اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۰ مرداد ۱٣٨۶ -  ۱ اوت ۲۰۰۷

امروز دهم مرداد ماه ۱۳۸۶ دولت جمهوری اسلامی هفت تن دیگر از شهروندان کشورمان را به اتهام "تجاوز به عنف، ارتکاب اعمال خلاف اخلاق و عفت عمومی، آدم ربائی و سرقت" به دار آویخت. بدین ترتیب در طی همین ماه، شمار اعدام شدگان به نوزده تن رسید. مقامات قضائی جمهوری اسلامی اعلام کرده‌اند که پرونده های دیگری را نیز در دست دارند و از قرائن پیداست که اعدام تعداد دیگری از شهروندان کشورمان تحت عنوان "اراذل و اوباش" در راه است.
بر اساس اخباری که در مطبوعات منتشر شده است، طی هشت ماه گذشته، ۱۴۸ نفر اعدام شده اند. بنا به گزارش سازمان های مدافع حقوق بشر در سال ۲۰۰۶ میلادی، جمهوری اسلامی به لحاظ تعداد اعدام ها، پس از چین، مقام دوم را در جهان داشته است. اما به نسبت جمعیت کشور، حکومت ایران مقام نخست را در جهان داراست و همه کشورهای دنیا را در مسابقه کشتار انسان ها پشت سر گذاشته است.
جمهوری اسلامی رژیمی است که پایه های قدرتش با خون و خون ریزی استوار شده است. بلافاصله پس از انقلاب چوبه های دار خود را برپا کرد، در سال های اول انقلاب مردم کردستان، خوزستان و ترکمن صحرا را بیرحمانه سرکوب کرد، پس از آن، گروه گروه جوانان را در جنگ با عراق و با وعده بهشت به کشتن داد و با پافشاری بر ادامه جنگ، آمار کشته ها را به صدها هزار نفر رساند. با پایان گرفتن جنگ، هزاران تن از زندانیان سیاسی را از دم تیغ گذراند. از آن پس تا کنون نیز، به بهانه های مختلف و تا آن جا که شرائط اجازه داده است و در حد توان خود، از کشتن دریغ نکرده است. به میزانی که تیغ اش بریده است، پیش رفته است. این روزها نیز تعدادی از شهروندان را که پرورده خود همین سیستم بوده اند و اغلب آنان سنشان کمتر از عمر حکومت جمهوری اسلامی است، به جرم آدم ربائی و سرقت، به جوخه مرگ سپرده است. اما کمتر کسی است نداند که تجاوزگران اصلی به امنیت و زندگی مردم و آدم ربایان و سارقان واقعی همین سران حکومتند. مگر درهمین ماه، در روز روشن، نماینده قانونی کارگران سندیکای شرکت واحد در خیابان ربوده نشد؟ کسانی که امروز تحت عنوان "اراذل و اوباش" چنین خشن و غیر انسانی سرکوب شده، تحقیر گشته و به دار آویخته می شوند، دست پروردگان این حکومت بوده اند، که بعضا نیز، حتی برای مقاصد شوم و غیر انسانی این حکومت، توسط دست‌اندرکاران آن، به بازی گرفته شده بودند. اگر دستان حکومت در ماجراهای پشت پرده این کشتار آلوده نیست، چرا نام این "اراذل و اوباش" را اعلام نمی کند؟ چرا دادگاه این افراد را علنی برگزار نمی کند؟ مگر این افراد به گفته جمهوری اسلامی به جان و مال مردم تعرض نکرده اند، پس بیم حکومت از برملا شدن حقیقت چیست؟
هدف جمهوری اسلامی از این اعدام ها، عادی کردن کشتار و ارعاب مردم است. حکومت آینده خود را تیره می بیند، با این سرکوب گری‌ها می خواهد اولا جو رعب را بر جامعه حاکم کند. ثانیا در این موج کشتارها اگر بتواند برخی از فعالان سیاسی را نیز که افکار عمومی داخل و خارج نسبت به آن ها حساسیت بیشتر دارند، به جوخه مرگ بسپارد و ثالثا با عادی کردن فضای سرکوب، به مقابله با اوج گیری جنبش های اجتماعی برخیزد و از گسترش این جنبش ها جلوگیری نماید.
کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران رفتار غیر انسانی با شهروندان کشور و اعدام آنان را شدیدا محکوم می کند و خواهان برگزاری محاکمات علنی و رفتار انسانی با دستگیر شدگان و لغو اعدام در کشور است. ما احزاب و سازمانهای سیاسی و همه نهادهای دموکراتیک و مدافع حقوق بشر را به دفاع از حقوق انسانی دستگیر شدگان و علیه صدور حکم اعدام فرا می خوانیم.

دهم مرداد ۱۳۸۶ برابر اول ماه اوت ۲۰۰۷