• صبح روز جمعه، مراسم بزرگداشت خاطره ی قربانیان کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷ در خاوران در محاصره نیروهای امنیتی و اطلاعاتی برگزار گردید. نیروهای امنیتی در سطح گسترده ای خاوران و اطراف آن را از بامداد روز جمعه به محاصره در آوردند اما علی رغم ایجاد محدودیت و تمهیدات فراوان، نتوانستند از برگزاری مراسم جلوگیری کنند. جمعیت حاضر که به گفته برخی از شرکت کنندگان به سه هزار نفر بالغ می شد، در خاوران گرد آمده و به اجرای سخنرانی و سرود پرداختند. حضور جوانان، فعالین دانشجوئی، کارگری و زنان، امسال چشم گیرتر بود ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۹ شهريور ۱٣٨۶ -  ٣۱ اوت ۲۰۰۷

خاوران، ای خاوران
گرد غم از رخت، ما می زدائیم
خاک پاک تو را، ما می ستائیم

به رغم تمام تهدیدها و فشارهایی که در طی چند هفته گذشته توسط مامورین جمهوری اسلامی برای برگزار نکردن مراسم بزرگداشت در خاوران، به خانواده ها وارد شده بود، امروز حضور خانواده ها و خویشان و بستگان جانباختگان، در خاواران، بیشتر از هر زمان دیگر بود. ماموران امنیتی جمهوری اسلامی طی هفته های گذشته به درب منزل برخی از خانواده ها مراجعه کرده و آنها را برای عدم حضور در گلزار خاوران تحت فشار قرار داده بودند. با چندین تن از خانواده ها تلفنی تماس گرفته و تهدید کرده بودند که در صورت حضور در گلزار خاوران با آنها به شدت برخورد خواهد شد. اما خانواده جانباختگان، که طی نوزده سال گذشته، با مرارت و سرسختی این روز را به فراموشی نسپرده اند، این بار نیز، پا پس نکشیده عزم به برگزاری مراسم در خاوران جزم کردند.
با توجه به فضای تهدید و ارعابی که از سوی حکومت ایجاد شده بود، دیروز، چند تن از مادران و اعضای خانواده جانباختگان، به خاوران رفتند تا وضعیت را بررسی نمایند. آنها متوجه شدند که جمهوری اسلامی برای جلوگیری از حضور خانواده ها، تمام مسیر جاده فرعی منتهی به خاوران را خاکبرداری و کانالیزه کرده است تا حضور در خاوران را به طور طبیعی با مشکل مواجه نماید.
اما هیچکدام از این اقدامات مانع از حضور خانواده ها نشد و امروز مراسم با شکوه فراوان برگزار شد. ماموران حکومت با لباس شخصی و همچنین با لباس انیفرم نیروی انتظامی، در تمام مسیر و در محل خاوران، حضور داشتند و برای خانواده ها مزاحمت ایجاد کرده و آنها را شدیدا تحت فشار قرار میدادند تا هر چه زوردتر محل را ترک کنند. اما خانواده ها همچون سال های گذشته مراسم خود را به آرامی آغاز کردند. به رغم اینکه مسیر منتهی به گلزار خاوران، کاملا توسط کوپه های خاک مسدود شده بود، خانواده ها با دور زدن محل، به سختی خود را به گلزار می رساندند. بعضی از مادران چندین بار به زمین افتادند و پای یکی از آنان نیز مجروح شد.
