• حکم مرگ عدانان و هیوا تهدید و هشداری است به روزنامه نگاران و فعالین حقوق بشر کردستان. نه، بیشتر از آن، خطری است که حقوق و امنیت واقعی مردم کردستان را تهدید می کند. بنا به گزارش سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان، هم اکنون صدها تن از شهروندان کرد بنا به اتهامات سیاسی و امنیتی در زندان بسر می برند و در ماه های گذشته بر شدت دستگیریها و موارد نقض حقوق بشر افزوده شده است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱۵ مرداد ۱٣٨۶ -  ۶ اوت ۲۰۰۷

دو جوان کرد در زندان سنندج در انتظار اجرای حکم اعدام هستند. جرم؟ روزنامه نگار.
عدنان حسن پور و عبدالواحد (هیوا) بوتیمار از همکاران روزنامه نگار هفته نامه توقیف شده آسو می باشند، که حکم مرگشان صادر شده است.
عدنان حسن پور در تاریخ ٢٢ خرداد در دادگاهی غیرعلنی و بدون حضور وکیل خود به اتهام "اقدام علیه امنیت ملی"، " جاسوسی" و "محاربه" محاکمه شده است. و عبدالواحد بوتیمار ضمن فعالیت روزنامه نگاری، عضو فعال انجمن غیر دولتی سبزچیا هم بوده است.
از جمله اتهامات عدنان حسن پور مصاحبه وی با رادیو صدای امریکا بوده است. سامان رسول پور، یکی از فعالین حقوق بشر کردستان در مصاحبه ای با صدای آلمان گفته است که در پرونده عدنان حسن پور در واقع اتهامی جز تماس تلفنی با رادیوهای خارج از کشور وجود ندارد. به نقل از همین مصاحبه آقای نیکبخت، وکیل این دو تن گفته است که دادگاه انقلاب اسلامی مصاحبه حسن پور را با یک کارمند صدای آمریکا را مصداق جاسوسی و محاربه عنوان کرده و هیوا بوتیمار هم از سلاح گرم استفاده نکرده و با هیچیک از گروه های محارب ارتباط نداشته است.
حکم اعدام این دو روزنامه نگار را دادگاه انقلاب اسلامی مریوان صادر کرده و به نقل از سخنگوی قوه قضائیه، علیرضا جمشیدی، این حکم تائید شده است.

فاجعه نیست؟

صدور احکام مرگ اعدام بنا به دلائل سیاسی ننگی بر دامن جامعه و پایمال کردن موازین حقوق بشر و شهروندی است. آزادی بیان و استفاده از امکانات رسانه ای برای خبررسانی و پیشبرد عقیده و نظر حق هر کسی است و دولتها نه تنها ناچار هستند به آن احترام بگذارند بلکه وظیفه دارند امنیت شهروندان خویش را در این مقوله تضمین کنند.
رواج اتهاماتی نظیر «محاربه» و «جاسوسی» یادآور فضای دهشتناک سال ٦٠ است. هنوز کسی نمی داند که در آن سال چند هزار نفر را با این واژه های بیگانه و رعب انگیز اعدام کردند. آیا فرزانه صبوری که هنوز ١٢ سالش هم نشده بود، محارب بود که حلق آویزش کردند؟ او را در حین پخش اعلامیه در بازار وکیل شیراز دستگیر کرده و دو روز بعد جسد حلق آویز شده اش اش را تحویل خانواده اش دادند.
وقتی بنای قانون و قضاوت ایجاد فضای ارعاب و خفقان باشد، اعلامیه های فرزانه ١٢ ساله در روز روشن، گزارش خبری عدنان حسن پور از وضعیت شهر و منطقه و فعالیت هیوا بوتیمار در یک سازمان غیردولتی علنی "اقدام علیه امنیت ملی"، "جاسوسی" و "محاربه" می شوند.

نگرانی برای مردم کردستان

حکم مرگ عدانان و هیوا تهدید و هشداری است به روزنامه نگاران و فعالین حقوق بشر کردستان. نه، بیشتر از آن، خطری است که حقوق و امنیت واقعی مردم کردستان را تهدید می کند. بنا به گزارش سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان، که سایت اطلاع رسانی آن بارها توسط مقامات امنیتی مسدود شده است، هم اکنون صدها تن از شهروندان کرد بنا به اتهامات سیاسی و امنیتی در زندان بسر می برند و در ماه های گذشته بر شدت دستگیریها و موارد نقض حقوق بشر افزوده شده است:
عبدالصمد نصیری نوجوان ١٧ ساله مهابادی در سالگرد ترور دکتر عبدالرحان قاسملو در میدان استقلال مهاباد توسط ماموران نیروهای انتظامی با ضرب و شتم به قتل رسید.
محمود صالحی فعال کارگری ساکن سنندج از سه ماه پیش در زندان بسر می برد و وضع سلامتی اش به دلیل از دست دادن کلیه ها وخیم است.
لقمان مهری، کوشنده حقوق کارگری و عضو سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان است که حدود سه هفته پیش به همراه همسرش توسط مامورین لباس شخصی در ترمینال شرق تهران ربوده شده است.
رسانه ها توقیف شده و روزنامه نگاران زندانی هستند:
هفته‌‏نامه پیام مردم کردستان توقیف شده و اجلال قوامی روزنامه نگار این هفته نامه از سوی دادگاه انقلاب سنندج، به سه سال زندان محکوم شده است.
هفته نامه صدای مردم کردستان توقیف شده و محمد صدیق کبودوند مدیر مسئول این نشریه برای بار دوم توسط ماموران وزارت اطلاعات دستگیر و طبق گزارش خبرنگاران بدون مرز هم اکنون در زندان اوین بسر می برد.
هفته نامه کرفتو، یک نشریه فرهنگی/ اجنماعی/اقتصادی توقیف و دو تن از روزنامه نگارن آن، کاوه جوانمرد و آکو کردنسب در زندان بسر می برند.

هشداری به همه ما

خطری که با این اقدامات حقوق و امنیت واقعی مردم کردستان را تهدید می کند، خطر و هشداری است به همه ما. حکم مرگ برای روزنامه نگاران حکم مرگ آزادی بیان است.
فعالین جامعه مدنی و حقوق بشر کردستان اعلام کرده اند که روزهای دوم تا چهارم مرداد را به عنوان اعتراض اعتصاب غذا می کنند. خبرنگاران بدون مرز برای نجات جان این روزنامه نگاران فراخوان داده است. اشخاص و نهادهای ملی و بین المللی از جمله دبیرخانه بین الملل حزب سوسیالیست فرانسه همراهی خود را با این فراخوان اعلام کرده اند.
این موقعیت همچنین آزمونی است برای همه کسانی که خواهان یکپارچگی کشور ایران هستند. آیا با بی تفاوتی در مقابل این موج سرکوبها می توان سنگ وحدت ملی ایران را بر سینه زد؟