• سازمان ادوار تحکیم وحدت با انتشار بیانیه ای اعلام کرد ترکیب مجلس هشتم پیشاپیش تعیین شده است و به همین جهت انتخابات از آن میزان از اهمیت برخوردار نخواهد بود که نیاز به موضع گیری نیروهای سیاسی در مورد شرکت یا عدم شرکت مردم در آن باشد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۶ اسفند ۱٣٨۶ -  ۶ مارس ۲۰۰٨

در حالی که کشورهای جهان یکی پس از دیگری انتخابات آزاد،دموکراتیک و عادلانه را تجربه می‌کنند، متاسفانه در کشور ما هر چه زمان به پیش می‌رود، بر دامنه محدودیت‌هایی که عادلانه وآزاد بودن انتخابات را مخدوش می‌کند، افزوده می‌شود.
تجربه انتخابات پارلمانی در جمهوری اسلامی نشان می‌دهد که فقط انتخابات مجلس اول، کم و بیش به معیارهای یک انتخابات آزاد و عادلانه نزدیک بود، اما با گذشت زمان، انتخابات مجلس از این معیارها به طور فزاینده‌ای فاصله گرفته است.
با این همه، از انتخابات مجلس دوم به بعد، به رغم فقدان ملاک‌های انتخابات آزاد که ورود منتقدان و مخالفان مسالمت جوی نظام را به عرصه رقابت‌های انتخاباتی ممنوع می‌کرد، حداقلی از رقابت بین گرایش‌ها و سلیقه‌های مختلف گروههای درون نظام وجود داشت که این خود، برخی از طبقات و اقشار اجتماعی را برای حضور در پای صندوق‌های رای و تاثیرگذاری بر نتیجه انتخابات ترغیب می‌کرد.
با توجه به فضای جهانی و اعمال فشارهای روز افزون بین‌المللی علیه ایران، تصور می ‌شد که مسئولان نظام جمهوری اسلامی برای ارائه چهره‌ای مقبول تر از خود به افکار عمومی جهان، در انتخابات مجلس هشتم از شدت محدودیت‌ها بکاهند و زمینه انتخاباتی رقابتی – هر چند طبق معمول غیر آزاد و ناعادلانه وغیر موثر – را فراهم کنند..
از طنز روزگار اما، مجریان و ناظران انتخابات مجلس هشتم در این دوره از انتخابات بر سختگیری‌ برای تایید صلاحیت داوطلبان نمایندگی مجلس افزودند به گونه‌ای که نه فقط بسیاری از مدیران بلند پایه دولت‌های پیشین امکان حضور در انتخابات را نیافتند، بلکه در اکثریت قاطع حوزه‌های نمایندگی نیز جای حد اقلی از رقابت بین جناح های درون نظام باقی نمانده است.
بنابراین از نگاه سازمان دانش آموختگان ایران اسلامی(ادوار تحکیم وحدت) برگزاری انتخابات مجلس هشتم با کیفیت کنونی، ضمن آنکه میزان تکیه نظام سیاسی بر رضایت عمومی را در سطح بین‌المللی به چالش خواهد کشاند و راه را برای اعمال فشارهای جهانی علیه جمهوری اسلامی هموارتر خواهد کرد،علاوه بر این در حوزه داخلی حتی آن دسته از نیروهای سیاسی را که همچنان مبارزات پارلمانتاریستی را بهترین روش برای اصلاح امور می‌دانند، ناامیدتر و دلسردتر می‌کند.
این روند متاسفانه هشدارهای سازمان دانش آموختگان و بسیاری از نیروهای سیاسی روشنفکری در انتخابات های پیشین، مبنی بر عدم امکان اصلاحات مورد نیاز جامعه در چارچوبی که اراده آزاد وموثرمردم برای تعیین سرنوشت خود به رسمیت شناخته نمی‌شود و تنها به صورت و فرم نهادهای انتخاباتی توجه دارد را قرین حقیقت کرده است.
در واقع مجلسی که ترکیب آن پیشاپیش به نحوی تعیین شده باشد، از آن میزان از اهمیت برخوردار نخواهد بود که نیاز به موضع گیری نیروهای سیاسی در مورد شرکت یا عدم شرکت مردم در آن باشد.

اسفند ۱٣٨۶
سازمان دانش آموختگان ایران اسلامی