خانواده ها، با دسته های گل، محل دفن عزیزانشان را آراسته بودند. امروز خاوران چون همیشه، غرق گل شده بود. در قسمت وسط محوطه، عکس های جانباختگان که با گل تزئین شده بود، کنار یکدیگر گذاشته شده بودند. خانواده ها گرداگرد عکس عزیزانشان جمع شدند و با شعر خاوران خاوران .... مراسم را آعاز نمودند ( این شعر که برای اولین بار توسط مادر میلانی سروده شد، توسط دیگر مادران کامل شده است. امروز، این سروده، تقریبا به سرود ویژه خاوران تبدیل شده است. در ابتدای این گزارش چند بیت از آن آورده ایم)
در این مراسم چند تن از مادران جانباختگان سخنرانی کردند و خطاب به ماموران رژیم گفتند: شما حق ندارید که با ما به این شکل رفتار کنید. ما اگر به جای این همه کوپه خاک، که شما بر سر راه ما قرار داده اید، قیر داغ هم بر سرمان بریزید، باز به اینجا خواهیم آمد. اینجا خانه عزیزان ماست. معیادگاه ماست با عزیزانمان. شما نمی توانید ما را از آمدن به اینجا منع کنید.
مادر معینی در مورد پسرش هبت معینی (همایون) و خاطراتش صحبت کرد. او آخرین صحبت هبت در زندان را که همانا وصیت نامه اش بود، برای حاضرین خواند. او به هنگام خداحافظی به زندانیان گفته بود که: نامم را به خاطر احترام به ایستادگی و مقاومت همایون کتیرایی، "همایون" نهاده ام. نام دخترم را نیز بخاطر عشق به مردم کشورم، "میهن" نهاده ام. مادر معینی به نقل از یکی از زندانیان حاضر در آن زمان گفت که او با لبی خندان و سری افراشته پذیرای اعدام شد.
مادر لطفی هم در اعتراض به بستن مسیر گفت: شما حق ندارید راه ما را مسدود کنید ما همیشه خواهیم آمد و هیچ چیز مانع حضور ما نخواهد شد.
و خواهری به اعتراض به ماموران گفت اگر سنگ هم بر سر ما ببارد، ما دست از اینجا بر نمی داریم. اگر ما را نگذارید که به اینجا بیاییم با عکس های عزیزانمان به خیابان ها خواهیم رفت.
ماموران در همه جا حضور داشتند و موبیل و دوربین افراد حاضر در مراسم را می گرفتند. آنها به طور مرتب اعلام می کردند که باید مراسم را هر چه زودتر تمام کنید. اما مراسم مانند همیشه با سخنرانی چند تن از مادران آغاز و با گردش به دور محوطه خاوران پایان یافت و در تمام طول مراسم خانواده ها با آرامش و متانت همیشگی شان مانع از ایجاد درگیری شدند. امسال نیز همچون هر سال، خانوده ها، سرود و شعر و مرثیه های محلی شان را خواندند و دست در دست هم در محل تا آخر ساعتی که از قبل مقرر کرده بودند، حضور داشتند. حضور دانشجویان و جوانان علیرغم تمام فشارها بسیار چشمگیر بود.
همچنین خانواده ها خواستار آزادی زندانیان سیاسی و بویژه اسانلو شدند و با شعار زندانی سیاسی آزاد باید گردد حمایت خود را از آنان اعلام نمودند .
آقای زرافشان که تا بازار گل آمده بود، توسط مامورین برگردانده شد. و به آقای عمویی و رئیس دانا هم، اجازه حضور و سخنرانی ندادند. آنها نیز برگردانده شدند.
مراسم با آرامش پایان یافت. در اواخر مراسم، ماموران جلوی چند تن از جوانان را گرفتند و قصد دستگیری آنان را داشتند، که خانواده با آنان همراه شده و مانع دستگیری آنان شدند. اما به گفته برخی از شرکت کنندگان در مراسم، ماموران چند نفر را دستگیر کرده اند. تا به حال اطلاع موثقی از آنها در دست نیست.

دادخواهان کشتار ۶۷
نهم شهریور ۱٣٨۵


گزارش سایت آوای دانشگاه
گرامی داشت یاد و خاطره قربانیان کشتار ۶۷ در نوزدهمین سال گرد آن
یادمان زیباترین فرزندان آفتاب و باد در دشت خاوران

به مناسبت ۱۹ امین سال گرد کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ به طبق روال سال های گذشته خانواده و بازماندگان قربانیان این کشتار به همراه جمعی از فعالین اجتماعی در صبح روز جمعه ۹ شهریور در دشت خاوران گرد آمدند تا یاد و خاطره تمامی جان باختگان سال های ۶۰ تا ۶۷ خصوصا اعدامیان کشتار تابستان ۶۷ را گرامی بدارند.
