• بر فعالان و کوشندگان استیفائ حقوق و آزادی های اساسی ملت واجب است که در پیگیری برای آزادی دانشجویان دربند که همگی در زمره فرهیخته ترین و شایسته ترین فرزندان این آب و خاک هستند از هیچ کوششی مضایقه ننمایند باشد که به مدد این تلاش ها حاکمان اندکی بر سر عقل آیند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ٣ مرداد ۱٣٨۶ -  ۲۵ ژوئيه ۲۰۰۷

در اولین ساعات روز دوشنبه ۱٨ تیر ۱٣٨۶ و درست ٨ سال پس از واقعه شوم هجوم تتاران ددمنش به کوی دانشگاه تهران و شکستن حرمت علم و علم آموزی و ضرب و جرح وحشیانه دانشجویان ساکن کوی دانشگاه تهران، شاهد بازداشت شش عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت در جریان تحصن اعتراضی آنان نسبت به برخوردهای خشن اخیر با جنبش دانشجویی خصوصا بازداشت دانشجویان دانشگاه امیرکبیر در مقابل همین دانشگاه بودیم.
در حالی که جامعه دانشجویی از شنیدن خبر این بازداشت ها مبهوت شده بود اطلاع از یورش به دفتر حزب رسمی سازمان ادوار تحکیم وحدت شوک سنگینی بر ناظران این وقایع بویژه در محافل دانشگاهی و رسانه ای وارد آورد. خصوصا که حمله به دفتر سازمان دانش آموختگان با تعداد زیادی نیرو و همراه با تیراندازی و شلیک گلوله صورت گرفت.
ماحصل این حوادث بازداشت ۱۶ تن از فعالان جنبش دانشجویی بود که هرکدام سوابق روشن و درخشانی در مبارزات آزادیخواهانه و حق طلبانه داشتند. و این همه، خبر از سناریوی جدید اقتدارگرایان برای حاکمیت جو رعب و وحشت و از میدان به در کردن معترضان داشت که با خشونت و بی رحمی تمام اجرا گردید.
در وضعیتی که قدرتمداران سرمست از یکدستی حاکمیت ظرف ماهها و روزهای گذشته سیاست سرسختانه ای را جهت دست اندازی و کنترل تمام شئون و شقوق جامعه از شکل و فرم لباس مردم تا مسایل کلان سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی در پوشش تامین و تقویت امنیت اجتماعی آغاز کرده بودند و در این مسیر برخوردهای غیرمدنی را با اصحاب رسانه ها به شکل توقیف و سانسور مطبوعات، توقیف خبرگزاری های مخالف و سرکوب فعالان دانشجویی و کارگری و زنان مرتکب شده بودند، قابل پیش بینی می نمود که در راستای این یکدست سازی، جنبش دانشجویی به عنوان پیشگام و پرچمدار مبارزه برای احقاق حقوق شهروندی در زمینه های گوناگون و نیل به جامعه ای آزاد که در آن انسان دارای حرمت نفس باشد آماج حمله قدرتمداران واقع گردد و آنان بیش از این فعالان جنبش دانشجویی را برنتابند. از همین رو برخوردهای اخیر چندان غیرمنتظره به نظر نمی رسید و دیر یا زود حاکمیت باید حسابی را که سالهاست با فعالان جنبش باز کرده تصفیه می نمود که در این راه پیشقدم نیز شد. در سالهای اخیر و به دنبال موج سرکوب و توقیف مطبوعات و فقدان محسوس نهادهای مدنی از قبیل احزاب، تشکل ها، سندیکاها و سایر مظاهر نهادینگی جامعه مدنی، این جنبش دانشجویی بود که با هموار نمودن مشقات و سختی های بسیار بر خود به تنهایی بار دفاع از گروهها و اقشار و افراد دگرخواه مغضوب حاکمیت را بردوش کشید. چنانچه صدای فعالان جنبش دانشجویی رساترین و بلندترین ندایی بود که که هرگاه اقتدارگرایی بنا بر مقتضای ذاتش جفا و اجحاف را بر دگرباشان و و طالبان حقوق مدنی و صنفی می آغازید در عرصه جامعه طنین انداز می شد و بسیاری اوقات این در واقع تنها صدای مخالف و معترض بود. و این چیزی نبود که برای حاکمیت یکدست قابل هضم باشد.
در کنار این موارد، واقع امر آن است که حاکمیت امروز ایران از قبل بی درایتی و تدبیر گریزی هایش در ورطه بحران های متعدد سیاسی، اقتصادی و.... فرو غلتیده و به عواقب سیاست های پر خبط و خطایش در عرصه های داخلی و خارجی گرفتار آمده است که نارضایتی گسترده مردم از اوضاع اقتصادی چیزی که احمدی نژاد به یمن وعده و وعید های بی پروایش مبنی بر بهبود آن اقبال حضور در خیابان پاستور را پیدا کرد در کنار روابط متلاطم با جهان خارج و روند فزاینده انتقادات داخلی و بین المللی از بحران آفرینی های دولت که منجر به انزوای بین المللی کشور و ناخرسندی عمومی در داخل گریده است همگی رازگشای دلیل خشونت و کم حوصلگی حاکمیت در قبال مخالفان بالقوه و بالفعل در داخل کشور است و حاکمیت چاره را در دمیدن بر آتش بحران سازی دیده است که انسداد فضای سیاسی کشور، سانسور مطبوعات و خبرگزاری ها و برخورد با دانشجویان نیز از همین زاویه قابل ارزیابی است.
حال با توجه به مجموع این مباحث به نظر می رسد اگر عقلانیت و حزم اندیشی در میان سردمدارن فعلی حاکمیت یافت شود، به صرفه آن است که تبشیر و انذار دلسوزان و آگاهان جامعه را جدی بگیرد و از راه ناصواب پیموده بازآید و به جای آن در مسیر خواسته های بحق ملت و رعایت آزادی های عرفی و قانونی مردم و نیز کوشش در برآوردن انتظارات آحاد افراد ملت گام نهد تا شاید بدین ترتیب از عواقب سیاست های فعلی اش گریزی یابد.
و نیز بر فعالان و کوشندگان استیفائ حقوق و آزادی های اساسی ملت واجب است که در پیگیری برای آزادی دانشجویان دربند که همگی در زمره فرهیخته ترین و شایسته ترین فرزندان این آب و خاک هستند از هیچ کوششی مضایقه ننمایند باشد که به مدد این تلاش ها حاکمان اندکی بر سر عقل آیند و با آزادسازی هرچه سریعتر تمام دانشجویان خصوصا اعضای شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت و بازداشت شدگان سازمان ادوار تحکیم وحدت از قبح عمل غیر دموکراتیک خود ذره ای بکاهد و امید است به یاری مساعی جمعی تمام فعالان سیاسی و مدنی شاهد بازگشت دوستانمان در اسرع وقت به صفوف مبارزه مدنی برای احقاق حقوق دموکراتیک وآزادی های اساسی ملت باشیم.