اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲ دی ۱٣٨۶ -  ۲٣ دسامبر ۲۰۰۷

یک سایت افراطی که پیشتر نیز علیه نگارنده این سطور مطالب بی پایه ای را منتشر کرده بود، بار دیگر و در ادامه همان ادبیات بی مایه، تهمت هایی به من زده است. البته این سایت برای فرار از مسوولیت های اخلاقی و قانونی کار خود، همه جا از صاحب این قلم به نام " یوسف.ع" یاد کرده است. اما از همه بدتر، در کنار این گزارش، عکسی از نگارنده چاپ کرده و بخشی از آن را سیاه کرده است. این شیوه را می توان "سیاه نمایی تصویری" نامید که در واقع جزیی از سیاه نمایی عام است.      
من درواقع نمی خواستم جواب این تازه به دوران رسیده ها را بدهم اما برای روشن کردن اذهان برخی از هموطنانم که ممکن است از این دروغ پراکنی ها متاثر شوند این مطالب را می نویسم. از آن جا که گردانندگان این سایت، بار قبل از چاپ پاسخم سرباز زده بودند، این بار نسخه ای برایشان نفرستادم .
پیش از هر سخنی لازم است بگویم من پس از برگزاری نشستی که در تاریخ ۲۴/ ۹/ ٨۶ (۱۵/۱۱/۰۷) "برای دفاع از آزادی بیان و آقای عمادالدین باقی" در انجمن صنفی روزنامه نگاران برگزار شد، مقاله ای به زبان عربی در روزنامه اینترنتی ایلاف نوشتم. نام مقاله ام "جبهه ای وسیع در ساختمانی کوچک" بود. در آن نشست طیف ها
و شخصیات های فرهنگی و سیاسی وقومی متنوعی شرکت داشتند. از چپ چپ تا راست راست. به برخی از آنان که در خاطرم مانده است اشاره می کنم: محمد علی عمویی، فریبرز رییس دانا، علیرضا جباری، ابراهیم یزدی، عزت الله سحابی، معین فر، هاشم آغاجری، محمد ملکی، صدر حاج سید جوادی، خشایار دیهیمی، بابک احمدی، علیرضا رجایی، احمد زید آبادی، رجبعلی مزروعی، عبدالله مومنی، محسن کدیور، صالح نیکبخت، محمد شریف، محمد سیف زاده، عبدالفتاح سلطانی، حسن عباسیان (رییس جمعیت عرب های خوزستانی مقیم تهران) و بهرام ولدبیگی ( سردبیر هفته نامه توقیف شده کردی – فارسی آشتی) و همسر آقای باقی و دخترشان و محمد قوچانی دامادشان.
من به هرحال برای ادای احترام به انسانی که در دفاع از حقوق شهروندان زندانی ایرانی سر از پا نمی شناخت، در آن نشست شرکت کردم. زیرا فکر می کنم که ایشان بر خلاف دیگر مدعیان حقوق بشر، ایرانیان را نه بر اساس قومیت و زبان و دوری و نزدیکی شان به پایتخت بلکه براساس میزان مظلومیتشان مورد توجه قرار می داد.
از این رو کوشش برای آزادی عمادالدین باقی در یک معنا، کوشش برای همبستگی ملی است که وی نماد آن بود.
گردانندگان این سایت تندرو از همان ابتدای "گزارش" شان از من به عنوان " یکی از طرفداران تجزیه خوزستان" نام برده اند و البته این عنوان همواره توسط افراطیون درمورد اغلب هموطنان برابری طلب غیر فارسمان به کار رفته است.
