• تبلیغات ِ بی امان و تنگنای ِ معیشت، از بستر های تحقق ِ فرومایگی بودند... اخلاق ِ فرومایه، آداب ِ فرومایه، لباس ِ فرومایه، تکیه کلام ِ فرومایه، منش ِ فرومایه، خلوت ِ فرومایه، آرزوی ِ فرومایه و در یک کلام جهان بینی ِ فرومایه در زندگانی ِ ایرانی ریشه دوانده. مشکل ِ بزرگ ِ ما مخالفان ِ اسلام و تشیع این است که متاسفانه هنوز به فرومایگی خو نکردیم ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۵ تير ۱٣٨۶ -  ۲۶ ژوئن ۲۰۰۷

فقط کافی است که شامه ای ناگرفته داشته باشید، آن گاه مدتی در ایران ِ اسلامی زندگی کنید یا دست ِ کم به روزنامه هایش نگاهی بیندازید تا دریایبد آن چه از تار و پود ِ این جامعه به مشام می رسد به جز فرومایگی چیزی نیست.
سر ِ آدمی به دَوَران می افتد، چشمانش تار می شود وقتی می بیند تیتر ِ اول ِ مطبوعات ِ ایران و اولویت ِ نخستین ِ آنان مربوط به دست دادن ِ خاتمی با چند زن ِ اروپایی است. گویا تنها لکنت ِ میهن ِ لکنته ی ِ ما تماس ِ دو دست ِ نامحرم است. به راستی چه ذهنیتی باعث می شود دست دادن ِ زن و مردی مبدل به مساله ی ِ روز ِ یک ملت شود به جز ذهنیتی برساخته ی ِ آیین ِ دون پرور ِ اسلام؟ غایت ِ اسلام، فرومایگی است و هرگونه اغماض و انعطاف در برابر ِ آن خودکشی است.
همان طور که می دانید خامنه ای سال ِ گذشته را به نام ِ "پیامبر ِ اعظم" نامگذاری کرد و بخش ِ زیادی از بودجه ی ِ فرهنگ ِ ورشکسته ی ِ ما را به آثاری اختصاص داد که درباره ی ِ زندگی و فضیلت های ِ محمد ابن ِ عبدالله ساخته شوند. این روزها در خبری آمده است لوریس چکناواریان آهنگساز ِ ارمنی ـ ایرانی به تازگی قطعاتی ساخته و محمد را "رسول ِ عشق و امید" معرفی کرده است. قرار است این قطعه ها در روز ِ مبعث اجرا شوند. راستش وقتی عکس ِ چکناواریان را دیدم ـ بدون ِ آن که خبر را خوانده باشم و با این توضیح که او را آهنگساز ِ خوبی می دانم ـ ناخودآگاه به یاد ِ حاج محمد رضا طالقانی افتادم. همان کشتی گیر ِ قلتشنی که در بهمن ِ ۵۷ و به هنگام ِ فرود ِ خمینی، محافظ ِ جان ِ او شد و مزدش را با سال ها ریاست ِ کیلویی بر فدراسیون ِ کشتی گرفت. خبر را که خواندم شباهت های ِ چکناواریان با حاج محمد رضا برایم بیشتر شد و این سوال بر جا ماند که چرا آهنگساز ِ البته عزیز ِ ما خود در سلک ِ پیروان ِ رسول ِ عشق و امید در نمی آید؟ یک هنرمند زیباتر و برانگیزاننده تر از "عشق" و "امید" چه چیزهایی می خواهد؟ آیا از اجرای ِ احکام ِ الله در مورد ِ خود بیمناک است؟! برای ِ پشت ِ پا زدن به یک معنویت ِ ناب، آیا این دلیل ِ قانع کننده ای است؟
گفتم رسول و به یادم آمد در جایی دیگر خواندم شماری از دست اندرکاران ِ سینمای ِ ایران در موزه ی ِ سینما گرد آمدند و به قاچاق ِ فیلم های ِ ایرانی اعتراض کردند. رسول ِ صدر ِ عاملی کارگردان ِ سینمای ِ ایران در این گردهمایی گفته است: "امروز مساله ی ِ ما در سینما، مساله ی ِ مالی نیست. مساله ی ما بی حرمتی است. متاسفانه در این سال ها به جز مدیران ِ فرهنگی ِ دولت، هرکس خواست خود را متشرع تر نشان دهد به سینما توهین کرد. در حالی که رهبر ِ انقلاب فرمودند سینما می تواند در خدمت ِ بالندگی ِ جامعه باشد." رسول ِ صدر ِ عاملی، روزگاری عکاس و خبرنگار ِ روزنامه ی ِ اطلاعات بود و عکس های ِ خمینی را از نوفل لوشاتو به تهران مخابره کرد. پس اگر بر خلاف ِ بسیاری از هنرمندان ِ مستقل و آزاده ی ِ ایرانی "مساله ی ِ مالی" نداشته باشد چندان عجیب نیست. اما عجیب است اگر این سخن ِ خمینی ـ سوژه ی ِ عکس هایش ـ را فراموش کرده باشد که گفت "ما با سینما مخالف نیستیم" و بلافاصله افزود "ما با فحشا مخالفیم!" و عجیب تر است اگر از درد ِ "بی حرمتی" بنالد و به درمان های ِ بالنده ی ِ "طبیب ِ مشفق" دل ببندد ... باری ، به گوش ِ خود شنیدم که حجت الاسلامی بر منبر گفت: "خداوند دو جور زمین دارد. زمین ِ خوب و زمین ِ بد. زمین ِ خوب مثل ِ مسجد و حسینیه و تکایا و زمین ِ بد مثل عشرتکده و تئاتر و سینما!" به راستی چه چیز می تواند در ملتی موجب ِ این همه سطحی نگری، خودفریبی و دیگر فریبی شود به جز دل بستن به آیین ِ ویران گری به نام ِ اسلام؟
این اخبار مشتی بود از خروار و در ایران ِ امروز مشابه ِ آن ها بسیار می توان خواند. حقیقت این است که جمهوری ِ اسلامی از روز ِ اول که بر اریکه نشست کوشید فرومایگی را در میان ِ ایرانیان رواج دهد. (فرومایگی، آن چه امروز حتا شماری از گردانندگان ِ حکومت ِ اسلامی نیز وجودش را در لایه های ِ جامعه ی ِ ایران می پذیرند اما نه با عنوان ِ اسلام که با عنوان ِ پوپولیسم از آن یاد می کنند!). در ابتدا جامعه در برابر این سمپاشی مقاومت کرد اما با گذشت ِ زمان، لایه به لایه تسلیم شد. تبلیغات ِ بی امان و تنگنای ِ معیشت، از بستر های تحقق ِ فرومایگی بودند... اخلاق ِ فرومایه، آداب ِ فرومایه، لباس ِ فرومایه، تکیه کلام ِ فرومایه، منش ِ فرومایه، خلوت ِ فرومایه، آرزوی ِ فرومایه و در یک کلام جهان بینی ِ فرومایه در زندگانی ِ ایرانی ریشه دوانده. مشکل ِ بزرگ ِ ما مخالفان ِ اسلام و تشیع این است که متاسفانه هنوز به فرومایگی خو نکردیم.

هوشمند ایرانپور (از ایران)