اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ٨ مهر ۱٣٨۶ -  ٣۰ سپتامبر ۲۰۰۷

کتاب "دوازده نامه" شامل مکاتبات روسای جمهور ایران و عراق در سال ۱٣۶۹ و حاوی نامه پیشنهاد ملاقات با مقامات ایرانی توسط صدام حسین و نیز پاسخ علی اکبر هاشمی رفسنجانی به آن، منتشر شد.
به گزارش خبرنگار مهر، آیت الله هاشمی رفسنجانی در مقدمه کتاب آورده است: علائمی از تغییر سیاست طرف ما دریافت می شد و اطلاعات و قراین و محاسبات، راه درست حرکت را به ما نشان می داد. در تاریخ ۵ اردیبهشت سال ۱٣۶۹ مطلع شدیم که نامه سربسته ای از رئیس جمهوری عراق و آقای یاسر عرفات برای مقام معظم رهبری و رئیس جمهوری کشورمان رسیده است. حامل نامه، فردی از سازمان آزادیبخش فلسطین بود و ابتدائا با ناباوری با این ادعا برخورد شد، چون وضع ما و عراق در شرایطی نبود که با عرف دیپلماتیک، ارسال پیک و نامه قابل توجیه باشد.
بررسی های ابتدایی از لحاظ مضامین و امضای نامه و مهر و آرم و با توجه به شناخته شده بودن حامل نامه و همراهی با نامه عرفات، اطمینان نسبی ما را درخصوص صحت ادعا جلب کرد. برای بررسی مضامین و تهیه جواب و برخورد مناسب با موضوع در تاریخ ٨ اردیبهشت سال ۱٣۶۹ جلسه ای در محضر مقام معظم رهبری با حضور اعضای شورای عالی امنیت ملی و مشاوران سیاسی رهبری و من تشکیل شد. گرچه در سال های گذشته آقای صدام حسین چند بار اقدام به ارسال پیام از طریق نمایندگی های عراق در آلمان و سوئیس و جاهای دیگر کرده بود و پیشنهاد مذاکره حضوری و رودرروی روسای دو کشور را داده بود و تا مرحله مذاکره مقدماتی در سطح روسای نمایندگی ها بدین منظور پیش رفته بودیم و ابتکار آن بی سابقه نبود ولی ویژگی های مضامین نامه کافی بود که مطلب را جدی بگیریم که گرفتیم.

بخشی از نامه "پیشنهاد" صدام حسین
در بخشی از نامه صدام حسین که خواهان صلح و آتش بس است آمده است: پیش از این در مناسبت های مختلف در طول جنگ، به طور مستقیم از طریق رسانه های جمعی عراق که تنها وسیله ممکن بود برای اعلام آنچه می خواستیم به شما بگوییم، شما را مورد خطاب قرار دادم. همچنان که متقابلا سخنان شما را از طریق رسانه های جمعی خودتان می شنیدم.
آخرین ابتکاری که با نیت بی شائبه ای برای تحقق صلح کامل و فراگیر فراروی شما قرار دادیم، ابتکاری بود که در پنجم ژانویه ۱۹۹۰ عنوان کردیم. ولی تاکنون متفقا به صلح مورد علاقه دو کشور راه نیافته ایم تا با هم از بلایای جنگ و امکان شعله ور شدن مجدد آن فاصله بگیریم.
بدیهی است که امر خیر و آنچه می تواند پایه و اساسی برای آمال و آرزوها باشد ممکن است در هاله ای از حدس و گمان ها و تفسیرهای شک برانگیز قرار گیرد. اینک بدون تکرار دیدگاه های قبلی خود که می تواند موجب طرح متقابل دیدگاه های شما شده و بحث را از محدوده و اهداف سازنده خویش دور نموده و به سوی جدلی سوق دهد که در آن عوامل اختلاف نمایان می گردد و برای اینکه چنین وضعی بر توافق مورد علاقه ما در زمینه تحقق صلح قابل اجرا، فراگیر و فوری به خواست خدا نه تنها بین عراق و ایران بلکه میان امت عرب و ایران فائق نیاید، این بار مستقیما شما را مخاطب قرار داده تا در این ماه مبارک که مسلمانان روزه دارند و به سوی نیل به رضای خدای سبحان و متعال روی می آورند پیشنهاد کنم ملاقات مستقیمی بین ما صورت گیرد که در آن از سوی ما، بنده خدا، فرستنده این نامه و آقای عزت ابراهیم به همراه مجموعه ای از دستیاران خودمان و از سوی شما آقایان علی خامنه ای و هاشمی رفسنجانی به همراه گروهی از دستیاران شما شرکت کنند...

پاسخ هاشمی رفسنجانی به نامه رئیس جمهور عراق
نامه مورخ ۲۶ رمضان المبارک ۱۴۱۰ ه ق شما را دیدم؛ به راستی اگر مطالبی که در این نامه آمده هشت سال پیش مورد توجه واقع می شد و ارسال پیام جای اعزام سرباز را می گرفت، امروز دو کشور ایران وعراق و شاید همه امت اسلامی با این همه خسارات و ضایعات مواجه نبود.
همه می دانند که انقلاب اسلامی از آغاز و همیشه نزدیکی کشورهای اسلامی و مجد و عظمت اسلام و مسلمین و مبارزه با دولت غاصب اسرائیل، آزادی فلسطین را وجهه همت ساخته است.
اگر همه دولتهای منطقه عربی همان طور که بعضی از آنان عمل کردند، قدر این انقلاب ضد صهیونیستی و ضد استکباری را شناخته، با آن همکاری می کردند، اکنون معادله قدرت در خاورمیانه به سود اسلام و مسلمین می بود و اسرائیل و استکبار این گونه فرصت بسط وجود و توسعه شرارت را نمی یافتند.
البته ما با امت عرب مشکلی نداریم و از همکاری صادقانه بعضی از دولتهای عربی بهره برده ایم. افسوس که فرصتی تاریخی در ده سال گذشته از کف رفته است. در همان آغاز انقلاب اسلامی جنگی ناخواسته و ویرانگر بر ما تحمیل شد و بخش بزرگی از سرزمین ما در مرزهای غربی کشور اشغال گردید و بخش عظیمی از سرمایه های انسانی و اقتصادی و نظامی دو ملت بزرگ ایران و عراق که باید در راه مبارزه با کفر و الحاد به کار گرفته می شد از میان رفت...
گفتنی است دیگر نامه های این کتاب را "میانجیگر"، "صلح پایدار"، "گشایش باب گفتگو"، "پاسخ به ادعاها"، "نماینده مذاکرات"، "پیشنهاد جدید"، "در انتظار موافقت"، "معاهده ۱۹۷۵ پایه مذاکره"، "تحقق خواسته ها" و "مکتوب آخر" تشکیل می دهد.
به گزارش مهر ، این کتاب مجموعه نامه هایی است که در سال ۱٣۶۹ میان روسای جمهور وقت ایران و عراق مبادله شد و نتیجه عملی آن پایان جنگ و آزادی اسرای دو طرف بود. این نامه ها در سال ۶۹ توسط وزارت امور خارجه با مقدمه ای از آیت الله هاشمی رفسنجانی انتشار یافت و اکنون دفتر نشر معارف انقلاب آن را در ۵۰۰۰ نسخه با مقدمه نو شده هاشمی رفسنجانی و یادداشتی از محسن هاشمی منتشر کرده است.