• این بایکوت، راهی است برای تفهیم این موضوع به جهان و به اسراییل که: جنایات جنگی، قتل های نشانه گیری شده و از پیش برنامه ریزی شده و هدفدار، به بند و حصار کشیدن مستبدانه ی یک ملت، سرقت خاک، سرقت آب، سرقت حقوق گمرکی، و محروم ساختن مردم سرزمین اشغال شده، از ابتدایی ترین حقوق خود، نباید بی مجازات بماند... ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۵ تير ۱٣٨۶ -  ۱۶ ژوئيه ۲۰۰۷

آنچه می آید، فارسی شده ی بیانیه ی چهاردهم ژوئیه ی امسال سازمان «وحدت یهودی فرانسه برای صلح» است که در تأیید و تشریح قطعنامه ی پنجمین کنوانسیون سالانه ی فدراسیون «یهودیان اروپایی برای یک صلح عادلانه» صادر شده است.
پنجمین کنوانسیون سالانه ی این فدراسیون ـ که سازمان وحدت یهودی فرانسه نیز از اعضای بنیانگذار آن است ـ در روز های اوّل و دوّم و سوّم زوئن امسال، در برلین برگزار شد؛ و در قطعنامه ی مفصلی با عنوان «قبل از آن که دیگر دیر شده باشد»، ضمن اعلام همبستگی با مبارزات ملّت فلسطین، و با محکوم کردن اشغالگری و تجاوز و آدمربایی و آدمکشی و سیاست شکنجه و زندان دولت اسراییل، خواهان بایکوت و تحریم این دولت از سوی تمام جوامع جهانی شد.

این، نخستین در خواست «اتحاد یهودی فرانسه برای صلح» به تحریم دولت اسراییل نیست:
در سال گذشته، در همین ایّام، عملیات تجاوزگرانه ی همه جانبه و از مدت ها پیش برنامه ریزی شده ی اسراییل، با هماهنگی و حتّی ـ بنا به گزارش هایی معتبر ـ تحت فرماندهی مشترک با آمریکا (۱) در جریان بود.
حرکتی بسیار متداول و معمول در عملیات پارتیزانی به منظور تبادل اسیران، که توسط حزب الله لبنان انجام گرفته بود، بهانه ی اسراییل برای آغاز این تجاوز شد. ولی نتیجه برای متجاوز، با وجود همه ی شقاوت و قساوت کم نظیرش به دست آورد، هم از نظر نظامی، هم از نظر سیاسی، و هم از نظر تبلیغاتی، درست برخلاف تصور او از کار در آمد.
جای پرداختن به آن ماجرا، البته در این چند سطر مختصر نیست؛ و مقصود از این اشاره، یاد آوری موضعگیری «وحدت یهودی فرانسه برای صلح» در آن ایام است. این تشکّل معتیر فرانسوی، در هنگامه ی جنگ سال گذشته ی لبنان، جهان را به تحریم اسراییل تا پایان دوران اشغال تمامی سرزمین های عربی فرا خوانده بود، و در بیانیه ی خود، از جمله، تصریح کرده بود که:
«از نظر اسراییل، دولت راسیست و نژادپرست، تعرّض به چند سرباز که در خدمت اجرای سیاست های او هستند، می تواند دلیل موجّهی باشد برای له کردن یک ملّت در تمامیّت آن، چه ملّت لبنان و چه ملّت فلسطین، و نابود کردن تأسیسات زیربنایی آن ملّت، و ویران ساختن خانه های مردم عادی آن...» (۲)

تقریباً یک سال، قبل از آن تاریخ نیز، همین سازمان وحدت یهودی فرانسه برای صلح، در نشستی رسمی، به اتفاق آراء، طرحی را مبنی بر فراخوان به تحریم اسراییل، تصویب کرده بود.

