عنوان : فریبکاری و می دانی
در خطاب و عتابِ دکّاندارانِ مذهب و دشمنان غاصب ایران تا کنون اشعار بسیاری سروده شده است و خوانده ایم... این سروده ی ژیلا مساعد امّا از جنسی دیگر است، لحن عتابش نه خشمگینانه که مادرانه است: دانایی و آرامش مادر-الاهه ای پارسی که گویا پس از قرنها لب به سرزنش فرزندخوانده ی ناخلف و فریبکار گشوده است، بی امیدی به اصلاح، با لحن آرام و اندوهگینِ (یا مایوس و بی تفاوت؟)ِ کسی که واگویه می کند.
از این که بگذریم سخن دوست خوشتر است:
شعر بسیار زیبا و گیرای ژیلا مساعد را تا این لحظه بارها و بارها خوانده و شنیده ام و هنوز میل به خواندن و شنیدنش دارم.
٣۹۰۷٨ - تاریخ انتشار : ۲۲ تير ۱٣۹۰