بیا خانه را پرکنیم از شقایق
داریوش لعل ریاحی
•
توبا من بلوغ گل سرخ هستی
و دستی که بر گردنم می کِشد تن
تو با من زنی لُخت در باغ سیبی
و بارانی از بوسه بر پیکرِ من
...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
سهشنبه
۱ آبان ۱٣٨۶ -
۲٣ اکتبر ۲۰۰۷
تو با من بلوغ گل سرخ هستی
و دستی که بر گردنم می کِشد تن
تو با من زنی لُخت در باغ سیبی
و بارانی از بوسه بر پیکرِ من
تو با من پریزادِ آن قصه هایی
که گل می فشاندی برایم ز دامن
زمانی که گلها پُر از لاله می شد
تو بودی و یک باغ گل بهرِ چیدن
بیا خانه را پر کنیم از شقایق
به جای در و چوب و سیمان و آهن
بیا بگذریم از زمین های سنگی
از اینجا که گل رفته از باغ و گلشن
بیا سر پناهی بجوییم آن سوی دریا
که گل باشد و ما و آرامشِ تن
|