• در یک جمع بندی کلی، رهبران موفق جمهوری اسلامی کار خارق العاده ای در اداره‍ی یک کشور انجام داده اند. دولت در حال خصوصی سازی قسمتهای مهم اقتصاد است. هنگامیکه دارایی های دولت همه خصوصی شد، خودِ دولت هم بایستی خصوصی شود، این چیزی است که بخوبی در حال انجام است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۴ شهريور ۱٣٨۶ -  ۲۶ اوت ۲۰۰۷

اخیراً مقاله جالبی را درباره ی اکتشاف نیروهای امنیتی ایران خواندم که مربوط می شد به یک تونل متصل به سفارت بریتانیا در ایران. کل ماجرا خیلی جالب بود نه به خاطر کندن و سوراخ کردن و از این جور مسایل، بیشتر به خاطر اینکه مقامات ایرانی بریتانیایی ها را به آوردن فاحشه از طریق تونل به سفارت متهم می کردند.

طبعاً ازاین جسارت کارکنان سفارت انگلیس متحیر شده بودم، به چه جرأتی این اعمال شنیع را در یک حکومت اسلامی انجام می دهند! مگر نمی دانند فاحشه بازی (ج – بازی) در ایران غیر قانونیست؟ مگر نمی دانند رهبران خردمند حکومت اسلامی ازدواج موقت را مجاز نموده اند (از چند ساعت تا چندین هفته یا ماه بسته به استطاعت فرد)؟ اما از خارجیها چه توقعی دارید؟ آنها آنقدرها درباره ی این کشور عزیز نمیدانند. در نتیجه اینجانب پیشقدم شدم که کمی درباره ی حکومت اسلامی به آنها بیاموزم.

به عنوان اولین درس، فاحشه بازی (ج – بازی) در ایران غیر قانونیست، به همین دلیل شما تنها آنها را در خانه های مخصوص دولتی (صیغه خانه- خانه ی عفاف) یا شبها در گوشه های خیابانهای شلوغ، یا در کافه های مخصوص یا در برخی پارک ها، یا اینکه در دبی مشاهده می فرمایید، در غیر اینصورت کشور مثل یک دسته گل تمیز است.

نکته ی مهم دیگر که باید به شما خارجیهای عزیز یادآوری کنم، این است که خرید و فروش یا انتقال مواد مخدر (حتی چند گرم هرویین برای مثال) مجازات مرگ به همراه دارد، مگر اینکه شما چندین تُن معامله کنید. پس این تجارتی است که توسط یک قسمت مشخص دولت مالیات آن اخذ می شود بنابراین احتیاط کنید، مالیاتها در ایران می توانند بسیار گران باشند.

در ضمن مراقب هنرپیشه های قلابی باشید که تظاهر به اعتیاد می کنند. متأسفانه میلیونها نفر از اینجور آدمها در جمهوری اسلامی هستند. به خاطر اینکه جایی در صفهای طویل مراکز بازپروری پیدا کنند، تظاهر به اعتیاد می کنند (فکر می کنند مراکز بازپروری مکانی برای اقامت و غذای رایگان است.) این آدمها در میان تعدادی جوانهای تنبل هستند که با بیماری بیکاریِ غربی (unemployment) آلوده شده اند، توقع دارند دولت خدمتگزار مهرپرور همه چیز را برای آنها فراهم کند (کار، مسکن، درمان و تحصیلات) اما نمی توانند این واقعیت را قبول کنند که این چیزها وظیفه ی پدر و مادر ایشان است، نه دولت مهرپرور. بالاخره این دولت خدمتگزار نبود که مادر ایشان را حامله نمود.

البته تمامی جوانها اینگونه نیستند، به راحتی می توانید جوانهای سر به راهی را پیدا کنید که مشغول مسافرکشی، کار در ساندویچی ها، یا کافه ها و رستوران ها هستند. اما بهترین این جوانها، جوانهای انقلابی هستند. معمولاً این مردان نمونه را سوار بر موتورهایشان درحالیکه چوب و چماق و زنجیر در دست دارند مشاهده می کنید. این مردان جوان (و اخیراً تعدادی زنان جوان) حافظان دمکراسی در جامعه ی ایرانند.

