عنوان : استاد قابوسی محترم و عزیز
استاد قابوسیِ محترم؛
در واقع فرمایشِ شما درست است. بنده به علتِ کوتاه نویسی، نتوانستم منظورم را بدرستی منعکس نمایم. منظورِ من همانی بود که خودتان بسیار درست و خوب حدس زده اید. من (تأکید می کنم: من) بهتر می دیدم اگر که نمونه های بیشتر و طولانی تری می آوردید و سپس این نمونه ها را نقد می کردید. من در کل با شما همنظرم و نظراتِ استاد دوستدار را ساده و غیر مدرن و حتی بسیار قدیمی می دانم. معتقدم که نظراتِ ایشان در میانِ ایرانیانی که چندان اهل مطالعاتِ تخصصی یا سیستماتیک نبوده اند، بصورتِ انقلابی در نگاه و اندیشه جلوه کرده است. منتهی چنان که عرض شد، نظرِ شخصیِ بنده بر این است که نمونه های طولانی تر و بیشتر، روشنیِ بهتری به متنِ شما می بخشید. در عینِ حال واقفم که هر متنی، از نظرِ هر خواننده ای، "می توانست چنین باشد و چنان باشد". مهم اینست که خودِ نویسنده (شما) نهایتاً در لحظه ای از متن راضی باشد و آنرا کافی بداند. به هر صورت: مجدداً تکرار می کنم: در عینِ احترام به آقای دوستدار و زحماتِ ایشان، معتقدم که متونی چون متنِ شما، باید بیشتر و مفصل تر پدید آیند و با آراء ایشان برخوردی آکادمیک و علمی نمایند. چون نهایتاً (از نظرِ ما مخالفانِ نظراتِ ایشان) آرائی نادرست و تا حدی گمراه کننده هستند. ناگفته نماند که از دیدِ من، هم زحماتِ شما و هم زحماتِ ایشان، هر دو، در جهتِ روشنگری هستند. حال یکی "جائی" را صحیح می گوید و دیگری "جای" دیگری را، و گاهی هر دو در جائی خطا می کنند. باز هم از زحماتِ شما ممنونم.
۴٨۷۲۰ - تاریخ انتشار : ۱۷ مهر ۱٣۹۱       

عنوان : منظور هگل تناقض است نه تضاد
آقای عزیز. منظور هگل تناقض است نه تضاد. تناقض یعنی اختلاف دو قضیه در کیفیت. تضاد یعنی یعنی ضدیت و ناسازگاری و به قول منطقیون ضدان جمع نیایند. اساس الاقتباس را نگاه کنید. منظور هگل تضاد نیست , تناقض است.
۴٨۷۱۹ - تاریخ انتشار : ۱۷ مهر ۱٣۹۱       

عنوان : مدح دوستدار
این مقاله در مدح دوستدار است یا در ذم او. دوستدار راسیسم فلسفی اش را پنهان نمی کند. او بدتر از اینها را می گوید. آدم را با فکر کردنش آدم می داند. در نتیجه, روشنفکران ایرانی یعنی من و شما را آقای قابوسی, آدم نمی داند. ایرانی ها و عرب ها را و به طور کلی مسلمانان را جزو آدم حساب نمی کند. شما دارید او را بزک می کنید. علتش را به ما بگویید.   
۴٨۷۱۷ - تاریخ انتشار : ۱۷ مهر ۱٣۹۱       

عنوان : خطاب به "متقی"
آقا یا خانم محترم، "متقی"؛

من برخوردِ شما را هم متعصبانه و جانبدارانه می بینم. با این نحوه‍ی برخوردِ شما هم راهِ انتقاد بسته می شود. به اعتقاد من نظراتِ استاد دوستدار مدرن و بی طرفانه و علمی نیستند و باید با آنها برخوردی آکادمیک بشود. منتهی همانطور که در متنِ اول عرض کردم، آقای "قابوسی" هم شیوه‍ی چندان جالبی برای نقدِ نظراتِ آقای دوستدار پیشه نکرده اند.
۴٨۷۱٣ - تاریخ انتشار : ۱۷ مهر ۱٣۹۱       

