اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۲۱ تير ۱٣٨۶ -  ۱۲ ژوئيه ۲۰۰۷

رفیق همرزم، فعال جنبش سندیکایی و کارگری ایران ، محمد تقی گلرنگ جهان را بدرود گفت.

باکمال تاسف و تاثر مطلع شدیم که رفیق محمد تقی گلرنگ، فعال برجسته و با سابقه جنبش سندیکایی کارگری و از اعضای هیئت مدیره سندیکای کارگران بتون ریزو قالب بند در سن هشتاد دو سالگی جهان را بدرور گفت .
رفیق محمد تقی گلرنگ درسال ۱٣۰۴ در یک خانواده دهقانی در بخش لشت نشا از توابع رشت به دنیا آمد . پس از سرنگونی دولت استبدادی رضاشاه در سال ۱٣۲۰ و آغاز تحرکات اجتماعی، جنبشهای توده ای در زمانی که کمتر از بیست سال داشت به یکی از فعالین جنبش دهقانی و سخنگوی دهقانان زادگاه خود که خواهان اصلاحات ارضی بودند تبدیل شد . فعالیت دهقانان و نمایندگان آنها برای انجام اصلاحات ارضی پس از مدتی به ثمر نشست و اصلاحات ارضی برای نخستین بار در این منطقه پررونق کشاورزی به اجراء درآمد. اما فئودالها و عوامل آنها بیکار ننشستند، عده ای از نمایندگان و سازمان دهندگان دهقانان را که گلرنگ نیز جزو آنان بود با دسیسه و پرونده سازی بازداشت و روانه زندان کردنند .
گلرنگ که به سه سال حبس محکوم شده بود پس از مدتی از زندان رشت به زندان قصر منتقل شد و با افسران توده ای در این زندان هم بند گردید و در این مدت تحت تاثیر افسران توده ای زندانی قرار گرفت . پس از کودتای ۲٨ امرداد او که در زندان انگیزه بیشتری پیدا کرده بود در تهران باقی ماند و به کارگری پرداخت . از همان ابتدا گرچه سازماندهی سندیکایی در میان کارگران ساختمانی به دلیل شرایط ویژه این بخش از کارگران بسیار دشوار و محتاج تلاش، صبر و حوصله بود به تدارک و سازماندهی سندیکای کارگران پرداخت . او پس از مدتی موفق شد به اتفاق عده ای از کارگران زمینه تشکیل هشت سندیکا در رشته های مختلف ساختمان را بوجود آورد . او خود نیز عضویت هیئت مدیره سندیکای کارگران آرماتور بند و بتون ریز اتخاب شد . پس از انقلاب محمد تقی گلرنگ از زمره مبتکرین و سازمان دهندگان راه پیمایی صد هزار نفری کارگران پروژه بیکار، از خانه کارگر به سوی وزارت کار بود . سادگی، صمیمیت و توانایی در برقراری ارتباط و ایجاد همکاری میان افراد و افکار مختلف از خصوصیات مثبت این فعال پر کار و باتجربه سندیکایی بود . به دلیل این خصوصیات بود که توانست به اتفاق افرادی که دیدگاه های مختلفی داشتند و در کنار اسد یکی از رهبران دیگر کارگران پروژه ای که به تندروی شهره بود می توانست کار مشترک و هماهنگ کند . بیشتر هنر او در گردآوری دارندگان مختلف و سلیقه های مختلف کارگری برای انجام اهداف مشترک بود . چیزی که جنبش سندیکایی و کارگری ایران همچنان از آن رنج می برد . مدتی پس از انقلاب و پس از راه پیمایی بزرگ کارگران پروژه ای که برای نخستین بار، دولت بیمه بیکاری را پذیرفت . احمد توکلی وزیر کار ارتجایی اسبق که نگران فعالیت سندیکایی هشت گانه ساختمانی بود، فرمان انحلال همگی آنان را صادر کرد ، اما گلرنگ و رهبران این سندیکاها که انحلال سندیکاها را غیر قانونی می دانستند همچنان فعالیت های سندیکایی خود را ادامه دادند . محمد تقی گلرنگ در سال ۱٣۷۰ مجدداً به دلیل فعالیت سندیکایی بازداشت شد و مدتی را در زندان جمهوری اسلامی گذراند، اما پس از آزادی فعالیت های خود را از سر گرفت،به هنگام دستگیری گلرنگ، همسر، همرزم و یار همیشگی او بانو عسگری زاده که در تاریخ مردم منطقه گیلان از او به عنوان سازمانده زنان برای مبارزه با بی عدالتی نیز نام برده اند دچار سکته گردید و همسر و همرزم خود را تنها گذاشت . با اینکه این غم برای گلرنگ بسیار سنگین بود اما او با همتی که همیشه در وجودش بود پس از آزادی از زندان فعالیت های سندیکایی را از سر گرفت ، کارگران، زحمتکشان بخصوص کارگران ساختمانی هرگز محمد تقی گلرنگ، همسر مبارز او و همه کسانی را که زندگی خود را یکسره وقف بهبود شرایط اجتماعی و معیشتی کارگران، سازماندهی آنها، ترقی و پیشرفت جامعه، عدالت و دمکراسی کرده اند را فراموش نخواهند کرد. کمتر تغییر و تحول دموکراتیکی در قرن گذشته در این کشور رخ داده است که نام و نشانی از اعضای جنبش ما ( جنبش کارگری و سندیکایی ) در آن نقش نبسته باشد . در آینده نیز چنین خواهد بود . تلاش کسانی که همچنان درفش این جنبش را در احتراز نگاه داشته و آن را به دست نسل های دیگر رسانده اند همچنان علیرغم خیره سری ارتجاع و استبداد تداوم خواهد یافت . محمد تقی گلرنگ یکی از این بیشمار کسانی است که در دوران سخت استبداد از این درفش پاسداری نمود، آن را برافراشته نگاه داشته و به نسل جدیدی از جنبش کارگری سپرد .
کمیسیون ارتباطات سندیکایی ایران در گذشت رفیق همرزم محمد تقی گلرنگ را به خانواده ایشان ، فعالین جنبش کارگری ایران تسلیت می گوید .

۱۹ تیر ۱٣٨۶، کمیسیون ارتباطات سندیکایی ایران