آنها قسم خوردگان حفظ دمکراسی به قیمتِ جان دیگرانند. اغلب آنها را با شجاعت و استقامت مثال زدنی در بین اجتماعات دانشجویان خرابکار (مسلح به مدادهای تیز و خودکار) مشاهده می کنید. در حالیکه از جان خویش گذشته اند، می توانید آنها را در حالی مشاهده کنید که چماقهای بلند و سنگینشان را شجاعانه در آسمان می چرخانند و باکی از این ندارند که چماقهای دوستانشان به جای هدف قرار دادن خرابکارها به آنها اثابت کنند.

به همین علت (رعایت حداقل فضای بین دو چماق) این جوانان فقط در تجمعات فضای باز شرکت می کنند. برای مثال خوابگاهها، در برابر دانشگاه ها، پارکها و خیابانها. اخیراً برای حداقل کردن اتفاقات ناخواسته، آنها چماقهای کوچک (برای استفاده در محیطهای بسته) مجهز شده اند.

در تقابل با ادعاهای دشمنان نظام، رهبران حکومت اسلامی التفات خاصی به عدالت اجتماعی برای جوانان ایران دارند، به همین علت حتی جوانهای ١٥ساله حق رأی دادن دارند. اما مشکل کوچکی در این میان وجود دارد، جوانان نمی دانند که چه چیزی برای آنها خوب است و چه چیز بد. رهبران خردمند کشور، برای رفع این مشکل تصمیم گرفتند برای یافتن بهترین کاندیداها سوابق همه ی کاندیداها را به دقت بررسی کنند، به این ترتیب افراد مشکوکی نظیر هنرمند، خواننده و ... نمی توانند رییس جمهور محبوب حکومت گردند.

رهبران محبوب حکومت برای هدایت کشور، بیش از اینها خرد به خرج دادند. برای مثال، تحت هدایت ایشان مملکت مبدل به یکی از بزرگترین تولید کننده های اتومبیل شده است و اگر دسیسه های شیطان بزرگ نبود، مردم می توانستند بنزین کافی هم برای راندن این ماشین ها داشته باشند، اما مردم می دانند که برای رفت و آمدشان به شهر احتیاجی به ماشین ندارند و می توانند به دوستان و فامیلهای رهبران کشور اتکا کنند (که الحمدالله مترو و وسایل نقلیه عمومی را راه انداخته اند!).

آخرین خبر مربوط به یکی از نزدیکان مقام شامخ آیت الله رفسنجانی می باشد (آقازاده ی محترم ایشان) که مسولیت متروی تهران را به عهده دارد، اکنون ایشان مسول ساخت امکانات مشابه در تبریز و مشهد شده است. شخصاً عاشق این مقامات هستم، آنها آنچنان با استعداد و باهوشند که بدون هیچ سوابق تحصیلی (رسمی یا غیر رسمی) یا تجربه ی ساخت چنین امکاناتی، با هزینه ی شخصی و کار طاقت فرسا، قادر به انجام چنین مسولیتی و صرفه جویی زمان برای ما هستند.

طبعاً این کیفیت ژنهای رهبران و خانواده ی معظمشان را نشان می دهد که هر یک مدیریت صنایع، کارخانه های عظیم، شرکت های هواپیمایی و از این دست را به راحتی به عهده گرفته اند. گمان می کنم حکومت اسلامی به خاطر داشتن چنین رهبرانِ با استعدادی بایستی الگوی دیگر کشورها قرار بگیرد. جای هیچ شگفتی نیست که با دیدن چنین استعدادهایی در خانواده شان، رهبران معظم این حکومت تصمیم گرفتند که باقی دارایی دولت را نیز واگذار نمایند. یقین دارم بهتر از هر دولتی خانواده شان قادر به مدیریت این امکانات هستند. بالاخره دولت گرفتاری های خود را دارد بایستی مطمئن شود زنها درست لباس می پوشند و مردها در عُموم (و البته در خانه) درست رفتار می کنند این علت اصلی اصل ٤٤ قانون اساسی ما است (اصل خصوصی سازی).