در این زمینه به یاد مقاله ای می افتم که دوستم، روانشاد بهاء الدین ادب - نماینده پیشین سنندج – چند سال پیش و در گرماگرم درخواست نمایندگان کردستان برای اجرای اصل ۱۵ و ۱۹ قانون اساسی در یکی از روزنامه های کشور نوشتند. در آن هنگام همفکران گردانندگان این سایت، تهمت تجزیه طلبی را به ایشان
و دیگر نمایندگان عضو فراکسیون کرد مجلس ششم وارد کرده بودند. مهندس ادب در آن پاسخنامه، به همه مقدسات سوگند خورده بود که " آقایان ما تجزیه طلب نیستیم". اما من اینان را به ۲۴ کتاب وصدها مقاله فرهنگی، سیاسی وادبی رجوع می دهم که طی سی سال گذشته به زبان های فارسی و عربی نوشته یا ترجمه کرده ام. اگر این بهتان زنان حرفه ای یک واژه – و دقیقا یک واژه – را به من نشان دهند که ادعایشان را ثابت کند من حرف آنان را باور خواهم کرد. من دقیقا می دانم که این تهمت زدن ها برای تفرقه افکنی بین شخصیت های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی کشورمان انجام می شود. درست همان گونه که عده ای را که می دانند نمی توانند با تهمت "تجزیه طلبی" بترسانند برای آنان از تهمت "براندازی" بهره می گیرند. به هرحال اینان با توجه به روانشناسی مردم ایران نسبت به واژه تجزیه طلبی - که به هرحال احساسات ملی را بر می انگیزد – می کوشند بخشی از فرزندان این ملت را نسبت به بخشی دیگر بدبین سازند و آنان را از یکدیگر جداسازند. واین در حالی صورت می گیرد که کشورمان در معرض تهدیدهای گوناگون قرار دارد. گرچه می دانم روشنفکران آگاه این مرز و بوم این شگرد را فهمیده اند ولی با آگاه ساختن دیگران، می توان این حربه تفرقه افکن را بیش از بیش بی اثر کرد. والبته فرزانگان می دانند که سیاست های سرکوبگرانه و تندروانه چه کسانی در این مملکت راه را برای تجزیه طلبان باز می کند.   
این سایت افراطی در ادامه "گزارش" خود چنین نوشته است: "یوسف.ع.. در جریان بمب گذاریهای اهواز که به کشته شدن شهروندان خوزستانی انجامید، احضار و بازداشت شده بود".
این البته بخشی از دروغ هایی است که این سایت سرهم بندی کرده است، زیرا وقتی من در پنجم اردیبهشت ٨۴ به خاطر انتقاد از برخورد با تظاهرات مسالمت آمیز عرب های اهواز دستگیر شدم، نه انفجاری در کار بود ونه مسایلی از این قبیل.
سایت یادشده در جایی دیگر می نویسد:" یوسف.ع در روزهای آغازین انقلاب بارها در جمع جوانان طرفدار خلق عرب خوزستان خواستار خود مختاری اعرب شده بود ویکی از عوامل اصلی آغاز غائله خلق عرب در طول سال های ۵٨ و ۵۹ محسوب می شود؛ غائله ای که بهانه صدام برای آغاز جنگ تحمیلی بود".
من به عنوان یک نویسنده و پژوهشگر درباره خلق های ایران و از جمله مردم عرب خوزستان پژوهش هایی داشته ام . اما این کوشش ها اساسا در عرصه های پژوهشی و تالیفی و سخنرانی و به شکل مسالمت آمیز بوده است.
گردانندگان پرونده ساز این سایت به این ترتیب احتمالا قصد داشته اند برخلاف آخرین قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل که صدام حسین را به عنوان آغازگر جنگ عراق علیه ایران معرفی کرده بود، پای مرا به این موضوع بکشانند.
اینان حتا آمادگی شنیدن اظهار نظری جز دیدگاه های خود درباره فضای سیاسی ایران را ندارند واز این رو نسبت به نگرانی نگارنده نسبت به فضای سیاسی و فرهنگی کشور واکنش نشان داده و آن را تیتر کرده اند.
*************************

متن گزارش سایت رجا نیوز:
آیا دولت منافذ ما را خواهد بست؟!
یکی از طرفداران تجزیه خوزستان، در مقاله ای با اشاره به برگزاری نشست انجمن صنفی روزنامه نگاران در حمایت از یک متهم، اعمال آزادی از سوی دولت برای برگزاری تجمعات اینچنینی را نوعی سوپاپ اطمینان دانست و ابراز عقیده کرد: معلوم نیست این منافذ برای ما باز می ماند یا در اثر تشدید فشارهای داخلی و خارجی، این منافذ کوچک ما را نیز خواهند بست؟!
