اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲٨ شهريور ۱٣٨۶ -  ۱۹ سپتامبر ۲۰۰۷

واکنشها به مواضع خصمانه علیه برنامه هسته ای ایران
تصحیح مصوبه شورا
بی تفاوتی در مقابل روز ادب فارسی
سیاست شکست خورده آمریکا
نقد منصفانه عملکرد دولت
در حضور حضرت رضا(ع)
رابطه تورم و قیمت بنزین

مواضع خصمانه علیه ایران و موضع آژانس و مبارزه با افراط گرایی در جمع اصلاح طلبان
روزنامه جمهوری اسلامی، در سرمقاله خود تحت عنوان این مصوبه را تصحیح کنید با اشاره به تصمیمات شورای عالی ایرانیان و ضمن استقبال از جذب ایرانیان خارج، خواستار دقت بیشتر در برخورد با موضوع شده و می نویسد: در تعامل با ایرانیان مقیم خارج، باید حساسیتها و دقتهای لازم برای جلوگیری از سوء استفاده افراد فرصت طلب یا عوامل نفوذی بیگانگان مراعات شود.

بی تفاوتی چرا؟
روزنامه کارو کارگر در سرمقاله کوتاه خود، با اشاره به فرارسیدن روز ملی زبان و ادبیات فارسی، به انتقاد از مسئولان فرهنگی کشور پرداخته، می پرسد: چه کسی باید فصل مشترکی برای روز شعر و ادب فارسی و تعامل اهل فرهنگ با فلسفه وجودی این روز برقرار کند ؟

نقشی بر آب!
روزنامه همشهری در ستون دیدگاه خود، بحثی را تحت عنوان درخواست جهانی به قلم علاءالدین بروجردی، رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس مطرح کرده، با اشاره به ناکامی طرح آمریکا برای ایجاد خاورمیانه بزرگ، می نویسد: تظاهرات اخیر هزاران نفر از مردم آمریکا در مقابل کاخ سفید و اعتراض به سیاستهای جاه طلبانه بوش و درخواست تظاهرکنندگان مبنی بر استیضاح و محاکمه رئیس جمهوری این کشور، تلفات روزمره نیروهای آمریکایی و انگلیسی در عراق که منجر به واکنشهای اعتراض آمیز در این کشورها شده است، نشان دهنده نقش برآب شدن تمام نقشه هایی است که کاخ سفید برای اجرای طرح خاورمیانه بزرگ درسرداشت.

لوازم نقد
روزنامه جام جم ، به بهانه مصاحبه محمد هاشمی عضو حزب کارگزاران با ایرنا که برنامه های اقتصادی دولت درآن به نقد کشیده شده بود، سرمقاله خود را به لوازم نقد عملکرد و برنامه ها اختصاص داده و از قلم بیژن مقدم، می نویسد: هرچند دستیابی به فناوری هسته ای، حاصل زحمات دولتهای موسوی، هاشمی و خاتمی است، اما چه کسی است که بتواند سهم دولت احمدی نژاد را در تثبیت این حق، آن هم بامقاومتی مردانه در برابر فشارها و تهدیدهای غرب نادیده بگیرد؟

