• نه آقایان محترم! تحقیر ملی یعنی رییس جمهوری که در انتخاباتی غیردموکراتیک مقام ریاست جمهوری را غصب کرده است... دروغگویی, فریبکاری و عوامفریبی را به عنوان واقعیت و حقیقت جا بزند. تحقیر ملی یعنی "اصلاح طلبان" ملتی کار و بارشان مشاطه گری "دیکتاتورهای بزرگ و کوچک" باشد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ٨ مهر ۱٣٨۶ -  ٣۰ سپتامبر ۲۰۰۷

سخنرانی آقای "لی . سی . بالینجر", رییس دانشگاه کلمبیای نیویورک, دررابطه با آقای احمدی نژاد واکنش های فراوانی بر انگیخته است. دراین میانه واکنش عجولانه ی "اصلاح طلبان حکومتی", در داخل و خارج از کشور, نمایشی دیگر از نزدیکی ماهوی "اصلاح طلبان" و "اصولگرایان" یا "محافطه کاران" را به روی صحنه آورده است.
"اصلاح طلبان", از سید محمد خاتمی و هاشمی رفسنجانی و محسن آرمین و محمد ابطحی گرفته تا عطاءالله مهاجرانی, بیش از هرچیز از اینکه "بالینجر" احمدی نژاد را "نمایش تمامی نشانه‌های یک دیکتاتور کوچک و ستمگر" معرفی کرد, بر آشفته شدند و گفته های "بالینجر" را موهن, فحاشی, بی ادبی, بی شرمانه و "تحقیر ملی" قلمداد کردند.
دامنه ی این برآشفتگی و شتابزدگی در تقبیح "بالینجر" بدان حد بود که روزنامه نگار محترم و با تجربه ای چون مسعود بهنود, پیش از آنکه سخنرانی ی مورد نقد و قضاوت اش را به دقت گوش کند و یا بخواند, با القاب "بی تدبیر","فحاش", "خودنما" و نیز پیشگویی هایی حیرت انگیز سراغ سخنان رییس یکی از معتبرترین دانشگاه های جهان رفت. مسعود بهنود در مقاله ای "دو پهلو" رییس "بی تدبیر" دانشگاه کلمبیا را مورد سرزنش قرار داد, و نوشت:
"... جا داشت رییس دانشگاه به جای سخنانی که از شان دانشگاه کلمبیا کاست موضوع دانشجویان اخراج شده و زندانی دانشگاه های ایران را پیش می کشید. از اعدام ها سئوال می کرد. و چون پاسخ می شنید که اعدام شدگان اخیر همه بدکاران بوده اند، می توانست بپرسد در مورد اعدام های دهه شصت نظرتان چیست، آن ها که زندانی سیاسی بودند. به همین تاویل می شد که موضوع مطبوعاتی که توسط دولت بسته می شود و... وضعیت حقوق بشر سوال کند..."(۱).
آقای بهنود اما توجه نفرمودند که "بالینجر" در سخنرانی اش این سوال ها را از "دیکتاتور کوچک و ستمگر" کرد اما احمدی نژاد, یا به قول آقای بهنود "نماینده یک ملت مستقل و کهن سال", از زیر پاسخگویی به بسیاری از سوال ها در رفت! این گوشه هایی از ارایه شواهد, ونیز سوال های "بالینجر" از "نماینده یک ملت مستقل و کهن سال" است:
" ...در طی دو هفته گذشته، دولت شما دکتر‌ هاله اسفندیاری و پرناز عظیما و نیز تنها دو روز قبل کیان تاجبخش فارغ التحصیل دکتری از دانشگاه کلمبیا در برنامه ریزی شهری را آزاد کرده است. در حالیکه اطلاع از آزادی آنها بر مبنای وثیقه موجب تسلی جامعه دانشگاهی شده اما دکتر تاجبخش هنوز در تهران و تحت نظر بوده و هنوز نمی‌داند که آیا به جرم دیگری متهم خواهد شد و یا اجازه دارد که از کشور خارج شود. این را برای ثبت در تاریخ می‌گویم که من امروز از رئیس جمهور درخواست می‌کنم که تضمین کند، کیان تاجبخش بتواند به دلخواه خود به خارج از ایران سفر کند...
