اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ٣۰ مهر ۱٣٨۶ -  ۲۲ اکتبر ۲۰۰۷

طی یک سال گذشته شاهد گسترش سرکوب جنبش های اجتماعی و از آن جمله جنبش دانشجویی   بوده ایم. احکام پرشمار کمیته های انضباطی، تعلیق، اخراج و ممنوع الورود کردن دانشجویان، بازداشت و ربودن فعالان دانشجویی، توقیف، سانسور و محدود کردن فضای کار نشریات دانشجویی، تعطیلی انجمن های اسلامی و فشار به شوراهای صنفی و انجمن های فرهنگی-هنری، ستاره دار کردن دانشجویان و هرچه فعال تر کردن کمیته های گزینشی، اخراج و بازنشستگی اجباری اساتید، کنترل حجاب دختران دانشجو، تفکیک و تبعیض جنسیتی، نقض بدیهی ترین حقوق صنفی و افزایش هزینه های زندگی دانشجویی و کنترل سبک زندگی دانشجویی گوشه ای از پروژه حاکمیت برای سرکوب جنبش دانشجویی است. صدور احکام دو تا سه سال حبس تعزیری برای احسان منصوری، احمد قصابان و مجید توکلی و نیز ادامه بازداشت هدایت غزالی و صباح نصری و یاسر گلی و همچنین بازداشت طولانی مدت یکی از فعالان جنبش زنان دانشگاه علامه به نام محبوبه مقدم آخرین حلقه این زنجیره سرکوب است. کار به جایی رسیده است که یکی از دانشجویان علوم پزشکی همدان، پس از گذشت ۴٨ ساعت از بازداشت، خودکشی می کند.
آزادی! این شعار مردم ایران بود در انقلابی که ۲۹ سال پیش در این کشور اتفاق افتاد. اما خیلی زود استبداد پیشین بازتولید شد. مناسبات سرمایه سالار حکومت اسلامی، چاره ای نداشت جز سرکوب، تا بتواند خود را بر مردم و از سویی دیگر به نظم سرمایه داری جهانی تحمیل کند. زندان، شکنجه و اعدام فعالین اجتماعی، ابزاری بود در دست حاکمیت، برای تثبیت استبداد. کسانی که علیه این مناسبات و برای جامعه ای انسانی جنگیدند، از همان آغاز سرکوب شدند. سرکوب جنبش های اجتماعی ادامه یافت و در دهه ۶۰ به اوج خود رسید. در سال ۶۷، بیش از چهار هزار نفر از فعالین چپ، در دادگاه های تفتیش عقاید چند دقیقه ای، محاکمه و به جوخه های اعدام سپرده شدند. پروژه قتل های زنجیره ای تداوم این سرکوب بود. در این ۲۹ سال، همواره این جو سرکوب بر زندگی مردمان، حاکم بوده و سعی بر آن داشته تا مانع از اعتلای جنبش های اجتماعی شود. پروژه ای که در بهار امسال، در دانشگاه پلی تکنیک کلید خورد، جعل و پخش نشریاتی به طور همزمان، که به وضوح با مشاهده افراد و گروه هایی که از این اتفاق، استفاده کردند و آن را بهانه توقیف تمامی نشریات دانشگاه کردند، مشخص است که از سوی چه کسانی صورت گرفته، تداوم پروژه بزرگتری بود که حاکمیت در چند سال اخیر در برخورد با جنبش های پیشرو و مترقی چون دانشجویان، کارگران، زنان، معلمان، پرستاران و ... در دستور کار خود قرار داده است. در شرایط فعلی، چانه زنی برای آستان بوسی جناح هایی از حاکمیت، برای مقابله با سرکوب یا اقدام به اعتراضات محلی و محدود، نمی تواند راهگشا باشد. باید جنبش را از حالت مقطعی و محلی در آورد، در راه ایجاد   تشکل های مستقل دانشجویی کوشید و جنبش را سراسری کرد.
مسلما سکوت در مقابل رفتار وحشیانه آنان با دوستان و رفقای ما و دیگر فعالین جنبش های اجتماعی، باعث شدید تر شدن اختناق و سرکوب وحشیانه تر ما خواهد شد. مطمئنا با همبستگی با هم خواهیم توانست این اختناق را در هم شکنیم. خواهیم توانست تبعیض جنسیتی را از بین ببریم. خواهیم توانست زندانیان سیاسی را آزاد کنیم. خواهیم توانست مناسبات غیر انسانی را، اعدام را، سنگسار را، کار کودکان را، فقر را و استثمار را نابود کنیم و با نیروی متحدانه خود خواهیم توانست "یاران دبستانی" خود را آزاد کنیم.
ما ضمن محکومیت کلیه احکام صادره و ادامه بازداشت غیر قانونی فعالان دانشجویی، خواستار آنیم که:

۱- احکام صادره علیه سه دانشجوی پلی تکنیکی لغو شود و به بازداشت خودسرانه دیگر دانشجویان زندانی سریعا پایان داده شود.
۲- کلیه احکام تعلیق و ممنوع الورود و ... صادره از طرف کمیته های انضباتی بدون قید و شرط لغو گردد.
٣- خواهان ایجاد فضای آزاد فارغ از هر گونه تبعیض به بهانه های سیاسی، جنسی، قومی و ... برای فعالیت های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و صنفی در چارچوب تشکلات و نشریات مستقل دانشجویی در دانشگاه ها هستیم.
در پایان ضمن اعلام حمایت همه جانبه از خواست های رفقای " دانشجویان سوسیالیست پلی تکنیک"؛   در صورت عدم تحقق هر یک از خواسته های فوق الذکر، حق هر گونه اعتراض را برای خود محفوظ می داریم.

جمعی از دانشجویان و فعالین چپ :
چپ کارگری دانشگاه های تهران
هیئت تحریریه ی سلام دموکرات
نشریه میلیتانت
جمعی از دانشجویان کرد دانشگاه های تهران