اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱۲ تير ۱٣٨۶ -  ٣ ژوئيه ۲۰۰۷

به نام یگانه دادگر

اَلمُلک یَبقی مَعَ الکُفر وَلا یَبقی مَعَ الظُلم

چندی است شاهدیم جریانی متشکل از تنگ نظران و تمامیت خواهان به مبارزه عریان با منتقدان، دگراندیشان و دردانه گوهر آزادی برخاسته اند. کمر همت به حذف تفکری بسته اند که پرورده ی قرنی مبارزه در راه آزادی و ثمره ی ریزش خونهای زنان و مردانیست که به امید درختی ستبر جان خویش بر کف گرفته و به استقبال گلوله های سرخ شتافتند. در حالیکه زخمهای استبداد بر روح و جانشان هویدا بود جامعه ای آرمانی را تجسم می کردند که در آن انسان بواسطه ی انسان بودنش ونه بواسطه تعلقات دنیوی مورد احترام بود و هیچگاه سایه ی همایونی شاهانه ای بر گستره ی نان، شعور و آزادیش چنگ انداز نبود، و به این امید جان دادند و از خاکسترشان جوانی روئید که امروز در آستانه ی سومین دهه از روئیدنش به همان رویا در حال جان باختن است.
امروز در حالی با شمایان سخن می گوییم که بیش از یک ماه از دربند کردن یاران دبستانی مان می گذرد، همانانکه جرمشان آرزوی ایرانی آباد و آزاد در سر پرورانیدن بود و یک تنه در صف مقدم مبارزه با جهل و تنگ نظری و خودکامگی مشعل این راه برافراشتن. نتیجه آنکه عالیجنابان به تزویر با بهانه ی رسوای نشریات مجعول در راستای حذف صدای منتقدان، ایشان را به سیاهچاله ها افکندند و بدون جواز بر حقوق اولیه شهروندی و ملاقات با وکیل، تحت فشار شکنجه گذاردند تا اعترافات دلخواه را از زبان دانشجویان بشنوند، به این امید واهی که بدینسان این ندا را خاموشی در برگیرد و ایشان در قهقراء این سکوت به چپاول سرمایه و شعور و آزادی ملت ادامه دهند.

اما سیاهکاران را رو سیاهی دور نیست. – و مکروا و مکر الله و الله خیرالماکرین – این داعیه داران دین و اخلاق درست در زمانیکه به بهانه ی خودساخته توهین به مقدسات به برخورد با تازه جوانان این بوم و بر می پرداختند، تابِ نقابِ بر چهره از کف دادند و بدون نگرانی از محرم و نامحرم و زیر پا نهادن حرمت دختر مسلمان، به سالن مطالعه دختران امیرکبیر یورش بردند و نیز رسوایی حراست دانشگاه کرمانشاه را رقم زدند تا نه تنها داغدار یارانمان و قداست محیط دانشگاه گردیم، بلکه دست مایه قرار گرفتن دین نیز بر دلمان سنگینی کند.
کار به همینجا آرام نگرفت، در هفته گذشته این مظاهر دین داری بی شرمی را از حد گذرانده، خود را ورای الوهیت دیدند و با یورش به خانه سابقا امن الهی به دانشجویان متحصن امیرکبیر که از عدل حاکمان بر جور وارده نا امید گشته و دست بر دامان یگانه دادگر آویخته بودند حمله کرده و با ضرب و شتم از مسجد کشان کشان خارج نمودند که مبادا شخصی مگر برای سرکوب و دشنام و سوء استفاده از دین به راه و روش اینان، به دگر طریق برای دادخواهی به خداوندگار متوسل گردد.
آری! نفس در چنین ایامی بر می آوریم... غافل از اینکه بدین روشها با سوء استفاده از دین و احساسات مذهبی مردم – که دیگر روسیاهی ماجرا را دریافته اند – برای تحکیم پایه های قدرت و استبدادتان نه تنها ندای آزادیخواهی را غروب متصور نیست، بلکه خود به برافروختن آتش آگاهی دمیدن گرفته اید.
ما دانشجویان دانشگاههای مشهد بدینوسیله ضمن ابراز نا امیدی از عدل حاکمان دست به دامان یگانه دادگر می شویم و روز پنجشنبه را بعنوان حداقل نشانه از همدردی با یاران دبستانی در بندمان و خانواده های ایشان، یاران مظلوممان در امیرکبیر اعلام روزه سیاسی می کنیم، باشد تا دادمان را دادگر برآرد.
همچنین از این منش دولتمردان ابراز انزجار کرده و هشدار می دهیم که اینگونه رفتارها شایسته ی تمدن ایرانی، مدل جمهوری و علی الخصوص حکومتی که خود را به اسلام منتسب می داند نیست. آقایان! با این روشها بر بدنامی خویش و ایران و اسلام نپردازیم که درنهایت هر چه بر نعش حقیقت و آزاد مردان بالاتر رویم سقوط سخت تری را برای خود رقم می زنیم.

والسلام علی من التبع الهدی

- فراکسیون مدرن انجمن های اسلامی دانشگاه های فردوسی و علوم پزشکی مشهد
- انجمن اسلامی دانشگاه آزاد مشهد
- انجمن اسلامی دانشگاه پیام نور واحد مشهد
- انجمن اسلامی دانشگاه سجاد مشهد