سحرخوانی!
روزنامه اعتمادملی در صفحه نخست خود، مانند روزهای گذشته، یادداشتی را از سهیل محمودی، شاعر معاصر به بهانه ماه مبارک رمضان دارد. در این یادداشت تحت عنوان درحضور حضرت رضا(ع) می خوانیم:
تا مگر یک نفسم بوی تو آرد دم صبح
همه شب منتظر مرغ سحرخوان بودم
سعدی
مرحوم حاج شیخ علی صفایی حائری (عین. صاد)، متفکر و عالم دینی روزگار ما، در شوریدگی و شیدایی، آیتی بود. ما که در جوانی و سال های هفده - هجده سالگی، اول عاشق قلمش شده بودیم، با دیدار و آشنایی اش، دریافتیم که آن همه عمق اندیشه و نکته یابی های تربیتی و برداشت های فکورانه از مبانی دینی، عنایت حق بر او بوده است.
به خاطر وارستگی ها و آن همه اخلاصش. آنهایی که حاج شیخ علی صفایی حائری را حتی یک بار دیده اند، آن منش و هوش و صفای باطن و پایبندی به ایمان و آرمان، همواره در خاطرشان مانده است. یک چشمه از آن همه حضور و خلوص و باور، توکل ستودنی و مثال زدنی اش بود. مثلا یکباره برمی خاست و با کمترین پول برای سفر، چند نفر را با خود همراه می کرد. از قم به تهران. دوباره چند دوست را هم در تهران راهی می کرد و همه به سمت مشهد. که مقید بود تا حد ممکن، اول و آخر ماه را در جوار حضرت رضا(ع) باشد. ماه رمضان و برخی از روزهای محرم و صفر را هم معمولا مجاور بود.گاهی با جیب و دست به ظاهر خالی راه می افتاد و گروهی را با خود همراه می کرد و رزق خودش و همراهانش به لطف حضرت امام رضا(ع)، من حیث لا یحتسب می رسید. من می نویسم و تو می خوانی.
باید بودی و می دیدی…و از دیگر خلقیاتش راضی فرستادن هر سائلی بود. چه کسی که مشکلی داشت بزرگ و به یاری و مشورت و حرکت او و روانداختنش به این و آن نیاز داشت. یا حتی سائلی که در کوچه و خیابان، بر او راه می گرفت. گاه حتی آخرین سکه یا اسکناس ته جیب قبایش را می داد و خود پیاده یا با سختی به مقصد می رسید.
یک روز هنگام بیرون آمدن از حرم حضرت رضا(ع)، خواهنده ای جلوی کفشداری، پیش شیخ علی آمد. اما شیخ محلش نگذاشت. تا جلوی سقاخانه، خواهنده دست بردار نبود. باز با بی تفاوتی حاج شیخ روبه رو شد. شیخ راه افتاد به سمت در ساعت. باز خواهنده دنبالش بود و از وی چیزی می طلبید. باز هم بی محلی و استنکاف، پاسخ حاج شیخ علی بود. از بست بالای خیابان هم گذشته بودند که سائل و خواهنده این شیخ خوش سیمای ساده پوش را ناامید رها کرد و برگشت.
دوستان و یاران از حاج علی آقا پرسیدند: این چه بلایی بود که بر سر آن گدای مصر آوردی؟
صفایی گفت: او را نراندم، بلکه ادبش کردم. او در خیابان و کوچه که جلوی مرا نگرفته بود…ما در آستان حضرت رضا و در حضور او بودیم. او هر چه می خواست باید از حضرت می خواست، نه از کسی مثل من. در آن آستان ما همه فقیریم. آن سائل باید از آن غنی می طلبید، آنچه می خواست… و اگر واقعا نیازی داشت، حتما می گرفت. و این دو بیت مولانا صائب تبریزی را هم برای دوستانش خواند:
تکیه بر کوی رضا زن که در این امن آباد
کسی آواز پر تیر قضا نشنیده ست
ندهد فرصت گفتار، به محتاج کریم
گوش این طایفه آواز گدا نشنیده ست دردبی درمان تورم!
حسین علوی راد، نویسنده سرمقاله روزنامه همبستگی تحت عنوان اداره کشور به روش مهندسی است. در این مقاله به موضوع قیمت و سهمیه بندی بنزین اشاره شده و با اشاره به رابطه قیمت بنزین و میزان تورم در ۲۹ کشور جهان از جمله ایران، یادآور می شود: چنان که از جدول مشخص می شود، هیچ رابطه ای میان قیمت بنزین و تورم وجود ندارد. درد بی درمان تورم در کشور ریشه در سوءمدیریت دارد.

فریاد علیه جنگ
نویسنده یادداشت روزنامه تهران امروز امیرعلی ابوالفتح با اشاره به سیاستهای دولت آمریکا در عراق می نویسد: باگذشت ۹ ماه از زمان جابجایی قدرت درکنگره، هنوز جوانان آمریکایی در عراق جان خود را از دست می دهند و هیچ چشم اندازی برای پایان این جنگ خونین و پرتلفات، قابل تصور نیست. به هرحال تا زمانی که بوش همچنان بر طبل جنگ می کوبد و دموکراتها تنها گوشهای خود را به روی آهنگ شوم جنگ بسته اند، برپایی تظاهرات خشونت آمیز ضد جنگ در مقابل نهادهای قانونگذاری و مجریه ایالات متحده دور از انتظار نخواهد بود؟بویژه این که ارکستر جنگ هم اکنون مشغول تنظیم آهنگی جدید برای راه انداختن جنگ دیگر در خاورمیانه وآن هم در مقابل ایران است.

موضع آژانس
روزنامه حزب الله ، در سرمقاله خود تحت عنوان اعاده حیثیت، به مواضع اخیر البرادعی درباره پرونده هسته ای ایران، اشاره می کند و می نویسد: البرادعی به خوبی نشان داد که آژانس باتوجه به همکاری های بی شائبه ایران، بر راهکارهای دیپلماتیک برای حل این مساله تاکید دارد و فارغ از جوسازی های ایالات متحده، انگلیس و شریک جدیدشان فرانسه، در مسیری مستقل و درست گام برمی دارد تا به نوعی حیثیت از دست رفته آژانس بین المللی انرژی اتمی را که به واسطه برخی سیاسی کاری ها و حمایتهای بی دلیل از آرای ابرقدرتها لکه دار شده بود، اعاده کند.

