• دانشجو به عنوان نیروی اجتماعی – مدنی موظف است از آزادی های سیاسی و اجتماعی دفاع کند، از حاکمیت انتقاد کند، اپوزیسیون را نقد کند و در کنار آن از حقوق کودکان کار، دختران فراری، انسانهای گرفتار در دام اعتیاد، حاشیه نشینها، گرسنگان و بی پناهان نیز دفاع کند و مطالبات آنها را مطرح کند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۶ مهر ۱٣٨۶ -  ۲٨ سپتامبر ۲۰۰۷

به ابتکار دفتر تحکیم وحدت جمعی از دانشجویان تصمیم می گیرند که در اقدامی هماهنگ افطار خود را به فقرا اهدا کنند. این حرکت نمادین از آنجا که حاوی پیام ها و درسهای آموزنده ایی است درخور ستایش وتحسین فراوان است ، نه از آنجهت که با این اقدام معضل فقر برطرف می شودبلکه از این منظر که نفس حرکت اقدامی پیشروانه از سوی گروهی دانشجویی است که بنا بر جایگاه اجتماعی خویش در صدد حضور فعال در عرصه عمومی است . این ابتکار دانشجویان طرح مطالبه اصیل ملی است و اعتراضی معنا دار به سیطره فقر در جامعه است.
شاید طراحان این ایده در صدد انتقال پیامی واضح به حاکمیت ، مردم ، گروهها ، احزاب سیاسی و جریانهای اجتماعی هستند. پیامی که از دغدغه ای انساندوستانه نشات می گیرد و هشدار می دهد که کرامت انسانی زیر چرخهای سهمگین و هولناک فقر له می شودو چه انسانها ی بی شماری که به خاطر سیطره فقر از شکوفایی استعداد های انسانی خویش ناتوان شده اند. انسانهایی که از تامین نان شب خویش عاجز هستند و قربانی سیاستگزاریهای ناکار امد حاکمیت و سهل انگاری فعالان اجتماعی و بی بر نامگی گروهها و احزاب سیاسی و... هستند.
دانشجویان تحکیمی به این ابتکار جالب در وهله ی اول به نقد گذشته خود مبادرت ورزیدند تا اعلام کنند که حقوق بشر علاوه بر دفاع از زندانیان سیاسی و عقیدتی ، گرسنگان ، ایتام و فقرا را نیز پوشش می دهد. آنها شاید بر آن بوده اند تا اعلام کنند که بی توجهی به مقوله عدالت اجتماعی به معنای قطع ارتباط با توده های مردم است ، تا فاصله طبقاتی در جامعه به میزان گسترده وجود داشته باشد .
رقابت آزاد واژه فریبنده ایی است، تا عدالت اجتماعی در سر لوحه ی حرکت هر جریان و حزب سیاسی
قرار نگیرد، شعارآزادی و دموکراسی شعاری تهی از معناست.
طبیعی است این اقدام معضل عمیق فقر را حل نمی کند اما دغدغه دانشجویان حق طلب را برای مبارزه با این عامل انحطاط به درستی بیان می کند.این حرکت حامل پیام مهمی است تا فقر هست آزادی نیست و انسان بدون آزادی کلمه ای نامانوس و غریب است.
این حرکت نمادین نقد به جریانها ، احزاب و گروههای سیاسی است که همچنان حضور در عرصه اجتماعی را باور ندارند ؛ به حرکت در متن توده های منردم اعتقادی ندارند ، به زیستن در بطن مردم علاقه ایی ندارند و مایل به شناخت دقیق جامعه نیستند.
نقد به نظام سیاسی است تا روشن شود میزان کار آمدی نظام وابسته به تحقق رفاه ، تامین آزادی های اساسی و تضمین امنیت در تمامی ابعاد آن است. دانشجویان وصل به قدرت نیستند، پس مهرورزی آنان اصالت دارد و این مهرورزی با مهرورزی های تصنعی وابسته به قدرت متفاوت است. دانشجویان تحکیمی شاید بر آن بوده اند تا با طرح مطالبه ملی ، مدل زیستی را به گروهها و جریانها ارائه دهند که در صورت تداوم این حرکت و نهادینه شدن آن می توان در ترسیم الگوی مناسب امیدوار بود.
دانشجو به عنوان نیروی اجتماعی – مدنی موظف است از آزادی های سیاسی و اجتماعی دفاع کند، از حاکمیت انتقاد کند، اپوزیسیون را نقد کند و در کنار آن از حقوق کودکان کار، دختران فراری، انسانهای گرفتار در دام اعتیاد، حاشیه نشینها، گرسنگان و بی پناهان نیز دفاع کند و مطالبات آنها را مطرح کند.
دفاع از حقوق بشر اینجاست که معنای واقعی به خود می گیرد.
از سوی دیگر این حرکت نشانه ایی بر وصل شدن جنبش دانشجویی به بحرانهای اجتماعی است.بحرانهایی که زیبا ترین لحظات حیات ملتی را به تلخی کشانده است، کرامت انسانی را زایل کرده و جامعه آزاد و آباد را با ابهام ها وتردید های اساسی مواجه کرده است. شاید دانشجویان بر آن بوده اند تا با اقدام خود نشان دهند نیروهای اجتماعی –سیاسی آگاه به رسالت خویش موظفند در عرصه عمومی پرتاب شوند.با بحرانهای اجتماعی ، رنجها و مرارتهای مردم را مانوس گردند و با اتحاد و همدلی مطالبات اصیل و واقعی را فریاد کنند. فریادی از روی درد اجتماعی و احساس مسولیت نسبت به همنوع ، فریادی برخاسته از سرشت آرمانگرایانه با نشان دادن واقعیات درد ناک اجتماعی با هم به حاکمیت بسبت به وجود بحرانهای عدیده ی اجتماعی اعتراض کنند و هم اپوزیسون و نیروها و فعالان سیاسی – اجتماعی را در معرض انتقاد های خود قرار دهند که رفع بحرانها جز در قالب جنبش اصیل اجتماعی که حامل مطالبات ملی باشد میسر نیست . و این بار این دانشجویان هستند که مهرورزی راستین را به تمامی اقشار مردم نشان می دهند تا با بار دیگر ثابت کنند دانشجویان رنجها و مرارتهای ملت را فراموش نمی کنند و نسبت به آنها بی توجه نیستند و بر طرح این مطالبات اصرار می ورزند.
«تحکیم مهر» آغاز حرکتی اصولی و هدفمند است به این امید که اقداماتی از این نوع تداوم داشته باشد.