به گزارش رجانیوز، "یوسف.ع" که در جریان بمب گذاریهای اهواز که به کشته شدن شهروندان خوزستانی انجامید، احضار و بازداشت شده بود، در مقاله ای در پایگاه اینترنتی ایلاف نوشت: فعالان جامعه مدنی ایران همواره به دنبال پناهگاهی هستند تا رهبرانشان در آن تجمع و عقاید انتقادی خود را درباره دولت اعلام کنند.
وی در این یادداشت با اشاره به اینکه روز پنج شنبه گذشته نیز در همین راستا ۵۴ تن از فعالان سیاسی و مطبوعاتی در ساختمان اتحادیه روزنامه نگاران به بهانه گرامیداشت عمادالدین باقی تجمع کرده بودند، یادآور شد: بازداشت باقی دستاویز لازم را برای این تجمع آماده کرده بود.
این پایگاه خبری عرب‌‏زبان با اشاره به اظهارات هاشم آغاجری در این نشست علیه دولت درخصوص آنچه وی افزایش شکاف اجتماعی، ملی، دینی، مذهبی و جنسیتی می خواند و از این رو شرایط فعلی ایران را با زمان شاه سلطان حسین صفوی که به دست افغانها منقرض شد مقایسه نمود، از سخنان وی درخصوص تأکید بر استقلال قضایی در پاکستان و مقایسه آن با ایران خبر داد.
سایت خبری ایلاف که به مواضع ضدایرانی شهرت دارد و مرکز آن در لندن است، درادامه این گزارش به جزئیاتی از نحوه تجمع در این محل و افرادی که در آن حضور داشتند، همچون اظهارات ابراهیم یزدی در انتقاد از سخنان احمدی نژاد درخصوص آزادی مطلق، اظهارات حسن عباسیان درخصوص بازداشت عمادالدین باقی و سخنان رئیس دانا درخصوص مسائل کارگران و بازداشت آنها و اظهارات عبدالله مومنی درباره حقوق بشر اشاره کرد.
در این گزارش همچنین به حضور عبدالله نوری، رجب مزروعی، عیسی سحرخیز، محمد قوچانی، عبدالله مومنی، محسن کدیور، احمد زیدآبادی، فریبرز رئیس دانا و صالح نیکبخت و برخی چهره های قومی اشاره شده است.
ایلاف که سایتی سعودی است، بدون اشاره به آزادی های گسترده ایران و محدودیتهای سیاسی کم نظیر عربستان سعودی، برگزاری چنین اجتماعی را به معنای آن دانست که حکومت با وجود مقابله شدید با گروههای سیاسی نمی خواهد همه منافذ را ببندد و از تجربه حکومت شاه و رژیم صدام در عراق استفاده می کند!
نویسنده این گزارش که خود در آن جمع حاضر بوده است می افزاید: به نظر می رسد حکومت از تجمع محدودی که رسانه های خارجی آن را پوشش ندهند، هراسی ندارد و برعکس به نظر می رسد که مانع از این تجمعات نمی شود تا سوپاپ اطمینانی وجود داشته باشد.
"یوسف.ع" در روزهای آغازین انقلاب بارها در جمع جوانان طرفدار خلق عرب خواستار خودمختاری اعراب شده بود و یکی از عوامل اصلی آغاز غائله خلق عرب در طول سال های ۵٨ و ۵۹ محسوب می شود؛ غائله ای که بهانه صدام برای آغاز جنگ تحمیلی بود. وی در حال حاضر آزادانه برای رسانه های ضد ایرانی قلم می زند.
وی در انتهای این نوشته ابراز عقیده کرده است: معلوم نیست که آیا این منافذ باز خواهند ماند یا دولت در صورت تشدید فشارهای خارجی و داخلی این منافذ کوچک را نیز خواهد بست؟