اختلاف نظر
روزنامه رسالت، در ستون دیدگاه، بحث تناقض در رفتار قدرتهای جهانی را مطرح می کند و بااشاره به مخالفت
بیشتر کشورهای اروپایی با یکجانبه گرایی آمریکا، می نویسد: باتوجه به واقعیتها، تلاشهای سه کشور آمریکا، انگلیس و فرانسه برای اعمال تحریم علیه ایران، اگرچه با انزوا مواجه شده است، اما نشانه آشکار مخالفت و تلاشهای کارشکنانه آنان برای به بن بست کشاندن همکاری های سازنده ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی است.

تلاش شتاب زده
سرمقاله روزنامه اعتماد را ابراهیم متقی نوشته است و درآن به موضوع تحریم ایران پرداخته، با اشاره به گزارش البرادعی، تاکید می کند: هرگونه واکنش شدید آمریکا یا کشورهای تندرو اروپایی می تواند زمینه های لازم برای واکنش متقابل از سوی ایران را فراهم سازد. تا زمانی که ایران وآژانس با یکدیگر مشارکت می کنند، انتظار ایران از کشورهای چین، روسیه وآژانس بین المللی انرژی اتمی آن است که نسبت به سیاستهای همکاری جویانه ایران حمایت لازم را مبذول دارند.