۲۷ تیرماه ۱۳۸۶
۱۶ ژوئیه ۲۰۰۷
محمد علی اصفهانی
www.ghoghnoos.org

فعالیّت کارزار «بایکوت، سرمایه گذاری نکردن، و اجرای تنبیهات بین المللی در مورد دولت اسراییل» که با نام اختصاری BDS شناخته می شود، حالتی چشمگیر به خود می گیرد.
سندیکای انگلیسی کارکنان صنعت حمل و نقل، اخیراً به بایکوت فرآورده های اسراییلی، فراخوان داده است.
یکی از مسوولان حرکت اسراییلی Profil Hadash که حرکتی است علیه میلیتاریزه شدن اسراییل، با تأکید بر این اقدام سندیکای انگلیسی، توضیح می دهد:
«همزمان با ادامه ی حمایت دولت های آمریکا، انگلیس، و اروپا از دولت اسراییل، می توان امیدوار بود که سندیکا ها، کلیسا ها، و دیگر ارگان های جوامع غربی به ابراز نارضایتی خود از این حمایت، و به بیان مخالفت خود با راه و رسم اسراییل، ادامه دهند.
«روند کار، آرام و کند، اما رشد یابنده و رو به اعتلاء است. و شاید وقتی که این روند به حدّ لازم رشد خود برسد، مثل مورد آفریقای جنوبی، دولت ها هم ناجار به اطاعت از افکار عمومی شوند.»

لیست سازمان ها و ارگان هایی که به کارزار بایکوت اسراییل می پیوندند، روز به روز، طولانی تر می شود:
در هلند، این، خود دولت هلند است که از طریق وزیر امور خارجه اش، به موسسه ی RIWAL که بزای ساختن «دیوار» (۳) جر اثقال می سازد، اخطار می کند و با یادآوری رأی دادگاه بین المللی لاهه که بناکردن این دیوار را غیر قانونی می داند این موسسه را به رعایت موازین بین المللی فرا می خواند.

در انگلستان، فقط سندیکای کارکنان صنعت حمل و نقل نیست که خواستار بایکوت اسراییل است. بلکه سندیکا های انگلیسی دیگری هم در این مورد مواضعی مشابه گرفته اند. مثل ستدیکای خدمات عمومی: UNISON [که با بیش از یک میلیون و سیصدهزار عضو، از آن به عنوان بزرگترین سندیکای انگلستان یاد می شود.]
سندیکای انگلیسی «دانشگاه و مدرسه» نیز، قویاً توصیه می کند که همکاری های اقثصادی در زمینه ی تحقیقات دانشگاهی با دانشگاه های اسراییلی قطع شود، و کادر های علمی اسراییل از سمینار های بین المللی یی که در انگلستان تشکیل می شوند اخراج شوند.

کنگره ی سندیکا های آفریقای جنوبی هم، جهان را به تحریم دیپلماتیک اسراییل، تحریمی مثل تحریم اِعمال شده در زمان آپارتاید علیه دولت آفریقای جنوبی، فرا می خواند.

در این بایکوت، تفهیم خود این حرکت و معنای آن، به همان میزان خود این عمل و تأثیرات اقتصادی و سیاسی احتمالی آن بر روی دست اندر کاران جامعه ی اسراییل اهمیت دارد:
به وسیله ی زور و قدرت است که می توان این را گفت و به عمل در آورد که:
اطمینان خاطر اسراییل در محق دانستن خود به لگدمال کردن حقوق اساسی بین المللی، متزلزل کردنی است.

در فرانسه، صدای خود را در این زمینه بلند کردن، مشکل است:
ـ در برابر دولتی که هیچ اقدامی در جلوگیری از مشارکت «آلستوم» در ساختن تراموای آپارتاید در اورشلیم، انجام نمی دهد؛
ـ در برابر تشکیلات موسوم به «شورای نمایندگی نهاد های یهودی در فرانسه» یعنی CRIF [تشکیلاتی رسمی و بسیار پرنفوذ در فرانسه] که به صورتی بی وقفه از کولونی سازی و اشغالگری حمایت می کند؛
ـ و در برابر بعضی جریان های یهودی ترقی خواهی که خود را به ابراز نارضایتی های سطحی قانع می کنند و نمی پذیرند که باید جبهه ی اصلی را در اسراییل هدف گرفت.

