• کمیته حقوق بشر مجمع عمومی سازمان ملل، روز سه شنبه با ۷۲ رای موافق در برابر ۵۰ رای مخالف و ۵۵ رای ممتنع پیش نویس قطعنامه ای را تصویب کرد که در از نقض حقوق بشر در ایران «عمیقا» ابراز نگرانی شده است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ٣۰ آبان ۱٣٨۶ -  ۲۱ نوامبر ۲۰۰۷

رادیو فردا: کمیته حقوق بشر مجمع عمومی سازمان ملل، روز سه شنبه پیش نویس قطعنامه ای را تصویب کرد که در از نقض حقوق بشر در ایران «عمیقا» ابراز نگرانی شده است.
این پیش نویس با ۷۲ رای موافق در برابر ۵۰ رای مخالف و ۵۵ رای ممتنع تصویب شد تا در جلسه مجمع عمومی سازمان ملل بار دیگر و برای تصویب نهایی به رای گذاشته شود.
در این پیش نویس تاکید شده که به رغم تصویب قطعنامه هایی در مجمع عمومی درباره نقض حقوق بشر در ایران، «شواهدی تایید شده» نشان می دهند که کماکان مجازات های خشنی چون سنگسار به عنوان یکی از روش های اعدام در ایران اجرا می شوند و همچنین اشکال خشن تنبیه و شکنجه نیز در زندان های ایران وجود دارند.
محمد خزائی، نماینده ایران در سازمان ملل تلاش کرد تا از رای گیری برای تصویب این پیش نویس خودداری کند.
در این پیش نویس از دولت ایران خواسته شده است که «به شکل قانونی و عملی به همه اشکال تبعیض و نقض حقوق بشر علیه اشخاصی از ادیان مختلف، قومیت های گوناگون، اقلیت های زبانی و دیگر اقلیت ها پایان دهد.»اما پیشنهاد آقای خزائی برای خودداری از رای گیری، خود به رای گذاشته شد و با ۷۹ رای مخالف در برابر ۷۸ رای موافق و ۲۴ رای ممتنع، رد شد.
آقای خزائی در سخنرانی پیش از رای گیری، کانادا را متهم کرد که «به غلط»، خود را رهبر حقوق بشر در جهان تصویر کرده است.
کانادا در میان ۴۱ کشور حامی این قطعنامه، حمایت کننده اصلی محسوب می شود و به همین دلیل آقای خزائی، از این کشور به دلیل آنچه وی «ادعاهای پوچ و بی اساس» می خواند، انتقاد کرد.
آقای خزائی مدعی شد که اکثر جمعیت کانادا، به ویژه اقلیت ها، مهاجران، خارجی ها و افراد بومی از تبعیض رنج می برند.
جان مکنی، نماینده کانادا در سازمان ملل، در نطق خود گفت که حامیان این قطعنامه امیدوارند روزی فرا رسد که دیگر نیازی به تصویب چنین قطعنامه هایی نباشد.
وی گفت : «ما حتی منتظر روزی هستیم که دولت ایران به سادگی بگوید که با مسایل حقوق بشری رو به رو است و امیدواریم روزی شهروندان ایرانی، خودشان بدون ترس از شکنجه، قادر باشند در این باره حرف بزنند و آزادانه به مسایل حقوق بشری اشاره کنند.»
نماینده کشور لیبی نیز به عنوان یکی از مخالفان گفت که صدور قطعنامه برای کشوری مشخص، «برخورد میان ملل» را افزایش می دهد.
سوریه و مصر در سخنرانی برای جلوگیری از تصویب این قطعنامه گفتند که مواردی از این دست باید در «شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد» تصویب شود.
شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در سال ۲۰۰۶ میلادی، جایگزین کمیسیون حقوق این سازمان شد تا وظیفه نظارت بر اجرای مفاد بیانیه جهانی حقوق بشر را به عهده گیرد.
اعضای این شورا با رای اعضای مجمع عمومی انتخاب می شوند. حضور کشورهایی مانند چین، عربستان سعودی، اردن، کوبا، آذربایجان و مصر در این شورا که برای یک دوره سه ساله انتخاب شده اند، موجب شده تا بسیاری از فعالان حقوق بشر، اعتبار این شورا را زیر سئوال ببرند.
مدافعان حقوق بشر می گویند که حضور کشورهای ناقض حقوق بشر در این شورا، آن را برای انجام وظایفش ناتوان ساخته است.
کمیته حقوق بشر مجمع عمومی نیز از جمله نهادهایی است که برای تصویب قطعنامه های این مجمع در زمینه حقوق بشر فعالیت می کند.
صدور قطعنامه در مجمع عمومی بر خلاف قطعنامه های شورای امنیت، لازم الاجرا نیست و بیشتر برای فشار تبلیغاتی به کشورهای ناقض حقوق بشر صورت می گیرد.
به گفته مدافعان حقوق بشر، جمهوری اسلامی ایران به شکلی گسترده بیانیه جهانی حقوق بشر را زیر پا می گذارد و نقض گسترده حقوق بشر، سال ها است که در ایران اتفاق می افتد. تا کنون مجمع عمومی در قطعنامه های بسیاری عملکرد حکومت ایران در این زمینه را محکوم کرده است.