از : بیژن باران
عنوان : داوری
ممنون از نظر خواننده فوق و معرفی کتاب هاروی. بیان واقعیت ادراک شده بوسیله منقد با داوری در باره موضوع تفاوت دارد. بنا به منطق همزمانی و حضور در یک گرایش اجتماعی جهانی و با نمونه هایی از شعر فروغ کوشیده شد تا گرایش پسامدرن در شعر یا حتی زندگی فروغ تصویر شود.
البته این گرایش در جامعه شهری تهران، آبادان، مونیخ، رم، لندن در دهه های ۵۰-۶۰م در حال رویش بود. اینکه وجود گرایش پسامدرن در شعر فروغ را منقد یا نظرگذار/ کامنت گزار به پسندد یا نپسندد؛ مقوله ی مربوط به سلیقه، تعصب، دانش فرداست نه عمومیت منطق استقرایی/ استنتاجی دال بر وجود گرایش. داوری باران هم می تواند پسندی/ ناپسندی را در راستای منافع کشاورز، حال روشنفکر، کارگر مسیل شهری دربر داشته باشد؛ ولی خود باران عینی و بیرون از داوری است.
مرحله فعلی سرمایه داری با تجرید زمان-مکان-اعتبار/ وام در سطح فردی زیربنای پسامدرنیته را می سازد. فروغ تصویر فقر و مرض را در خدمت حظ زیبایی شناسانه فرهنگ تعقیب سود به شعر و هنر وارد کرد تا فقیر/ جذامی به مثابه تصویر منفعلی/ کتره ایی در چارچوب شرایط انسانی از دید اجتماعی بیرون رانده نشود. هاروی شکل گیری اشکال فرهنگی پسامدرن را در رابطه با انباشت سرمایه داری کنونی زمان-مکان-وام فردی متکی به بورس را به نحو درخشانی نشان می دهد. باز هم سپاس از تفقد نظرگذار. کاش نام شما را می دانستم.
۴٨۴۹۴ - تاریخ انتشار : ۵ مهر ۱٣۹۱
|