به گزارش عفو بین‌الملل در سال جاری تاکنون ۲۱۰ نفر در ایران اعدام شده‌اند که تنها ۲۱ مورد از آنها در صبح پنجم سپتامبر بوده است. در کل بصورت سالیانه این لیست دو کودک را شامل می‌شود. دلیل دیگر، گزارش دیده بان حقوق بشر است که ذکر می‌کند ایران در صدر اعدام خردسالان در جهان قرار دارد...
ایران در طی جولای و آگوست گذشته در حدود سی نفر را در ادامه سرکوب‌های گسترده گزارش شده به جرم تلاش برای ایجاد یک جامعه دمکراتیک تر و بازتر به طناب دار آویخته است. بسیاری از این اعدام‌ها در ملاعام انجام گرفته که نقض پیمان بین المللی حقوق سیاسی و مدنی است که ایران هم یکی از طرف‌های امضا کننده آن است...
چنین اعدام‌هایی همزمان با سرکوب وسیع فعالان دانشجویی و دانشگاهی به اتهام تحریک برای یک انقلاب به اصطلاح مخملی بوده است.این شامل زندانی کردن و بازنشستگی اجباری اساتید نیز بوده است. همچنانکه دکتر اسفندیاری در یک مصاحبه سراسری پس از رهایی اظهار کرده، وی در یک سلول انفرادی به مدت ۱۰۵ روز زندانی بود چرا که دولت ایران اعتقاد داشته ایالات متحده در حال برنامه ریزی برای یک انقلاب مخملی در ایران می‌باشد...
پس من از شما می‌پرسم:
چرا زنان، اعضای فرقه بهائیت، همجنس‌گرایان و بسیاری از دانشگاهیان در کشور شما هدف آزار و اذیت قرار گرفته اند؟
چرا در نامه هفته گذشته به دبیرکل سازمان ملل، اکبر گنجی یکی از مخالفان سیاسی برجسته دولت ایران و بیش از ٣۰۰ تن از روشنفکران، نویسندگان و دریافت کنندگان نوبل نگرانی عمیق خود را اعلام کرده‌اند که مناقشه شما با غرب توجه جهان به شرایط غیر قابل تحملی که رژیم شما در داخل ایران خلق کرده را منحرف کرده است. خصوصا، استفاده از قانون مطبوعات برای ممنوع کردن نویسندگان در انتقاد از سیستم حاکم.
چرا شما از ابراز عقیده شهروندان ایرانی در باب تغییر هراس دارید؟
در کشور ما، مطبوعات ما با شما مصاحبه می‌کنند و از شما در خواست می‌شود تا در اینجا سخن بگوئید. و اندکی قبل همکار من در مدرسه حقوق، مایکل دورف در مصاحبه با رادیو اروپای آزاد در سخن با مخاطبان ایرانی از اصول مسلم آزادی بیان در این کشور سخن می‌گوید، من پیشنهاد می‌کنم که از این هم فراتر برویم. اجازه دهید تا به همان میزان آزادی که آمروز ما به شما داده‌ایم، من در راس هیئتی از دانشجویان و اعضای دانشگاه کلمبیا در دانشگاه شما در مورد آزادی بیان سخن بگوئیم. آیا این کار را خواهید کرد؟...(۲)

نه فقط آقای بهنود برخی از اصلاح طلبان حکومتی نیز با واکنش هایی نسنجیده بار دیگر واقعیت را به سیاق خود "اصلاح" کردند. به چند نمونه اشاره می کنم:
محسن آرمین سخنگوی سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی, که در همین چند سطر نشان می دهد "سعه صدر" اش از احمدی نژاد هم کمتر است, سخنان " بالینجر" را "تحقیر ملی" پنداشته است:
"...در جلسه سخنرانی آقای احمدی نژاد در دانشگاه کلمبیا در نیویورک، رییس این دانشگاه طی سخنانی زشت ترین اهانت ها را به ایشان وارد و بدترین القاب نظیر "دیکتاتور کوچک، چهره نفرت انگیز و زندانبان" را به رییس جمهور ایران داد....