در ساعت های ابتدای صبح جمعه خانواده ها و دیگر فعالین اجتماعی گروه گروه به دشت خاوران و گورستان مربوط به این کشتار ها مراجعه می کردند. در جلوی درب ورودی گورستان کانال عریضی به منظور آن چه انتقال آب خوانده می شد کنده شده بود که همین امر باعث شد که مراجعه کنندگان مجبور شوند صدها متر را در میان خاک طی کنند تا بتوانند با دور زدن کانال خود را به محل گور های برسانند. لازم به ذکر است که پل چوبی که در مقابل درب اصلی گورستان برای رفت و آمد در ساعات ابتدای صبح وجود داشت به وسسیله ی نیرو های امنتی برداشته شده بود. همین امر موجب شد که مراسم با تاخیر چند دقیقه ای شروع شود.
به گزارش خبرنگار "آوای دانشگاه" قبل از شروع مراسم حضور نیرو های امنیتی و اطلاعاتی چه با لباس فورم نیروی انتظامی و چه با لباس شخصی به صورت واضح مشهود بود. در این میان یک نفر از نیرو ها انتظامی به همراه چند نفر از لباس شخصی ها به جمع حاضران پیوست و چند کلمه ای را در لزوم برگزاری آرام مراسم و همچنین تمام کردن مراسم در ساعت ۱۰ گفت که البته با بی توجهی کامل حاضران روبه رو شد و سریعا محل را ترک کرد و در فاصله ای دور تر نظاره گر برنامه شد.
برنامه با قرار دادن گل و عکس های تنی چند از جان باختگان شروع شد. یکی از مادران با ذکر این نکته که گرفتن مراسم حق بدیهی و طبیعی بازماندگان این کشتار است از حاضران خواست به یاد تمامی جان باختگان راه انسانیت و صلح و سوسیالیسم و آزادی یک دقیقه سکوت کنند. بعد از یک دقیقه سکوت که همراه با تشویق بلند حاضران شد. یکی از دختران اعدامی ها سال ۶۷ شعری را خواند که مورد توجه حاضران قرار گرفت. سپس مادر لطفی سخنانی را در رسای تمامی جاباختگان خفته در خاوران گفتند. سپس جمعیت سرود رود و دشت خاوران را هم خوانی کرد.
بعد از آن مادر شریفی نیز در سخنانی یاد و خاطره تمامی انسان های آزاده ای که در راه مردم جان خویش را نهاده اند گرامی داشتند و مادر معینی نیز چند کلمه ای صحبت کردند. سپس جمعیت سرود آفتابکاران را هم خوانی کرد.
بنا به گزارش خبرنگار "آوای دانشگاه" بعد از این سخنان بیانیه "جمعی از دانشجویان و فعالین چپ" به وسیله ی یکی از فعالان دانشجویی خوانده شد. در بخشی از این بیانیه ضمن اشاره به شرایط اجتماعی و طبقاتی که در آن اعدام و شکنجه و زندان به مثابه ی یکی از ابزار های سرکوب طبقات مسلط به کار رفته است آماده بود:"زندان، شکنجه و اعدام از ازل در جامعه بشری نبوده و نباید تا ابد وجود داشته باشد. زندان، شکنجه و اعدام و به طور کلی پدیده ی سرکوب را جز در پرتو مبارزه ی طبقاتی، به عنوان وسیله ای برای به شکست کشانیدن جنبش طبقات تحت سلطه نمی توان درک کرد."
