• ازتمامی مدافعان طبقه کارگر انتظار می رود در این مقطع بسیار تعیین کننده مشوق کارگران جهت شرکت در انتخابات جدید سندیکای خود باشند. چرا که اشاعه دموکراسی کارگری، دست یابی به یک زندگی با عزت انسانی، تثبیت تشکلات مستقل کارگری، درس گیری و اقدام سایر کارگران در مراکز کاری مختلف و سر انجام مبارزه برای تعمین هژمونی طبقه کارگر در جامعه از جمله در گرو ایجاد تشکلات مستقل سیاسی و اقتصادی کارگران است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ٨ تير ۱٣٨۶ -  ۲۹ ژوئن ۲۰۰۷

در آگوست 2006 به مناسبت آزادی منصور اسانلو از زندان درمطلبی تحت عنوان "یک گام به پیش د ر راهی دشوار" (1)، یادآورم شدم که "این تازه گام اول مبارزه بود. مبارزه بس طولانی و پُر فراز و نشیبی را در پیش داریم، مبارزه برای تثبیت تشکلات مستقل کارگری همچون فدراسیون کارگران اتوبوس رانی کشور، گسترش امر سازمانیابی در میان سایر بخشهای کارگری... و در یک کلام، مبارزه برای تبدیل شدن به طبقه ای متحد و متشکل که نه تنها قادر به بهبود وضع خود، بلکه همچنین قادر به دفاع از شان انسانی همه زحمتکشان در جامعه باشد." در آن مطالب   بر این موضوع تاکید داشتم که: "هنوزدر ابتدای راهیم. مبارزه برای دستیابی به یک زندگی انسانی عاری از هرگونه استثمارو بی عدالتی اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ادامه دارد." یادآور شدم که: "این راه طولانی و پُرفراز و نشیب به یاران صدیق و وفادار به آرمان والای طبقاتی طبقه کارگرنیاز دارد. به عزیزانی نیاز دارد که برای حاکم کردن طبقه کارگربر سرنوشت خویش از جان مایه می گذارند."
امروز با گذشت نزدیک به یکسال از آن تاریخ ضمن بررسی این حرکت در می یابیم که طی این مدت رژیم جمهوری اسلامی برای جلوگیری از این حرکت مستقل به انواع حیله و نیرنگ و ترفندهای مختلف متوسل شده تا جلو این اقدام کارگران را سد کند. 40 نفر از فعالین واحد را به دلایل پوچ و واهی از کار بر کنار نموده است. 17 نفر از آنها را در راهروهای دادگاه ها و دادسراها سرگردان کرده و هر روز این امکان وجود دارد که مانند محمود صالحی این جمع را نیز روانه زندان کند. با گرفتن تعهد نامه از بخشی از کارگران از آنها خواسته شده که در هیچ امور سندیکایی شرکت نکنند. هر گونه تماس کارگران با هیات مدیره سندیکا را ممنوع کرده و هر روزه تعدادی از کارگران را بخاطر نقض این دستور به انتظامات شرکت واحد فرا می خواند و آنها را تهدید به اخراج می کند.
از طرف دیگر در چنین موقعیتی که فعالین شرکت واحد در صدد برگزاری مجمع عمومی خویش جهت برگزاری انتخابات مجدد هستند، منصوبین رژیم در شورای اسلامی کار اقدام به یک انتخابات صوری کرده تا با مستمسک قرار دادن آن و با استناد به ماده 131 قانون پوشالی کار مانع انتخابات جدید سندیکا شوند.
اما فعالین شرکت واحد طی این مدت با تحمل تمامی ناملایمات و فشارهای بسیار دست از فعالیت خود برنداشته و با عزمی راسخ جهت تحقق خواسته های خود به مبارزه ادامه داده اند. آنها قادر شدند 50 در صد دستمزد کارگران تعلیقی را بدست آورند، اول ماه مه راهمراه با سایر فعالین کارگری و با شکوه فراوان برگزار کنند. مراسم دولتی ماه مه را تبدیل به یک اعتراض جمعی نمایند و درجهت تقویت روحیه همکاران خود اقداماتی را به پیش برند.
طی یک بررسی کوتاه می توان گفت با تلاش خستگی ناپذیر فعالین کارگری این شرکت و حمایت و پشتیبانی مدافعان جنبش کارگری در داخل و خارج از کشور امروز سندیکای کارگران شرکت واحد مورد پذیرش تمامی تهادهای بین المللی کارگری قرار گرفته است. برای اولین بار در تاریخ جنبش کارگری ایران منتخب کارگران شرکت واحد منصور اسانلو قادر شد صدای کارگران ایران را به گوش کارگران در سطح جهان برساند و در جهت تثبیت سندیکای واحد گامی اساسی بردارد.
برای رسیدن به چنین مرحله ای طی سه سال گذشته تلاشهای بسیاری توسط فعالین کارگری داخل و خارج از کشور به پیش برده شده و سندیکای واحد را به مرحله بسیار حساس و سرنوشت ساز کنونی رسانده است. مرحله گذر از پُل پیروزی تثبیت سندیکا یا سقوط در دره بی تشکلی.