رییس دانشگاه کلمبیا از پیش اعلام کرده بود قرار است بیانیه ای علیه رییس جمهور ایران قرائت کند، با این وجود دفتر آقای احمدی نژاد هیچ تمهیدی به منظور پیشگیری از صدور چنین بیانیه سیاسی اهانت آمیزی به عمل نیاورد و پس از قرائت آن نیز آقای احمدی نژاد با کمال تأسف با آرامشی که ظاهرا همان "اقتدار و عزتی" است که همواره از آن دم می زنند این سخنان را گوش کردند و حاضر نشدند برای حفظ عزت و آبروی ملت ایران جلسه را ترک کنند.
به راستی سخنرانی در دانشگاه کلمبیا چقدر ارزش داشت که ایشان حاضر شدند چنین بهای سنگینی برای آن بپردازند... توهین هایی که به احمدی نژاد شده است را باید یک "تحقیر ملی" نامید..."(٣)
سید محمد خاتمی , که از قول مردم امریکا هم حرف می زند, رفتار رئیس دانشگاه کلمبیا را نسبت به احمدی نژاد، توهین به ملت آمریکا خواند و آن را برای ملت ایران سنگین برشمرد، در عین حال گفت: باید سعی کنیم زمینه ای برای این کارهای نادرست فراهم نکنیم (۴)
هاشمی رفسنجانی نیز از "رفتار غیرمودبانه" رییس دانشگاه کلمبیا اظهار نارضایتی کرد و فاتحانه آن را ناشی از دستپاچگی و شکست روحی آن ها دانست" (۵)
عطاء الله مهاجرانی وزیر ارشاد دولت خاتمی در موضع گیری ای ساده لوحانه که در آن پیروزی اسلام بر کفر را نیزاعلام کرده است, گفت: "...سخنان رییس دانشگاه کلمبیا پیش از سخنرانی آقای احمدی نژاد انصافا حیرت انگیز بود... این کلمات دیگر بحث و موضوع بحث نیست. فحاشی ست، تیتر برای روزنامه هاست. چنان که همین تعبیر را امروز-سه شنیه- روزنامه هاارتص اسراییل تیتر کرده است. اما یک تحلیل خواندنی هم هاارتص در همان شماره دارد. مطلب با عنوان تحلیل منتشر شده است. نوشته: در ماجرای سخنرانی احمدی نژاد در دانشگاه کلمبیا بازنده اصلی اسراییل بود.
تحلیل هاآرتص خواندنی ست. نکته مهمش این است که بخش عمده ای از مردم آمریکا در جریان مسایل جهانی نیستند. این سخنرانی به آنها تفهیم می کند که ایران با اسراییل مشکل دارد، نه با آمریکا و مردم آمریکا.
... به گمانم رقابت های سیاسی در داخل و نقد و نظرهایی که به جای خود درست و به هنگام است، نباید موجب شود که در داوری منصف نباشیم. این سخنرانی رییس جمهور و ایران را در موضع مظلومیت و حقانیت قرار داد... خداوند خواست برغم همه این تدبیرها و تفتین ها، سخنرانی رییس جمهور فرصت تازه ای برای ایران باشد.علاوه بر بازندگی اسراییل، رییس دانشگاه کلمبیا هم باخت. (۶)
و حیرت انگیزتر اینکه آقای "رضا سلیمانی" نویسنده "انتخاب" حرف های آقای بالینجر را ناشی از عدم آزادی در امریکا ارزیابی کرده اند! (۷)
آقای زید آبادی هم نوشتند که رییس دانشگاه کلمبیا می بایست با رعایت "ادب و اخلاق" آکادمیک با آقای احمدی نژاد" سخن می گفتند! (٨)
و بالاخره آقای احمدی نژاد نیز همچون "اصلاح طلبان " در مصاحبه با شبکه خبری سی. ان. ان گفتند که رفتار آقای "بالینجر" "بی ادبانه, به دور از عقلانیت و نادرست بود. (۹)

*****

اما واقعیت "اصلاح" نشده با مراجعه به سخنرانی آقای "بالینجر" این است که در سخنرانی ایشان, حتی یک واژه که بتوان صفت بی ادبی, فحاشی و موهن به آن داد یافت نمی شود. آقای "بالینجر" پیش از سخنرانی اعلام کرده بود که سخنرانی او "بیانیه ای سیاسی" علیه احمدی نژاد خواهد بود. ایشان ضمن طرح پاره ای شواهد و اسناد در باره نقض آشکار حقوق بشر در ایران, انکار هولوکاست و اسراییل ستیزی آقای احمدی نژاد, نظر خود را در باره آقای احمدی نژاد طرح و سوال هایی نیز مطرح کرد.