به این نکته ظریف دقت کنید، زمانیکه همه چیز خصوصی سازی شد، دشمنان نمی توانند ادعاهای واهی نمایند (برای مثال بگویند پسر رییس جمهور سابق آیت الله رفسنجانی میلیونها دلار از شرکت نفتی نروژ دریافت کرده است!). این دشمنان نمی توانند سوال بی جایی چون "حجم بالای کالا از طریق هواپیماهای (خصوصی) به کشور وارد شده است"، بکنند یا در مورد قاچاق بنزین یارانه ای به کشورهای همسایه کنجکاوی بی مورد نمایند (زیرا دیگر اموال دولت در میان نیست ملک خصوصی است و مالک صاحب اختیار). در یک جمع بندی کلی خصوصی سازی چیز خوبی است. رشوه دیگر رشوه نیست درآمد حلال است. تاجر تجارت می کند و دولت حکومت، فقط می ماند مسأله ی کوچک فقر و بی خانه مانها.

حال باید به برنامه های بسیار جالبی که برای فقر و نیازمندان است اشاره کنم. یکی از این برنامه های اجرایی دولت بازار "کلیه" است. با قاطعیت می توانم بگویم این مسأله در دنیا منحصر به فرد است و می توان برچسب ساخت ایران را با افتخار به آن زد. مطابق این برنامه، اهداکنندگان کلیه، ٣میلیون تومان دریافت می کنند که ٢میلیون آن توسط دریافت کننده کلیه و یک میلیون توسط دولت پرداخت می شود، بعد از کسر هزینه ها اهدا کننده ٢ تا ٥/٢میلیون تومان پول نقد دریافت می کند. البته و صد البته قوانینی برای حفاظت از سلامتی اهدا کننده و دریافت کننده وجود دارد؛ برای مثال اهداکننده بایستی به سن قانونی رسیده باشد، از سی و چند سال پیرتر نباشد، زنده باشد و هیچگونه مرض مرگباری نداشته باشد!

این سیستم بسیار نیکو، کار می کند، تنها خرده ای که بعضی ها می گیرند این است که پول پرداختی به اهداکننده همچین بفهمی نفهمی یک مقداری کم است. اشاره اینها به قیمت قبر ٥/٢متری است (قیمت قبر در ایران بین ٢ تا ٦٠میلیون تومان بستگی به مرقوبیت مکانی دارد). اینها می گویند حداقل دو نفر در یک خانواده باید کلیه هایشان را بفروشند که بتوانند هزینه حمل و نقل، مرده شور، قبر کن و قبر را بپردازند.

الشمس الاظهر، هر سیستم کاملی در جهان مشکلات کوچکی هم دارد. این ملت باید بدانند رُم (ROME) در یک روز ساخته نشد. آنقدر که اینجانب شنیده ام آقایی بود بنام نِرو (NERO) که معمار، هنرپرور و هنردوست بود، مجبور شد پایینِ شهر را بسوزاند، تا فضا برای بازار یا یک چیزی شبیه به این درست کند. عزیزان سالها وقت لازم است تا یک ایده به ثمر بنشیند (این عزیزان، نِروهای مایند).

