• در آستانه سالگرد ۱۸ تیر با فشرده تر و همبسته تر ساختن مبارزه برای آزادی دانشجویان دستگیر شده در ماههای اخیر، با تلاش برای غلبه بر پراکندگی در اپوزیسیون دمکرات و افزایش همبستگی با جنبش زنان، کارگران، معلمان، نویسندگان، روزنامه نگاران و دیگر گروه های اجتماعی و بالاخره با دامن زدن به مبارزه برای آزادی بیان، قلم و مطبوعات خواست های جنبش دانشجوئی ۱۸ تیر را پیگیریم و گسترش دهیم ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۶ تير ۱٣٨۶ -  ۷ ژوئيه ۲۰۰۷

تحولات اجتماعی همواره با گامهای شمرده طی نمی شوند، بلکه گاه با جهش های شگفت انگیزی توام میگردند که هر چند هم که نادر و غیرقابل تکرار باشند اثرات عمیقی بر جان و روان جامعه بر جا میگذارند. چه، این جهش های شورانگیز سمبلی از شجاعت در تحقیر جبر و اقتدار و جلوه ای از اراده معطوف به آزادی میگردند که تاریخ نیز به ناگزیر در برابر آنها سر فرود میآورد. خیزش دانشجویی ایران در ۱٨ تیر ۱٣۷٨ نیز یکی از این رویدادهاست که پژواک صدای سوم در هنگامه کشمکش بنیادگرایان و اصلاح طلبان دینی با یکدیگر در ایران بو د.
دانشگاه در ایران از همان آغاز سنگر آزادی بود و جنبش دانشجوئی از طلایه داران مبارزات پیگیر و خستگی ناپذیر علیه استبداد. جنبش دانشجویی ۱۶ آذر در دهه سی و نقش پیشقراولی دانشجویان درمبارزه علیه استبداد سلطنتی در نیمه دهه پنجاه، حماسه مقاومت دانشگاه ها در برابر یورش "انقلاب فرهنگی" حاکمان اسلامی در سالیان نخست پس از انقلاب و خیزش ۱٨ تیر ۱٣۷٨ علیه استبداد دینی در ایران فرازهایی از نقش تاریخی دانشگاه همچون سنگر آزادی در ایران بشمار میرود. در این تاریخ پر شکوه اما خیزش هیجده تیر جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده است. چه به دلیل ابعاد گسترده و سراسری آن که از محدوده ی دانشگاه و دانشجو فراتر رفت؛ چه از آنرو که دانشجویان با جسارت سیاسی خود با حمله به ولی فقیه راس قدرت را نشانه گرفتند و با پایداری در برابر سرکوب وحشیانه، اقتدار حاکمان را به زیر پرسش کشیدند؛ و چه به ویژه از آن رو که این خیزش جسورانه به نمادی از بن بست اصلاح طلبی دینی در پایان بخشیدن به استبداد دینی و همزمان استقلال جنبش آزادیخواهی در ایران بدل گشت. هیجده تیر ترکیدن بغض "یاران دبستانی" دیروز و جوانان دانشجوی پرشور امروز و بانگ رسای صدای سوم هواه خواه دمکراسی و سکولاریسم در ایران بود که پیش از آن بیشتر درکلام روشنفکران و فرهیختگان جامعه زمزمه می گشت و امروز به یمن ۱٨ تیر و دیگر جنبش های اجتماعی پس از آن به نیروی پر قدرت چالش اقتدار دینی و تغییر نظام سیاسی در ایران بدل گشته است.
سرکوب خیزش هیجده تیر اما نشان داد که بزانو در آوردن استبداد نه تنها نیازمند سازمانیابی موثرتر در درون جنبش دانشجوئی است بلکه درگرو تداوم، اتحاد و همبستگی تمامی جنبش هایی است که در برابر نظام ولایت فقیه قد علم کرده اند. سرکوب خیزش هیجده تیر نشان داد که پیروزی زمانی بدست خواهد آمد که خواست آزادی و دمکراسی از دایره ی دانشجویان فراتر رود و آمال ذهن و جان مردم گردد.

در نهمین سالگرد ۱٨ تیر مبارزه برای آزادی، دمکراسی و علیه اقتدار دینی در ایران فراگیرتر شده است. تداوم مبارزات امروز دانشجویان علیه دستگیری ها و سرکوب ها در دانشگاه های مختلف؛ مبارزات نویسندگان و روزنامه نگاران برای آزادی بیان، قلم و مطبوعات؛ جنبش رشد یابنده سندیکایی و دیگر مبارزات کارگران و معلمان برای خواست های صنفی و عدالت جویانه خود؛ مبارزه شهروندان ستمدیده علیه تبعیض و ستم قومی – فرهنگی در چهار گوشه کشور؛ مبارزات زنان و به ویژه کمپین یک میلیون امضاء که با طرح عامترین مطالبات جنبش زنان علیه تبعیض جنسیتی وسیعترین لایه های زنان را مخاطب قرار داده اند؛ جملگی پژواک تداوم صدای سومی هستند که به رغم تمامی ترفندهای سرکوبگرانه ی جمهوری اسلامی ایران حضور خود را مستقل از کشمکش دو جناح به نمایش می گذارند.
در آستانه سالگرد ۱٨ تیر با فشرده تر و همبسته تر ساختن مبارزه برای آزادی دانشجویان دستگیر شده در ماههای اخیر، با تلاش برای غلبه بر پراکندگی در اپوزیسیون دمکرات و افزایش همبستگی با جنبش زنان، کارگران، معلمان، نویسندگان، روزنامه نگاران و دیگر گروه های اجتماعی و بالاخره با دامن زدن به مبارزه برای آزادی بیان، قلم و مطبوعات خواست های جنبش دانشجوئی ۱٨ تیر را پیگیریم و گسترش دهیم.

شورای هماهنگی جنبش جمهوریخواهان دمکرات و لائیک ایران

۶ ژولای ۲۰۰۷