فعالین شرکت واحد با پشت سر گذاشتن این دوران پُرتلاطم و با پذیرش ناملایمات بسیار در نظر دارند ضمن تقویت روحیه کارگران و ایجاد حس همبستگی در میان آنان، مجمع عمومی خود را در جهت انتخابات هیات مدیره و تثبیت نهایی سندیکا به پیش برند. در تلاشند که اکثریت کارگران این شرکت را تشویق کنند که در سرنوشت تشکل خود متحدانه دخالت پُرثمر داشته باشند تا از این طریق به بازسازی روحیه کارگران و همبستگی کامل آنان یاری رسانند.
لدا با درک چنین موقعیتی اگر بپذیریم که حرکت مستقل کارگران چه در اول ماه مه 1383 سقز و چه در پروسه بازسازی با شکوه سندیکای کارگران اتوبوس رانی تهران نقطه عطفی در تاریخ جنبش کارگری بود. که پس از بیش از25 سال رکود با تلاش این کارگران و حمایت بیدریغ مدافعان جنبش کارگری درداخل و خارج از کشور مسائل و مشکلات کارگران ایران را به سرلوحه تمامی رسانه های گروهی بین المللی کشاند و جنبش کارگری ایران را در راس جنبش سایر اقشار جامه سوق داد و حمایت آنها را از حرکت خود بدست آورد، آنگاه لازم است که در این موقعیت حساس کنونی با تمامی توان مشوق و مروج کارگران واحد جهت شرکت در انتخابات تشکل خود باشیم و یک اقدام حمایتی همه جانبه را برای موفقیت این حرکت در دستور کار امروز خود قرار دهیم وهمچون سه سال گذشته مروج سازمانیابی مستقل کارگران از همه نهادهای سرمایه داری و احزاب درون جامه باشیم.
اما بر خلاف چنین انتظاری شاهدیم نیروهایی که طی این مدت با حمایت های مادی و معنوی خود پشتنیبان حرکت مستقل کارگران بوده اند و در این راه از هیچ کوششی دریغ نورزیده اند، در لحظه فعلی که کارگران واحد مرحله سرنوشت سازی را در پیش رو دارند با سکوتی غم انگیز نظاره گر بی تفاوت برگزاری انتخابات مجدد کارگران شرکت واحد هستند.
این سئوال پیش می آید که: راستی یاران را چه شد؟ و این سکوت و بی تفاوتی چه معنایی می تواند داشته باشد؟
اگر از یکی دو نهاد سیاسی بی ربط به جنبش کارگری که از ابتدا هیچ گونه اعتقادی به حرکت مستقل کارگران نداشتند و جبر مبارزه کارگران آنها را مجبور کرد تن به حمایت دروغین از اقدام مستقل کارگران بکنند، بگذریم، انتظار فعالین کارگری شرکت واحد در موقعیت کنونی از همه فعالین راستین و مدافعین واقعی طبقه کارگر این است که مشوق کارگران جهت شرکت در سرنوشت خویش باشند. طی بیانیه ها و مطالبی کارگران را تشویق به شرکت در انتخابات آینده سندیکای خود کنند.
این یک جنگ طبقاتی نابرابر است. در میدان جنگ و در لحظه نهایی و سرنوشت ساز این پیکار طبقاتی نمی توان اسلحه را بر زمین نهاد، میدان مبارزه را ترک کرد و در گوشه ای نشست و به تصفیه حساب نظری و نقد پراتیک پرداخت. این معنایی جز تضعیف جبهه واحد کارگری ندارد. فرصت جهت انتقاد و انتقاد از خود بسیار است ولی نه در لحظه نهایی و سرنوشت ساز مبارزه. یاران نیمه راه کارگران نباشیم. چرا که بی تفاوتی و سکوت ما در لحطه کنونی باعث ضربه پذیری اقدام کارگران خواهد شد.
لذا ازتمامی نیروهای سیاسی، احزاب و تشکل های مدافع طبقه کارگر این انتظار می رود که با احساس مسئولیت کامل در این مقطع بسیار تعیین کننده مشوق کارگران جهت شرکت در انتخابات جدید سندیکای خود باشند. چرا که اشاعه دموکراسی کارگری، دست یابی به یک زندگی با عزت انسانی، تثبیت تشکلات مستقل کارگری، درس گیری و اقدام سایر کارگران در مراکز کاری مختلف و سر انجام مبارزه برای تعمین هژمونی طبقه کارگر در جامعه از جمله در گرو ایجاد تشکلات مستقل سیاسی و اقتصادی کارگران است که سنگ بنا و شروع حرکت به این سمت را کارگران شرکت واحد بهده گرفته اند و پیروزی آنها در این نبرد نابرابر نوید بخش ایجاد سازمایابی کارگران در سطح کشور خواهد بود.
به صف مدافعان و حامیان حرکت مستقل کارگران یاری رسانیم چرا که اقتدار جنبش کارگری از کانال تثبیت سندیکای واحد در موقعیت کنونی به پیش می رود.
28-6-2007

(1) جهت مطالعه مطلب قبلی به لینک زیر مراجه کنید.
www.bonyadecar.org