همه چیز در ایران رو به بهبود و سازندگی است، فقط کمی وقت لازم است. گذشته از این تا آنجایی که من می دانم از آلودگی هوا و استرس، تعداد زیادی از مردم می میرند و این باعث تورم در قیمت قبرها شده. به نظر اینجانب دولت بایستی فوراً یارانه برای صنعت قبر و قبرستان سازی در نظر بگیرد، یا حداقل یک جاده ی مناسبی بین تهران و کویر قم بسازند که قبرستانهای جدیدی بتوان احداث کرد. در چنین محیط رقابتی قیمت قبرها پایین خواهند آمد. یقین دارم اگر دولت چنین کارهایی بکند هر شهروندی تنها با فروش یک کلیه می تواند صاحب قبری مرقوب گردد (تازه ماحصل معامله پول خردی برای چایی مشتری هم خواهد بود).

در یک جمع بندی کلی، رهبران موفق جمهوری اسلامی کار خارق العاده ای در اداره ی یک کشور انجام داده اند. دولت در حال خصوصی سازی قسمتهای مهم اقتصاد است. هنگامیکه دارایی های دولت همه خصوصی شد، خودِ دولت هم بایستی خصوصی شود، این چیزی است که بخوبی در حال انجام است. ولی فقیه و رهبر معظم توسط گروه کوچکی از افراد با استعداد انتخاب می شود، این افراد با استعداد توسط مردم انتخاب می شوند، اما قبل از آن بایستی صلاحیت ایشان توسط افراد دیگری تأیید بشود، که خود این افراد توسط ولی فقیه انتخاب شده اند. چه کسی گفته دایره گِردترین شکل هندسه است؟ هر کی گفته درست گفته!

ببینید وقتی دایره شکل گرفت، هیچ راهی برای ورود به آن نیست، اما وقتی شما در دایره اید و مقادیر متنابهی پول دارید، می توانید مقادیر بسیار بیشتری هم داشته باشید (خصوصی سازی) در نتیجه شما دولت و اقتصاد هستید. بیشتر توضیح می دهم اگر همه ی فرزندانتان و عمو و عمه و خلاصه همه ی فامیل صاحب بیشتر صنایع کشور باشند و شما در مقام رهبری کشور باشید نتیجه ی ساده این می شود که دولت و صاحبان کشور در واقع یکی هستند. البته، که مقداری زمان می برد، اما اینطوری که من می بینم، بخوبی در حال اجراست. سایه شان مستطام، اینها سخت کار می کنند که این طرح جامع به ثمر برسد.

اینجانب صد درصد پشتیبان این خدمتگزارانم و امیدوارم در اجرای خصوصی سازی دولت، مورد توفیقات الهی قرار بگیرند (تا دماغ هر چی اقتصاددان تازه به دوران رسیده، بسوزد). یقین دارم در آینده ی نزدیک ما شاهد یکی از اولین دولتهای مدرن خصوصی تحت مدیریت خانواده های رفسنجانی، احمدی نژاد و دیگر سروران خواهیم بود.

وسلام الیکم علی اجمعینهما و الی آخر...


درباره ی نویسنده:
جوان تحصیل کرده ایست با تجربیاتی ارزشمند در مدیریت بازارهای مالی، اقتصاد و روابط عمومی. ایشان با کمپانی های معتبری چون CIA, FSB, SAVAK, SAVAMA, MOSSAD, ,6MI8, MI7, MI (البته نظر به محدودیت جا وبه علت اینکه شماره ها به سرعت در حال بالا رفتن بود، از ذکر بقیه خوداری می کنیم) سابقه همکاری دارند. در حال حاضر مشغول تحقیق درباره ی پروژه ی "چگونه با حداقل حقوق زنده بمانیم" می باشد. از پروژه های تحقیقاتی قبل ایشان می توان به موضوع های زیر اشاره نمود "چگونه کشور را ترک کنید قبل از اینکه گیر بیافتید" و "چطور چیزی را که در ذهنتونه به زبان بیاورید و زنده بمانید". ایشان در حال نوشتن کتاب تازه ای به نام "راهی به درون دایره: استفاده ی صحیح از ریش و گیوه در راه پیشرفت شما" میباشند. با پست الکترومغناطیسی به آدرس razavi1970-press@yahoo.co.uk می توانید به ایشان متصل شوید!