در بخش دیگری از این بیانیه آمده بود: " کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ اولین و آخرین کشتار دگراندیشان، کمونیست ها و نیروهای مترقی در ایران و جهان نبوده است. طی قرن گذشته در بسیاری نقاط دنیا و از آن جمله در اندونزی، عراق، آمریکای لاتین و... ، نظام جهانی سرمایه دیکتاتورها را تحت عناوین مختلف مامور کشتار کمونیست ها و دگراندیشان کرده است. در ایران کشتار هزاران انسان طی مدت کوتاهی در تابستان ۶۷، به دنبال حدود یک دهه سرکوب و برقراری حکومت نظامی- پلیسی اسلامی و به خصوص کشتار خونین دهه ی ۶۰ روی داد. "
در پایان این بیاینه نیز ضمن گرامی داشت یاد و خاطره تمامی جان باختگان راه آزادی و سوسیالیسم آمده بود که"خاوران، زمین مهربانی که هزاران تن از زیباترین فرزندان آفتاب و باد را در خود جای داده ، نه خصم حکومت اسلامی که انکار این حکومت است. بنابراین در شرایطی که می خواهند سکوت را به ما تحمیل کنند باید از خاوران گفت و از کشتار ۶۷ نوشت. ستم واقعی را باید با آگاه کردن مردم از آن، ستم گرانه تر سازیم، ننگ را باید با افشای آن ننگین تر کنیم. خاوران را مثل هر قلمرو دیگری از جامعه ی ایران باید چون لکه ی ننگ این جامعه نشان دهیم. باید این روابط واپسگرایانه را واداریم تا با ساز خود برقصند!"
این بیانیه با استقبال پر شور حاضران همراه شد به نحوی که عده ای شعار "دانشجوی مبارز حمایتت می کنیم" سر دادند.
سپس یکی از فعالان کارگری پیام "کمیته دفاع از محمود صالحی ( فعال کارگری دربند)" را به مراسم بزرگ داشت قربانیان کشتار های ۶۰ تا ۶۷ را خواند. در بخشی از این بیاینه ضمن گرامی داشت یاد و خاطره تمامی کسانی که در راه آرمان های انسانی طبقه کارگر جان خود را نهاده بودند به وضعیت فعلی آقایان محمود صالحی و منصور اسالو در زندان اشاره شده بود و خواستار آزادی آنان شده بود.
در ادامه مراسم نیز چند تن شعر خوانی کردند. در این میان جمعی از فعالین قصد داشتند پلاکاردی در حمایت از محمود صالحی و منصور اسالو را در محل نصب کنند که با دخالت و ممانعت نیرو های امنیتی و اطلاعاتی مواجه شدند و به منظور حفظ آرامش مراسم پلاکارد ها را جمع کردند.
به گزارش خبرنگار "آوای دانشگاه" در انتهای مراسم صفی از تمامی حاضران تشکیل شد که دست در دست هم ضمن حمل عکس جانباختگان دور تا دور مزار آنان شروع به حرکت کردند و به هم خوانی سرود های " ارغوان"، " پرنیان شفق"،" آفتابکاران"،"رود " و البته "انترناسیونال" پرداختند. در ابتدای صف جمعی از جوانان و فعالان دانشجویی دست های خود را به هم گره زده بودند و با صدای بلند سرود می خواندند که همین امر جلوه خاصی به مراسم داد.
در پایان مراسم جمعیت با توقف و خواند سرود "انترناسیونال" مراسم را به انتها رساند تا ندای "انترناسیونال است نجات انسان ها" در دشت خاوران این آوردگاه عاشقان آزادی طنین انداز شود.
حضور فعالان دانشجویی، کارگری و زنان در این مراسم چشم گیر از سال های گذشته بود. بنابه گزارش رسیده به خبرنگار "آوای دانشگاه" در پایان مراسم چند تن از جوانان حاضر در مراسم به وسیله ی نیرو های امنتی لباس شخصی بازداشت شدند اما بعد از ساعاتی تمامی آنان آزاد شدند.