اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۶ شهريور ۱٣٨۶ -  ۲٨ اوت ۲۰۰۷

با اندوه فراوان با خبر شدیم یار و یاور همیشگی زحمتکشان میهنمان، فرزند رنج و شرف- میرزاآقا شکری- بتاریخ ۱۹/۵/٨۶ در تهران بدورود حیات گفته است.
رفیق شکری در سال ۱٣۰٣ در روستای کنزق از توابع اردبیل چشم به جهان گشود. شرایط سیاسی اجتماعی کشورمان در آن سالها و ستم مضاعف خوانین منطقه روح عدالت پروری و ستم ستیزی را از همان اوان زندگی در میرزاآقا شکری پرورش داد. او از نوجوانی به صف مبارزین ضد فئودالی منطقه پیوست و در برابر ظلم و ستم خوانین ایستاد، به همین خاطر توسط اربابان ظالم پس از شکنجه زیادی از خانه و کاشانه در کنزق رانده شده و مجبور به ترک زادگاه خود گردید .
این مهاجر عدالتجو در تهران نیز آرام ننشست و با پیوستن به صفوف کارگران راه آهن, مبارزه را در کنار شورای متحده زحمتکشان و کارگران تجربه نمود. دیگر او را آرام وقراری نبود، هر جا که نبردی بود میرزاآقا خستگی ناپذیر با تمام وجود خویش در آنجا حاضر بود؛ اینک نه با ارباب روستا، بلکه با خود شاه خائن در نبرد مستقیم بود.
در جشن کذائی چهارم آبان سال ۱٣٣۱ با تعدادی از همرزمان خود با گوجه فرنگی و تخم مرغ در ورزشگاه امجدیه به شاه حمله ور شد و به اتهام اهانت به مقام سلطنت بازداشت و روانه شگنجه گاه شهربانی گردید، و در تاریخ ۱۰/۱۰/۱٣٣۱ به سه سال حبس و تبعید به جزیره خارک محکوم گردید. مردانه محکومیت خود را در تبعید گذراند. در مدت تبعید او را به زندان اهواز منتقل کردند تا شاید اظهار ندامت نماید، ولی مقاومت جانانه وی دژخیمان را بر آن داشت که او را دوباره به تبعیدگاه خارک برگردانند.
در ۲۰/٨/۱٣٣۴ تبعید خاتمه یافت، ولی مبارزه همچنان ادامه داشت. رفیق شکری در سال ۱٣٣٨ دوباره توسط ساواک دستگیر و پس از شگنجه های وحشیانه مدتی را در قزل قلعه و زندان قصر گذراند که در مدت زندان ایستادگی، صداقت، مردمداری او زبانزد عام و خاص زندانیان بود.
پس از انقلاب نیز او دست از مبارزه بر نداشت، اهالی جوادیه و نازی آباد تهران بطور روزمره شاهد کوشش های مردمی این سپید موی سخت کوش بودند. هر گاه او از محلی می‌گذشت اهالی و قدیمیهای محله با احترام زیاد اوضاع و احوال روزگار را از او می پرسیدند و او چه مشتاقانه به این سوالات پاسخ می‌داد.
اینک او درمیان ما نیست، اما یاد و خاطره، صمیمیت و صداقت این رازدار زحمتکشان و رزمنده خستگی ناپذیر همیشه با ما خواهد بود.

یادش گرامی و راهش پررهرو باد

از طرف دوستانش
سایت آذربایجان