کار و در جامعه امنیت می خواهند. مردم نمی خواهند از بام تا شام کار کنند و هنوز سفره شان خالی باشد. مردم نمی خواهند کسی به دلیل عقیده اش زندانی شود و یا فعالین اجتماعی و مدنی مورد اذیت و آزار قرار بگیرند. مردم فریاد زدند "زندانی سیاسی آزاد باید گردد". مردم نمی خواهند که جوانان کشور بدلیل اعتیاد اعدام شوند و ... صحبت از همان آعاز هم بر سر "رای" نبود بر سر حق و حقوقی بود که تحت حاکمیت جمهوری از مردم سلب شده است.
اما این همه تصویر نیست. حالا که انتخابات تمام شده است حکومتیان به خود گوشزد می کنند که "رقابت ها را با رفاقتها" جایگزین کنیم. اما مسئله به این سادگی نیست. در دعواهای حکومتی رسما پای مردم به میان کشیده شده است. با دم شیری بازی کردند که براحتی نمی توانند از کابوسش خلاص شوند. اینها نمی توانند در کریدورهای حکومتی اختلافات خود را حل و فصل کنند. حضور مردم و حق خواهی آنها این اختلافات را عمیق تر کرده است. بعد از پیروزی کذایی قبلی احمد نژادی در انتخابات، انشقاقات درونی جمهوری اسلامی بیشتر شد. اکنون دیگر جناحهای "اصولگرا" و یا "اصلاح طلب" متعین کننده دسته بندهای درونی جمهوری اسلامی نیستند. جمهوری اسلامی هزار و یک دسته و باند درونی دارد که هر یک ساز خود را می زنند. از این نظر هم جمهوری اسلامی نه فقط وضعیت با ثباتی ندارد بلکه از درون شکننده تر است.

۲-   به عنوان فعال یک حزب سیاسی اپوزیسیون به خود می بالم که بسیار پر حرارت مردم را به نه گفتن و اعتراض به مضحکه انتخابات به جمهوری اسلامی دعوت کردم. و در استکهلم و فرانکفورت و جاهای دیگر چه صحنه های باشکوهی از اعتراض علیه جمهوری اسلامی آفریدیم که حتی بی بی سی فارسی مجبور به پخش مورد فرانکفورت آن شد. احزاب سیاسی با پرنسیب باید همین کار را می کردند و در آینده هم باید بکنند. مردم بر اساس امکانگرانی و یا تاکتیکی در این معرکه شرکت کردند و احزاب سیاسی بر اساس اصول و باور به موازین آزادانه و دشمنی رژیم اسلامی با این موازین به این معرکه نه گفتند. اینکه اگر نتیجه مضحکه انتخابات با تحریم یکپارچه و اعتراضات خیابانی مردم توام می بود از نظر ما نتیجه مثمرثمرتری بهمراه می داشت ولی عدم تحقق این امر (البته در کردستان تحریم یکپارچه اتفاق افتاد) نباید بر معنی واقعی رای آن دسته از مردم که به روحانی رای دادند سایه بیاندازد. هدف ما این بود که جمهوری اسلامی را در معرکه انتخاباتی اش مورد تعرض قرار دهیم. این کار را کردیم و پس از معرکه انتخاباتی رژیم نیر با قدرت به آن ادامه خواهیم داد. تمام مسئله بر سر این است که یک جبهه قوی از کارگران و مردم زحمتکش و احزاب مترقی و چپ و انقلابی وجود دارد که که به وضع موجود نه می گویند و خواهان تحول بنیادین این وضعیت هستند. صورت مسئله این است که این رژیم وصله ناچسبی به جامعه ایران است. و همه ما خواهان بدور انداختن این وصله هستیم.
مبارزه ما برای یک جامعه بهتر و آزاد و انسانی نه از معرکه انتخاباتی جمهوری اسلامی استخراج شده است و نه به همینجا ختم می شود. دست به دست هم دهیم و نیروی خود را قوی تر و متحدتر سازیم و با تعرض به نظام اسلامی به تحقق آن امری کمکی کنیم که خواست همه ماست: آزادی، برابری وساختن یک جامعه انسانی!