"بالینجر" با طرح این پیش در آمد که:
".....ما در دانشگاه‌ها یک تفکر عمیق و تقریبا مصمم و بی تزویر در تعهد به پیگیری حقیقت را داریم. ما به اهرم‌های قدرت دسترسی نداریم. جنگ و صلح به دست ما نیست. ما تنها اذهان را شکل می‌دهیم و برای این می‌باید آزادی کامل برای پرسش و کاووش را داشته باشیم...
با استناد به گوشه هایی از شواهد غیرقابل انکار نقض حقوق بشر در ایران, که به وحشیانه ترین شکل "ذبخ اسلامی" شده است, اجازه خواست تا روشن تر کند که: "آقای رئیس جمهور نمایش تمامی نشانه‌های یک دیکتاتور کوچک و ستمگر هستند".
آیا این روشنگری یک فحاشی, توهین و بی ادبی ست؟, یعنی می فرمایید آقای احمدی نژاد دیکتاتوری حقیر و ستمگر نیست؟ واژگان مودبانه, اخلاقی و آکادمیک این صفت ها و ویژگی ها کدام اند؟
آیا اثبات و گفتن اینکه احمدی نژاد دیکتاتوری ست حقیر و ستمگر, "تحقیر ملی" ست؟
نه آقایان محترم!
تحقیر ملی یعنی رییس جمهوری که در انتخاباتی غیردموکراتیک مقام ریاست جمهوری را غصب کرده است, و به عنوان "دیکتاتوری کوچک" مباشر پیشبرد دیکته شده های "دیکتاتوری بزرگ", به نام "ولی فقیه" است, دیکته شده هایی که ذره ای انسانیت, عقلانیت, ادب, درایت و هوشمندی در آن ها نیست.
تحقیر ملی یعنی رییس جمهور یک کشور دروغگویی, فریبکاری و عوامفریبی را به عنوان واقعیت و حقیقت جا بزند (٨)
تحقیر ملی یعنی "اصلاح طلبان" ملتی کار و بارشان مشاطه گری "دیکتاتورهای بزرگ و کوچک" باشد.

**********
زیر نویس:

۱- مسعود بهنود, جنجال در نیویورک, گویا , ۲۷ سپتامبر ۲۰۰٨ (۵ مهر ۱٣٨۶)
۲- متن کامل سخنان رییس دانشگاه کلمبیا , ترجمه مهدی طلعتی, سایت ایران امروز, ۵ مهر ماه ۱٣٨۶
٣- سایت امروز, ۴ مهر ماه ۱٣٨۶
۴- خبرگزاری مهر , ۴ مهر ۱٣٨۶
۵- اعتماد ملی, ۶ مهرماه ۱٣٨۶
۶- خبرنگار سیاسی فارس, ۵ مهر ۱٣٨۶
۷- انتخاب, ۵ مهر ۱٣٨۶
٨- گویا, ۲٨ سپتامبر ۱٣٨۶ ( ۶ مهر ۱٣٨۶)
۹- مصاحبه با کریستیین امانپور, شبکه خبری سی .ان.ان, ۵ مهر ماه ۱٣٨۶
۱۰- نمونه اش اظهارنظر ایشان در باره همجنس گرایی در ایران, وضعیت حقوق بشر در ایران و...