• نگفته یکی شعر
       در من
          هنوز
نفس می زند:
پرنده ست و، در آرزوی پریدن ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ٣ مهر ۱٣٨۶ -  ۲۵ سپتامبر ۲۰۰۷

نگفته یکی شعر
       در من
          هنوز
نفس می زند:
پرنده ست و، در آرزوی پریدن
سر از چار سو
به دیواره های قفس می زند.


هزاران و یک بار،
             از این پیش ،
بر او در گشودم :

-"بپر !
رها باش ،پر باز کن!
و پرواز کن!"
          گفتم او را:
-"بچش نوش ناب بر آوردن آرزو را !"

بدین سان،گمان کرده بودم
که او را سرودم.
و یک دم رها گشتم از حس زندان او بودنم.
و این بود
      ژرفا بلندای از خویش در خود بر آسودنم.

ولی نه!
دگر باره می دیدم ، آنک ،
                            همان اوست
که در من نفس می زند:
پرنده ست و، در آرزوی پریدن،
سر از چار سو
به دیواره های قفس می زند.

هنوز ،
به هر گاه و بی گاهی از ناگهان ،
                           همچنان ،
                               می سرایم؛
و ،با هر سرودن ،
کمی بیشتر از خود خویش بیرون می آیم.

کنون ،دیگر ، اما،
در انبوهه ی هر دم افزای شک هایم،
                                       این یک یقین است
که آن ناسروده
به زنجیره ی بی گسست نفس های من
                                    حلقه واپسین است.


بیست و ششم مه ۲۰۰۷-بیدر کجای لندن
از مجموعه در دست انتشار ( گامی دو تا به ناب نبودن)