• کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران بر این باور است که شرکت مردم در انتخابات مجلس هشتم فقط و فقط به سود حاکمان مستبد و در خدمت بقا و دوام آنها قرار می گیرد. از اینرو خلوت نگهداشتن حوزه های رای گیری و خالی گذاشتن صندوق های رای را به سود آزادی و به سود حاکمیت مردم و به زیان استبداد می داند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ٣۰ بهمن ۱٣٨۶ -  ۱۹ فوريه ۲۰۰٨

انتخابات در جمهوری اسلامی همیشه غیر دموکراتیک بوده است. اما انتخابات مجلس هشتم، به لحاظ تنگ نظری و فضای ضد دموکراتیک حاکم بر آن، نمونه ایست بی بدیل. در این حکومت تمامی جریانات اپوزیسیون، از همان آغاز و بر اساس قوانین جمهوری اسلامی، از حق شرکت در انتخابات محروم بوده اند. این محرومیت، تنها شامل حال مخالفان نبوده است. با گذشت زمان، بخشی از نیروهای درون و پیرامون این نظام، همچون نهضت آزادی و نیروهای ملی-مذهبی نیز با ابزار نظارت استصوابی شورای نگهبان، از گردونه رقابت انتخابات حذف شده اند. بعد از انتخابات مجلس هفتم و به خصوص در جریان تدارک انتخابات مجلس هشتم، تیغ تصفیه بر گردن بخش دیگری از نیروهای معتقد به نظام و در راس آن ها، اصلاح طلبان حکومتی نیز نشست. در جریان این انتخابات برای نخستین بار، تصفیه نامزدها، از هیئت های نظارت وزارت کشور آغاز شد و توسط شورای نگهبان تکمیل گردید. ابعاد تصفیه چنان وسعت گرفته است که بسیاری از چهره های شناخته شده این نظام نیز از ورود به صحنه انتخابات باز داشته شده اند. هر چند که به تعدادی از تصفیه شدگان برای گرم کردن تنور انتخابات اجازه شرکت داده شده است، باز ابعاد حذف طرفداران نظام، کم سابقه است. سیاست حذف در این حکومت جدید نیست، اما آنچه که جدید است فرمایشی شدن کامل انتخابات با نتایجی از پیش تعیین شده است.
جمهوری اسلامی همواره تلاش نموده است تا با محروم نمودن نیروهای چپ و دموکرات و سکولار جامعه، حق انتخاب را به درون حکومت، محدود کند. هر چند که در درون حکومت نیز، این شورای نگهبان است که تعیین می کند که چه کسانی حق انتخاب شدن دارند، اما تا قبل از مجلس هفتم حکومتیان می توانستند برای انتخاب شدن در انتخابات شرکت کنند. در انتخابات مجلس هفتم این امکان محدود و در مجلس هشتم تقریبا مسدود شده است.
انتخابات مجلس هشتم، آئینه برخورد جمهوری اسلامی به حق انتخاب مردم است. در قاموس این نظام، نظر و رای مردم تا آنجا اهمیت دارد که به نفع صاحبان قدرت به صندوق های رای ریخته شود. آنچه که بی ارزش است، خود حق انتخاب آزادانه مردم است. این حکومت چنان در باتلاق فساد و خودکامگی فرو رفته است که حتی نمی تواند بپذیرد که رای مردم در محدوده خود طرفداران نظام حاکم نیز اثرگذار باشد. گر چه آزادی کامل انتخابات بین حکومتگران کنونی نمی تواند به تغییری جدی بیانجامد، اما بسته تر شدن این دایره نشانگر هراس حکومت از دخالت مردم، حتی در محدوده جابجا کردن "خودی ها" و بیانگر عمق فاصله گیری آنها از مردم است.
انتخابات مفهومی جز به رسمیت شناختن حق انتخاب آزادانه مردم، بدون دخالت صاحبان قدرت ، ندارد و آزادی انتخابات بدون آزادی انتخاب شدن بی معناست. حق انتخاب با حق ورود آزادانه شهروندان به انتخابات معنا پیدا می کند. انتخاباتی که در آن تنها از مردم خواسته شود که پای صندوق های رای حاضر شده تا افرادی را از میان دایره بسته حاکمان برگزینند، انتخابات نیست، بلکه دعوت از مردم است برای مشروعیت دادن به انتصابات و گزینش هائی که پیشاپیش صورت گرفته است. دعوتی است تنها برای تائید حاکمان و مشروعیت دادن به این نظام. پذیرفتن بی حقی مردم است در برابر مشتی متجاوز و تن سپردن به توهینی است که به حق و حقوق افراد جامعه روا می دارند.
جمهوری اسلامی به رای مردم باور ندارد. این حکومت اگر چه انتخابات برگزار می کند و می کوشد که نهادهای حکومتی را مستقیم و غیر مستقیم با رای مردم مشروعیت بخشد، اما آنچه که برای خود اصل می داند، نه اصل انتخابات، بلکه تقدسی است که برای نظر خود بر فراز رای مردم، قائل است. آنان با مشروعیت الهی برای خود، اراده شهروندان را نادیده می گیرند. از همین رو در طول نزدیک به سی سال گذشته نه تنها از اهمیت رای و نظر مردم کاسته شده است، بلکه انتخابات تا حد تشریفاتی پوچ و تو خالی تنزل پیدا کرده است.
