اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۲ تير ۱٣٨۶ -  ۲٣ ژوئن ۲۰۰۷

پس از تغییر دولت رویکرد یکسان سازی دانشگاه آرام آرام شروع گردید. اخراج اساتید مطرح کلید خورد و انجمن های اسلامی آرام آرام با دیوار سخت بی قانونی مسئولین دانشگاه برخورد کردند. این در حالی است که جنبش های اجتماعی زنان، کارگران و اقوام نیروهای فعالی را از دانشجویان به خدمت ایده ی حق خواهی خود به عاریت گرفته بودند.
آنچنان که دانشگاه با دیگران همراه شده بود دیگران با دانشجویان همراه نشدند و به غیر از یاران دبستانی که در خبرگزاری ها و روزنامه ها بودند و خبر ها را کار کردند دیگریی یافت نشد تا در بیرون از دانشگاه به حق خواهی برخیزد.
دور جدید برخورد با دانشگاه با دانشگاه مازندران و یورش اشرار دولتی به دانشجویان متحصن آن دانشگاه آغاز گردید پس از تست فضا ی دانشگاه ها که تنها به صدور بیانیه اکتفا کرده بودند در آستانه انتخابات انجمن اسلامی دانشجویان پلی تکنیک نشریاتی مجعول به دانشجویان انجمن اسلامی منتسب گردید تا بهانه ای برای سرکوبی امیر کبیری که نقدی واقعی و اعتراضی به یاد ماندنی از احمدی نژاد به عمل آورده بود تراشیده شود. و چه خوب بار دیگر آزادی پس از بیان به مخاطره افتاد و چه خوب دانشجوی منتقد سر از زندان اوین در آورد و صدایی بلند نشد و مهرورزان وقاحت را در سرکوبی به حد اعلای خود رساندند.
دانشگاه های دیگر نیز از تیغ دو دم دولت پوپولیست نهم در امان نماند در حالی که ریاست جمهور در سفرهای استانی خود به خدمت جمهور مردم رسید فرزندان جمهور را در دانشگاه ها به دام خفقان کشاند تا نقاب از رخ بردارد و بر فرزندان ملت بتازد.
اکنون که در میانه ی امتحانات هستیم هنوز احضاریه ها به دست دانشجویان می رسد جالب آنکه در مواردی چون مرتضی اصلاحچی دانشجویی دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی که این ترم را تعلیق شده بود بار دیگر با اینکه در دانشگاه نبوده حکم احضاریه گرفت و از سویی چند تن از دانشجویان همین دانشگاه که احکام سنگین دریافت کرده بودند دوباره به کمیته انظباطی احضار شدند.
احکام متعدد تعلیق فعالین دانشجویی در واقع تعلیق دانشگاه است. هدف دولت نهم خفه شدن هر گونه دیگری در مجموعه دانشگاهی است چه ایشان اگر در پیوند با اصلاحطلبان باشند دوم خردادی می تواند خلق شود و اگر در پیوند با جنبش های اجتماعی باشند جامعه بر می آشوبد. اما دولت نهم قطعا از این نکته غافل است که دانشگاه نمی میرد. چه اگر قرار بود بمیرد در انقلاب فرهنگی می مرد که درآن دانشگاه ها سه سال تعطیل شدند و تصفیه گردیدند. خون تن دانشگاه پس از سه سال تصفیه از اعتراض پالوده نشد چه رسد به حکم های انضباطی دولتی که ریاست آن را یک پوپولیست برعهده دارد.
دانشگاه اکنون تنها مجازات دانشگاه بودنش را می پردازد. دانشگاهی که حضور وزیر علوم دولت را در خود به خاطر نداشتن سطح علمی نپذیرفت. دانشگاهی که حقوق واقعی مردم را فریاد زد. دانشگاهی که هیچ گاه مصلحت را فدای حقیقت نکرد و منافع ملی را فدای شعار های رییس جمهور پوپولیست نکرد. آری دانشگاه، دانشگاه است ازین رو مجازات می شود.