• بنابر تازه ترین تغییرات در قانون انتخابات کشور که به تصویب نمایندگان و سپس تنفیذ شورا ی محترم نگهبان قانون اساسی کشور رسیده است فقط چیزی در حدود «سیصدو پنجاه هزار نفر» از شهروندان «حق انتخاب شدن» برخوردارند! ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۴ دی ۱٣٨۶ -  ۱۴ ژانويه ۲۰۰٨

لطفا متن مصوبه اجلاسیه چهارم اتحادیه بین المجالس را مطالعه نموده و اگر با راهبرد انتخابات آزاد موافقید و آن را یگانه راه حل مشکلات سیاسی و اجتماعی کشور می دانید، خواندن آن را به دیگران نیز توصیه کنید. این بیانه توسط نمایندگان مجلس شورای اسلامی به امضا رسیده و اجرای آن در کشورمان تعهد شده است.
         
از هر یکصد نفر ایرانی فقط یک نفر از حق انتخاب شدن برخوردار است! یک یادداشت منتشر نشده نسبتا قدیمی

مقدمه: این یادداشت را در همان هفته ای نوشتم که شرط برخورداری از مدرک فوق لیسانس، به شرایط پیشین برای کاندیداتوری مجلس اضافه شد. اما در لابلای مطالب نوشته شده و آماده ی انتشارم، گم و گور شد. تا آن که هفته ی پیش آن را بر حسب اتفاق، جایی در کامپیوترم یافتم. از این رو، به دلیل حذف پاراگراف هایی در ابتدای یادداشت که اینک چندان موجه به نظر نمی رسد، به نظر «ناگهانی» آغاز می شود:

● با توجه به شرایط جدید لحاظ شده برای نامزدی؛ بد نیست اندکی به حساب و کتاب بپردازیم:
بنا به آمار استخراج شده از «سایت اطلاع رسانی وزارت علوم» و در فاصله ی سال های ۱٣۷۲ تا ۱٣٨۲ در مقطع کارشناسی ارشد تعداد ۱۲۲/۶۱ نفر؛ در مقطع دکترا  ٣۲٨/۴  نفر و در مقطع دکترای حرفه ای ٣۰۵/۴ نفر از دانشگاه های ایران فارغ التحصیل شده اند. ( مجموعا ۷۵۵/۶۹ نفر تا سال ۱٣٨۲)

چنانچه با تسامح بسیار و نادیده گیری ظرفیت بسیار کم پذیرش در سال های دهه ی ۶۰ در مقاطع بالاتر از کارشناسی؛ تعداد فارغ التحصیلان زن و مرد مربوط به هر سال از این دهه را، مجموعا ۱۰۰۰ نفر در سال حساب کنیم (و حتی سه سال تعطیلی دانشگاه ها را نیز نادیده بگیریم):

در چهارده ساله ی منتهی به سال ۱٣۷۲ نیز جمعا تعداد ۰۰۰/۱۴ نفر در «مقاطع بالاتر از کارشناسی» از دانشگاه های ایران فارع التحصیل شده اند.

بدین ترتیب روشن می شود که از تاریخ پیروزی انقلاب اسلامی و تاسیس نظام جمهوری اسلامی در ایران مجموعا قریب به  ۷۵۵/٨۰ نفر «در مقاطع کارشناسی ارشد، دکترا و فوق دکترا» فارغ التحصیل گردیده اند.
چنانچه به منظور گرد کردن و ساده سازی محاسبات پس از آن؛ به رقم مذکور عدد تقریبی ۲۴۵/۶۶ نفر را بیفزاییم (تعداد تخمینی فارغ التحصیلان در مقاطع فوق لیسانس به بالا در دوران پیش از انقلاب اسلامی)؛ نتیجه می گیریم که در حال حاضر تعداد ۰۰۰/۱۵۰ (یکصد و پنجاه هزار نفر) از ایرانیان دارای دانشنامه ی کارشناسی ارشد یا بالاتر از آن می باشند.

اما از آنجا که ممکن است آمار ارائه شده در سایت وزارت علوم؛ صرفا محدود به دانش آموختگان در دانشگاه های تابعه ی این وزارتخانه باشد (دانشگاه های اصطلاحا دولتی) و آمار فارغ التحصیلان مربوط به «دانشگاه آزاد اسلامی» و «پیام نور» در این آمار لحاظ نگردیده باشد؛ با حداکثر تسامح ممکن، رقم تخمینی ۰۰۰/۱۵۰ نفر را به رقم پیشین می افزاییم تا آمار فارغ التحصیلان دانشگاه آزاد و پیام نور را نیز بر آن افزوده باشیم.