«وحدت یهودی فرانسه برای صلح»، به حرکت بین المللی بایکوت اسراییل می پیوندد؛ و از این حرکت، تا پایان دوران اشغال، دفاع می کند.
این حرکت می تواند در ابعاد مختلفی تبلور یابد. مثلاً تحریم خریداری فرآورده های غذایی، محصولات انفورماتیک، و دارو هایی که از اسراییل می آیند؛ محکوم کردن همکاری شرکت هایی همچون «آلستوم» با اسراییل؛ و تظاهرات و اعتراضات علیه مراسم و جشن های بزرگی که به منظور بالا بردن روحیه ی سربازان اسراییلی برگزار می شوند.

این بایکوت، همچون مورد آفریقای جنوبی، یک راه حل است؛ نه آنطور که بعضی ها می خواهند وانمود کنند، گرسنگی دادن مردم اسراییل. (۴)
این بایکوت، راهی است برای تفهیم این موضوع به جهان و به اسراییل که:
جنایات جنگی، قتل های نشانه گیری شده و از پیش برنامه ریزی شده و هدفدار، به بند و حصار کشیدن مستبدانه ی یک ملت، سرقت خاک، سرقت آب، سرقت حقوق گمرکی، و محروم ساختن مردم سرزمین اشغال شده، از ابتدایی ترین حقوق خود، نباید بی مجازات بماند.

شمار زیادی از اسراییلیان متعهد، این ابتکار عمل را تأیید می کنند. آن ها می دانند که دولت اسراییل، استراتژی ویرانگر خود را متوقف نخواهد کرد، مگر آن که مجازات شود.
----------------------------------------------------
توضیحات:

۱ـ در این مورد، از جمله می توانید مراجعه کنید به مقاله یی که در همان زمان، «تری میسان» نویسنده و روزنامه نگار برجسته ی فرانسوی و بنیانگزار شبکه ی ولتر نوشته است:
«... در جریان اجلاس G8 در سن پترزبورگ، جرج بوش، ژاک شیراک را از دخالت در لبنان منع کرد و به او گفت که آنچه در حال حاضر در لبنان و فلسطین می گذرد، یک عملیّات اسراییلی مورد حمایت آمریکا نیست؛ بلکه یک عملیّات آمریکایی است که به وسیله ی اسراییل انجام می پذیرد... برنامه ی نابودسازی لبنان را، کمی بیش از یک سال پیش، ارتش اسراییل، به جرج بوش پیشنهاد کرده بود. و این پیشنهاد، موضوع یک بحث سیاسی بود در فروم جهانی که انستیتوی امریکن اینترپرایز، به روال همه ساله، در ۱۷ و ۱۸ زوئن امسال (۲۰۰۶) در Beaver Creek برگزار کرد.... عملیّات نظامی اسراییل، تحت کنترل و نظارت عالیه ی وزارت دفاع آمریکا قرار دارد. وزارت دفاع آمریکا، نکات اساسی استراتژی و هدف ها (سیبل ها) را تعیین می کند. نقش اصلی به ژنرال Bantz Craddock سپرده شده است که فرمانده "فرماندهی جنوب" است...»
ترجمه ی متن کامل مقاله:
www.ghoghnoos.org

۲- دیوار معروفی که اسراییل، به طور غیر قانونی، اما بدون هراس از «جامعه ی جهانی»، مشغول بنا کردن آن در کرانه ی باختری رود اردن، به منظور هرچه بیشتر خفه کردن مردم فلسطین است. این دیوار که تقریباً ۷۰۰ کیلومتر از سرزمین های اشغالی رسمی را از سرزمین های اشغالی غیر رسمی، جدا می کند، به «دیوار ننگ»، معروف شده است.

۳ـ ترجمه ی متن فراخوان:
www.ghoghnoos.org

۴ـ طبعاً مقایسه ی خواست تحریم مردم ایران (به بهانه ی تحریم دولت ایران) که خواست دشمنان سوگند خورده ی ملت ما و کمر بستگان به خدمت آنان است، با خواست تحریم دولت اسراییل، به همان اندازه «عقلانی» است که مقایسه ی موقعیت بین المللی و منطقه یی، و بافت و ساخت اقتصادی ایران با اسراییل؛ و به همان اندازه «شرافتمندانه» است که گناه جنایت تجاوز آمریکا و اسراییل به لبنان و فلسطین و تمامی خاورمیانه را به گردن مبارزان لبنانی و فلسطینی و خاورمیانه یی انداختن...