عنوان : کاظم زاده اینجا چه میکند؟
در مورد شباهتهای تفکر دوستدار و کاظم زاده هر چه فکر کردم عقلم به جائی قد نداد. بخصوص آن ستاره ای که کنارش من باب مراجعه به مرجع نشانده اند، ره بجائی نمیبرد و معلوم نیست کجا نزدیکی فکر کاظم زاده ایرانشهر با دوستدار نقد شده
تفاوت فکری این دو آنقدر زیاد است که فقط میتوانم تصور کنم جناب قابوسی به اشتباه میخواسته از کس دیگری همدوره ایرانشهر یاد کند، مثلاً کسروی، و یکدفعه به سهو از ایرانشهر نام برده. لطف کنند توضیح دهند، اشتباه کمی نیست
۴٨۷۱۲ - تاریخ انتشار : ۱۷ مهر ۱٣۹۱       

عنوان : یادآوری
بعضی نظریات لازم به جواب نیستند. اما برای خواننده بیطرف اشاره میکنم که من از نظر ایشان بسیار متعجبم چون اگر مقاله را بادقت بخوانند همه آنچه که داخل گیومه "..." به آقای دوستدار نسبت داده شده اند نمونه های نظریات ایشان هستند و من حتی منبع آنها را از کتابهای ایشان نیز ذکر کرده ام. نظیر مورد "حیات انگلی اسلام در کالبد ایرانی..." که از کتاب ایشان "امتناع تفکر ..." است. استدلال هم بقدر کافی شده و مثلا علت و حتی زمینه و منبع ضد سامی گری نویسنده که بورکهارت باشد به تفصیل ممکن در یک مقاله تحلیل شده است! خواننده محترم اگر شکی دارند به منابع یاد شده باید رجوع کنند. و گرنه نمونه آوری و استدلال دقیق تر از این مفصل خواهد شد. لذا نظر ایشان دال بر عدم دقت به محتوی مقاله است! این روال متداول "رفرانس" در مقالات علمی است که خلاصه محتوی را داخل گیومه آورده و مرجع آنها را از نوشته مورد نقد ذکر کنند. مگر اینکه غرض تمامی یک پاراگراف از مطلب مورد نظر باشد که در این موارد چنان نبوده است. خواننده باید زحمت بکشند و خود به منابع یاد شده رجوع کنند و انتظار تکرار تمامی متن صفحات کتابهای مورد نقد را نداشته باشند.
۴٨۷۱۰ - تاریخ انتشار : ۱۷ مهر ۱٣۹۱       

عنوان : نظر
این نوشته سراسر توهین و تحقیر، نشان از خود بزرگ بینی نویسنده دارد که ظاهرا از اسلام شیدایی او برمی خیزد: چه طور می شود آخرین مدل مذاهب را به نقد کشید؟ او عصبانی است و در این عصبانیت، به یکی از جسور ترین روشنفکران ایران، که جرئت کرده و زبان به حقیقت گشوده است، به جای استدلال توهین میکند. آیا این همان فرهنگ حزب الهی نیست؟
بگذریم از اینکه همه ادیان، حاصل حقه بازی مشتی شیاد و بلاهت توده عوام است، اما اسلام و یهودیت کجا و مسیحیت کجا! مسیحیت یکی از پایه های دموکراسی است. اما با نگاهی به تورات و یا رونوشت آن قرآن، بربریت و خشونت را می توان دید.
پر مدعایی و خودپرستی هم حدی دارد آقا!
۴٨۷۰۹ - تاریخ انتشار : ۱۷ مهر ۱٣۹۱       

عنوان : ضرورتِ برخوردِ انتقادی با نظراتِ آقای دوستدار؛ اما لطفاً با استدلال و نمونه.
متن را خواندم. من جای "نمونه آوری" و "استدلال" را خالی یافتم. معتقدم که باید با نظراتِ آقای دوستدار برخوردی آکادمیک و استادانه بشود. متنِ حاضر بیشتر حاویِ "حکم هائی" کلی و "نظراتی شخصی" است. به اعتقاد من باید از متونِ اصلی نمونه آورده می شد و پیرامون آنها تحلیل و نظر ارائه می شد. با احترام به هر دوی آقایان دوستدار و قابوسی.
۴٨۷۰۷ - تاریخ انتشار : ۱۷ مهر ۱٣۹۱       

عنوان : دوستدار و نیکفر
دکتر محمدرضا نیکفر هم به این اشکالات دوستدار در مجموعه مقاله هایش در سایت زمانه اشاره کرده بود. اما فکر می کنم به جهت دوستی با او صریحا نگفته بود که برخورد دوستدار نژادپرستانه است. این مقاله از نظر این صراحت قابل تمجید است.
۴٨۶۹۴ - تاریخ انتشار : ۱۶ مهر ۱٣۹۱