اما از خاطر بردیم که آمار فارغ التحصیلان سال های بین ۱٣٨۲ تا ٨۶ را هم بر رقم قبلی بیفزاییم! چنانچه موافق باشید؛ بالاترین رقم مربوط به آخرین سال مربوط هر مقطع تحصیلی مورد بررسی (که آمار آن در سایت وزارت علوم قابل دسترسی ست) را محاسبه و سپس به رقم نهایی خود تا این لحظه، بیفزاییم.

بدین ترتیب ناچاریم تا به ازای فارغ التحصیلان چهار سال پس از سال تحصیلی ٨۱_٨۲ ؛ به ترتیب این ارقام را اضافه نماییم:
(۱٨۲٨زن+۷٣۲۷مرد)* ۴ نفر برای مقطع کارشناسی ارشد
(۶٣+۲۵۴)* ۴      تفر برای مقطع دکترا
(۹۶+۶۹۶)* ۴      نفر برای مقطع دکترای حرفه ای
حاصل جمع ارقام اخیر عبارت خواهد بود از:  ۴۱۶/۴۱ نفر

نتیجه ی نهایی خبر می دهد که در حال حاضر در ایران نزدیک به ۴۱۶/٣۴۱  (سیصد و چهل و یک هزار و چهارصد و شانزده هزار) نفر دارای مدرک کارشناسی ارشد یا بالاتر از آن را دار می باشند.

اگر باز هم برای ساده سازی؛ عدد بدست آمده را به نفع «کارشناسان ارشد محترم به بالا!» گرد کنیم نهایتا به این عدد دست پیدا می کنیم:« ٣۵۰ هزار نفر»!

بله!
بنابر تازه ترین تغییرات در قانون انتخابات کشور که به تصویب نمایندگان و سپس تنفیذ شورا ی محترم نگهبان قانون اساسی کشور رسیده است؛ فقط چیزی در حدود «سیصدو پنجاه هزار نفر» از شهروندان «حق انتخاب شدن» برخوردارند!

اما ممکن است بگوئید (و حق دارید بگوئید) که شرط اخیر افزوده شده؛ ناظر به «دارندگان مدارک تحصیلی  کارشناسی که دارای سابقه ی ۵ سال مدیریت باشند» نیز می شود.
از آنجا که به منبع مطمئنی درباره ی این گروه دسترسی نداریم؛ موافقید که یک سهمیه ی ٣۵۰هزار نفری هم برای «این دسته از عزیزان» قایل شویمکه هم مدرک کارشناسی دارند و هم سابقه ۵ سال مدیریت؟! اگر موافق باشید، در این صورت رقم نهایی ما به «هفتصد هزار نفر» افزایش می یابد.

به این ترتیب:
تقریبا از هر «یکصد ایرانی» فقط «یک نفر» از امکان استفاده از «حق انتخاب شدن» خود برخوردار است!

● ممکن است با مقایسه ی این آمار با آمارهایی از این قبیل که «به ازای هر یکصد ایرانی، یک پزشک وجود دارد» نتیجه بگیرید که نسبت مذکور؛ نسبت چندان ناعادلانه ای نیست. اما توجه داشته باشید که موضوع بحث ما «حق انتخاب شدن یکایک ایرانیان بالای ۱٨ سال» است که هر یک از آنان مطابق با قانون اساسی، اصالتا از آن برخوردار است و باید که برخوردار باشد. به نحوی که حتی خود قانون اساسی نیز؛ تحدید آن را به هر بهانه (حتی با وضع قانون) ممنوع کرده است.

بدیهی ست که بنا به عقل و منطق؛ باید شرایطی برای «غربالگری شهروندان» در زمینه ی برخوردار شدن از «حق انتخاب شدن» وجود داشته باشد و در هیچ کشوری، هر کس به صرف آن که اراده کند، نمی تواند نامزد مجلس یا ریاست جمهوری شود.

اما بحث بر سر این است که:
معیار مزبور (برخورداری از مدرک کارشناسی ارشد) تا چه حد منطبق با واقعیت های جامعه ی ایرانی ست؟! تا چه میزان پوشش اجتماعی دارد؟! و تا چه اندازه، حق شمار بیشتر یا شمار کمتری از ایرانیان را از ایشان سلب می کند یا محترم می شمارد؟!

در اینجاست که به «منطق اعمال شده در اغلب کشورهای توسعه یافته» برای «امکان استفاده شهروندان از حق انتخاب شدن» شان پی می بریم که چرا به جای برشمردن شرایطی نظیر مدرک تحصیلی که بلافاصله شمار زیادی از شهروندان را از حقوق خود محروم می کند؛ مثلا «برخوردار بودن شخص از حمایت رسمی (امضای) هزار یا دوهزار نفر از شهروندان» را ملاک غربالگری قرار می دهند.
                                                                                                 جمعه، ۲۸ دی ۱۳۸۶

منبع : وب‌سایت گفتمگفت                   www.goftamgoft.com