شیخ ِِ خود خدا شه بین
اسماعیل خویی
•
بگو نگوید امیرانتظام بد ز نظام:
که این نظام زید ز انتظام خامنه ای.
بگو به بوش چه کوشی به جنگ ِ او ،که نه ای
به غیر روبهکی در کنام ِ خامنه ای.
...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
سهشنبه
۲٣ بهمن ۱٣٨۶ -
۱۲ فوريه ۲۰۰٨
به دوستان ِ سخن شناسم،
دکتر عِفّت خانم رحیمی و حسین جان مُهری
خوشا به کشور ِ ایران نظام ِ خامنه ای:
کز آن شده ست جهانگیر نام ِ خامنه ای.
به لطف ِ حق،همه این خاک سکّویی گشته ست
کز آن رسد به جهانی پیام ِ خامنه ای.
به حکم ِ محکم ِ قرآنی،اوشهنشیخی ست:
تمام ِ مردم ِ ایران غلام ِ خامنه ای.
به غیر ِ امر ِ خدا را پذیره نیست،که نیست
به غیر ِ خامنه ای کس امام ِ خامنه ای.
نگوید و نکند جُز هر آنچه می خواهد:
که کام ِ حضرت ِ حقّ است کام ِخامنه ای.
به لوح ِ عرش ِ الهی دوام ِ دین ثبت است
و بر جریده ی عالم دوام ِ خامنه ای.
ز راه ِ راست رود تا به اوج ِ پیروزی:
که هست در کف ِ باری زمام ِ خامنه ای.
برای ما،که همه پاسدار ِ اسلام ایم،
چه خود کلام ِ خدا،چه کلام ِ خامنه ای.
تو دستیار ِ امام ِ زمان شناس او را:
جز این خطا ست شمردن مقام ِ خامنه ای.
بیامده ست که تا کارِ دین بسازد راست:
قتال در ره حق دان مرام ِ خامنه ای.
خدای منتقم از کار چون کناره گرفت،
شد انتقام ِ خدا انتقام ِ خامنه ای.
بگو نگوید امیرانتظام بد ز نظام:
که این نظام زید ز انتظام خامنه ای.
بگو به بوش چه کوشی به جنگ ِ او ،که نه ای
به غیر روبهکی در کنام ِ خامنه ای.
تو خُرد اخترک از جلوه خواهی افتادن:
چو بر درخشد ماه ِ تمام ِ خامنه ای.
برای جیفه ی دنیاست اهتمام ِ تو،لیک
بُود به راه ِخدا اهتمام ِ خامنه ای.
زنام و کام و مقام آید احترام تو،لیک
بُود ز حرمت ِ حق احترام ِ خامنه ای.
هزار بمب ِ اتم نآیدت به کار ِ نظام:
یکی بس است برای نظام ِ خامنه ای.
همین که بمب رسد،یک دو،از خزانه ی غیب،
جهان ِ غرب ببیند قیام ِ خامنه ای.
به هر کرانه توانی گریختن،بگریز:
که گُسترا ی جهان است دام ِ خامنه ای.
به کوری ی همه ی دشمنان ِ دین ،آن روز
زنند سکّه جهانی به نام ِ خامنه ای.
سپس،به نیروی مهواره های ساخت ِ غرب،
بلند تر شود از مه مقام ِ خامنه ای.
سپس ،به قدس ِ جدیدی به چین، یکی موشک
به کهکشان برساند پیام ِ خامنه ای.
جهان تازه ای آید پدید و مردم ِ او
خورند باده ی کوثر ز جام ِ خامنه ای.
بهشتِ خاکی گردد بهشت ِ افلاکی:
به کام ِ حزب ِ خدا و به کام ِ خامنه ای.
من این قصیده نگفتم که اُسُتنی سُتوار،
شود فزوده به بام ِ قوام ِ خامنه ای.
سرودم این همه را از زبان ِ حزب الله:
خواص ِ جُرم و جنایت،عوام ِ خامنه ای.
خدای من!چه خدا در چگونه اسلامی ست
که خون ِ خلق بریزد به جام ِ خامنه ای!؟
مرا یقین بُود این راستی که،گر بودی،
رها نمی بود این سان لگام ِ خامنه ای.
چه مردم ایم که ما را بُود قعود و قیام
به پیروی ز قعود و قیام ِ خامنه ای؟!
چه معنی است"الف لام میم ِ"قرآن را
که گشته است"الف میم لام ِ" خامنه ای؟!
نخست"الم"بُود و دوّمین"امل،"یعنی
که رنج زاید از آلام ِ خام ِخامنه ای.
دو راه بیش نداری به پیش،ایا ملّت!
یک:انهدام ِ تو،دو:انهدام ِ خامنه ای:
نه انهدام ِ وی،این شیخ ِ خود خدا شه بین:
بل،انهدام ِ نظام و مرام ِ خامنه ای.
دهم ژانویه ۲۰۰٨
بیدر کجای لندن
|