حکومت حق مردم است. امروز در همه کشورهای نسبتا آزاد جهان، حکومتگران تابع رای مردمند. با رای آن ها به قدرت می رسند و با همین رای هم از قدرت کنار نهاده می شوند. مردم ایران از انقلاب مشروطیت تا کنون و بعد از پشت سر گذاشتن دو انقلاب، هم چنان در تلاش برای به کرسی نشاندن اراده خود و تابع نمودن حاکمان به رای خویش اند. اما، در طول بیش از صد سال گذشته جز در مقاطعی کوتاه، با حکومت های مستبد درگیر بوده اند. رای مردم همواره از طرف حاکمان زیر پا گذاشته شده است و بعد از هر دوره کوتاه تحولات سریع، دیکتاتوری و استبداد جدیدی جای قبلی را گرفته است که در این میان حکومت مذهبی جمهوری اسلامی در نوع خود بدترین آن ها بوده است. این حکومت به رغم آن که از دل یک انقلاب ضد استبدادی سر برآورده است، خود به ایجاد و استحکام استبدادی به مراتب سیاه تر از پیش، دست زده است.
راه پایان دادن به استبداد و بی حقوقی مردم الزاما تغییر آن با استبدادی دیگر نیست، پایان عمر یک حکومت مستبد زمانی به پی ریزی ساختمان یک جامعه آزاد کمک می کند که از همین امروز مردم برای اعاده حقوق خود مبارزه کرده و بتوانند این حقوق را در جامعه رعایت و تثبیت کنند. از اینرو مبارزه برای آزادی انتخابات و مبارزه برای حق حاکمیت مردم بر سرنوشت خود، از مجرای مبارزه با نقض این حقوق توسط جمهوری اسلامی می گذرد.
تردیدی نباید داشت که بدون حضور مردم در پای صندوق ها، حکومت جمهوری اسلامی نمی تواند برجا بماند. هر چند اپوزیسیون آزادیخواه امروز قادر نیست بلافاصله از این فضا برای پایان دادن به اختناق استفاده کند، اما بدون بایکوت این انتخابات فرمایشی نه پایه های رژیم اسلامی سست می شود و نه آلترناتیوی می تواند در برابر حکومت قد برافرازد. راه پایان دادن به این زورگوئی و مقابله با نادیده گرفتن حقوق مردم ایران، مبارزه و پافشاری بر حق آزادی انتخاب، خواست برگزاری انتخابات آزاد و تامین شرایط آن از جمله آزادی احزاب، آزادی مطبوعات، آزادی بیان و لغو همه قوانین تبعیض آلود بر اساس جنسیت، ملیت، نژاد و مذهب است.
ما گر چه به عنوان یک نیروی مخالف نظام جمهوری اسلامی خواهان برچیده شدن بساط این نظام هستیم، اما نه تنها نسبت به انتخابات در ایران بی توجه نیستیم، بلکه در هر کجا که مردم کشور ما حضور دارند و با اقدامات خود در تعیین سرنوشت جامعه موثرند، خود را ذینفع دانسته، نسبت به واکنش مردم حساسیت نشان می دهیم. از اینرو بر این باوریم که حضور در پای این صندوق ها که کوچکترین روزنه ای برای امکان تاثیرگذاری باقی نگذاشته است، تنها به سود جناح حاکم است. ما دعوت به تحریم انتخابات مجلس هشتم را، دعوت به شرکت نکردن در انتخاباتی می دانیم که حکومت اش، از رای مردم در هراس است .
برای این که به تحریم انتخابات پاسخ مناسب داده شود می بایست سیاست نه به انتخابات مجلس هشتم و دفاع از انتخابات آزاد را به میان مردم برد. برخی از شرکت کنندگان در انتخابات، به دلیل تردید و بی چشم اندازی، به پای صندوق رای می روند. این تردید، با قدرت و نیرو در هم شکسته می شود. امروز عموم جریانات سیاسی آزادیخواه در داخل و خارج کشور این انتخابات را قبول نداشته و آن را نفی می کنند. افزون بر این، حتی برخی از نیروهای پیرامون حکومت نیز نمی خواهند هیزم تنوری باشند که آتش معرکه انتخابات جناح حاکم را شعله ور می سازد. اگر چه این مجموعه نمی توانند با هم فراخوان مشترک دهند، اما مسئولیت حکم می کند که همه آنانی که سخن مشترکی دارند بایکوت انتخابات را یک صدا پر طنین کنند. سایر جریانات سیاسی که از امکان حرکت مشترک برخوردارند، متحدا با اتخاذ سیاست و اقدام مشترک، نگذارند جمهوری اسلامی بیش از این رای مردم را در انظار جهانیان، خرج مشروعیت بخشیدن به نظام استبدادی خود کند و در داخل کشور از آن، برای ارعاب و فریبکاری استفاده نماید.
کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران بر این باور است که شرکت مردم در انتخابات مجلس هشتم فقط و فقط به سود حاکمان مستبد و در خدمت بقا و دوام آنها قرار می گیرد. از اینرو خلوت نگهداشتن حوزه های رای گیری و خالی گذاشتن صندوق های رای را به سود آزادی و به سود حاکمیت مردم و به زیان استبداد می داند. در این راستا، دست همه آزادیخواهان را برای دامن زدن به افشای انتخابات فرمایشی مجلس هشتم به گرمی می فشارد و از هر ایده و پیشنهادی در دفاع از انتخابات آزاد و برای پرطنین کردن صدای نه به جمهوری اسلامی و نه به انتخابات فرمایشی اش، استقبال می نماید. امروز امکانات برای رساندن صدای آزادیخواهان به مردم ایران کم نیست. در صف مشترک فریاد آزادیخواهان را علیه انتخابات فرمایشی پرطنین کنیم.

کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
۲۹ بهمن ۱۳۸۶ برابر ۱۸ فوریه ۲۰۰۸