مبارزه با افراط گرایی
دیدگاههای مهدی محمدی در یادداشت روزنامه کیهان تحت عنوان نهضت اعتدال در جبهه اصلاحات پایان بخش مطالب این ستون است، که در پی از نظر گرامی تان می گذرد:
نزاع اعتدال گرایان و افراطی ها در جبهه اصلاحات ظاهراً بالا گرفته است، چند ماه پیش هنگامی که بعضی شیوخ اصلاح طلب از لزوم تصفیه جبهه اصلاحات از افراطی ها سخن گفتند، معلوم بود که چنین مناقشه ای بالاخره رخ خواهد داد اگرچه به دقت نمی شد گفت چه کسانی در کدام طرف می ایستند. مبارزه با افراطی گری در وهله اول یک استراتژی طراحی شده از ناحیه برخی عقلا در جبهه اصلاحات است تا شانس پیروزی خود را در انتخابات مجلس هشتم بالا ببرند. حتی وقتی شخصیتی چون مهدی کروبی از اینکه جماعتی از تندروها که هیچ نقشی در موفقیت های قبلی نداشته اند، همه کاره جبهه اصلاحات شده اند گله می کند، مسلماً مقاصد انتخاباتی درصدر اهدافی قرار دارد که او با بیان این سخنان درصدد دستیابی به آنهاست. در واقع بالا گرفتن موج مبارزه با تندروی و طرد افراطی ها از ناحیه مردان استخوان دار جبهه اصلاحات محصول این تحلیل است که عامل اصلی شکست آنها در چند انتخابات گذشته همین بوده که اجازه داده اند عنان و اختیار رفتار سیاسی آنها به تمامی در اختیار کسانی قرار گیرد که به اندازه دهان خود لقمه برنمی داشتند و بی آنکه زور و قوتی داشته باشند ـ البته گمان می کردند دارند ـ می خواستند بنایی را که طی سالیان دراز محکم و استوار شده یک شبه ویران سازند.
شیوخ اصلاح طلب حالا به این نتیجه رسیده اند که عدم تعادل هایی از این نوع در بین مردم چندان خریدار ندارد و مردم وقتی ببینند کسانی اولا حد و اندازه خود را نمی شناسند و ثانیاً بسیار بیشتر از آنکه عمل کنند حرف می زنند، به تدریج به این نتیجه خواهند رسید که بهتر است آنها در جایی به جز مناصب حکومتی به پرگویی های خود ادامه دهند، یعنی درست همان اتفاقی که برای اصلاح طلبان افتاد.
با این وجود جدی شدن نهضت مبارزه با تندروی و افراط گرایی در میان اصلاح طلبان را ـ با هر نیت و انگیزه ای که باشد ـ باید به فال نیک گرفت. نه به این دلیل که میان اصلاح طلبان اختلاف افتاده و به این سبب باید شادمان بود (اساساً اختلاف میان اصلاح طلبان چیزی نیست که ارزش خوشحالی کردن داشته باشد چه، برای اصولگرایان بهترین حالت این است که با رقیب در یکپارچه ترین شکل آن رویارو شوند)، علت اینکه مبارزه با افراط گرایی در جبهه اصلاحات و توسط خود اصلاح طلبان امری مبارک است این است که بالاخره بعضی بزرگان این جناح فهمیده اند باید هر چه زودتر حساب خود را از کسانی که مرزی میان خودی و بیگانه نمی شناسند و برنامه های عملی خود را با توصیه های براندازانه دشمن منطبق ساخته اند، سوا کنند و راهی دگر در پیش بگیرند. کسی مثل مهدی کروبی که هنوز خود را ارادتمند امام می داند و بر لزوم حراست از ارکان قانون اساسی از جمله ولایت فقیه اصرار دارد، بی هیچ تردیدی حق دارد به طور وسیع و آزادانه به فعالیت سیاسی و مبارزه انتخاباتی درون چارچوب های نظام جمهوری اسلامی بپردازد ولو اینکه میان او و اصولگرایان اختلاف های مبنایی وجود داشته باشد که دارد.
این اما متفاوت است با اینکه کسانی توقع داشته باشند نظام به جماعتی که آشکارا بی اعتقادی خود به مبنایی ترین اصول قانون اساسی را ابراز کرده اند اجازه حضور در بازی سیاست را بدهد.
اگر پروژه مبارزه با جریانات افراطی در جبهه اصلاحات توسط خود اصلاح طلبان با موفقیت جلو برود می توان امیدوار بود که به زودی شکل بندی جدیدی در فضای سیاسی کشور ظهور خواهد کرد. اصل مبنایی حاکم بر این شکل بندی جدید هم این خواهد بود که تمامی نیروهای معتقد به چارچوب های الهی و قانونی نظام جمهوری اسلامی می توانند گردهم آمده و در عین اختلاف سلیقه و عقیده با استفاده از شیوه های دموکراتیک برای کسب قدرت سیاسی با یکدیگر به رقابت بپردازند و از سوی دیگر همه این گروه ها بپذیرند کسانی که هر لحظه مترصد جایگزین ساختن سیستم فعلی با یک نظام آمریکا دوست هستند، حق ندارند به فعالیت رسمی سیاسی بپردازند و حکومت موظف به ممانعت آنها از این کار است.
علائمی وجود دارد که بخش هایی از اصلاح طلبان این آمادگی را در خود ایجاد کرده اند که در به وجود آمدن این شکل بندی جدید مشارکت کنند. به خبرها اگر نگاه کنید، بعضی اصلاح طلبان نوک تیز پیکان انتقادهای خود را به سمت تندروها و رفتارهای تندروانه نشانه گرفته اند.
از جمله این دسته از اصلاح طلبان شروع به نفی مجموعه ای از رفتارهای رادیکال کرده اند که در دولت و مجلس اصلاحات سازماندهی و اجرا شد. مهدی کروبی دیروز خطاب به تندروها گفته است چرا کسانی که امروز به دنبال ائتلافند چهار سال پیش از تحریم حرف می زدند .
هم او چند روز قبل گفته بود صحنه گردانان ائتلاف اصلاح طلبان فریبکارند و من در ائتلاف آنها حضور ندارم ، این صحنه گردانان چه کسانی هستند؟ باز هم پاسخ متعلق به کروبی است: همان ها که اگر پیروز شوند تندروی ها دوباره شروع می شود . اگرچه مهدی کروبی اکنون پرچمدار مبارزه با افراطی گری در جبهه اصلاحات است اما او در این راه تنها نیست. بسیاری دیگر هم هستند که پس از چند سال تحمل تندروی ها و تک روی های برادران بزرگتر ، حالا احساس می کنند اگر در همین مسیر بمانند عاقبت بخیر نخواهند شد پس هر چه زودتر باید به همه ثابت کنند تخم مرغ هاشان با تندروها در یک سبد نیست.
از آن سو البته تندروها هم بیکار ننشسته اند. آنها در جواب امثال کروبی خیلی زود و با صراحت تمام گفتند که او را عنصری حاشیه ای می دانند و عقیده دارند آن کسانی که کروبی آنها را تندرو می خواند، آدم های جدی جبهه اصلاحات هستند.
به نظر می رسد این دعوا تازه شروع شده و اصلاح طلبان اعتدال گرا کار سختی را در مقابل تندروها پیش رو خواهند داشت. با این وجود این مقدار مسلم است که در مقابل ساختارشکنان افراطی اکنون جبهه جدیدی گشوده شده که این بار نه جایی خارج از مرزهای جبهه اصلاحات بلکه درست درون آن قرار دارد.

منبع: روزنامه ی اطلاعات بین المللی