• برنامه راست افراطی تشکیل حکومت اسلامی است و در حکومت اسلامی جائی برای ارگانهای انتخابی وجود ندارد. احمدی نژاد و مصباح یزدی همچون یارانشان به حکومت اسلامی اعتقاد دارند. اما شرایط سیاسی کشور اجازه نمیدهد که جریان توتالیتر برنامه حداکثر خود را پیاده کند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۹ اسفند ۱٣٨۶ -  ۹ مارس ۲۰۰٨

انتخابات مجلس هشتم و حذف گسترده کاندیداها، این سئوال را بار دیگر به میان کشیده است که انتخابات چه جایگاهی در نگرش جریان توتالیتر دارد؟ آیا جریان توتالیتر به رقابت سیاسی در انتخابات باور دارد؟ آیا معقتد به جابجائی قدرت در بین نیروهای سیاسی درون جمهوری اسلامی از کانال انتخابات است؟ آیا حقی برای مردم قائل است که نمایندگان مورد نظر خود را حداقل از بین جناحهای حکومتی برگزینند؟ آیا در نظام سیاسی مورد نظر این جریان، انتخابات و ارگانهای انتخابی جائی دارند؟ آیا این جریان حضور خود در قدرت سیاسی را به نتیجه صندوقهای رای خواهد سپرد؟ اگر پاسخ منفی است، پس چگونه است که جریان توتالیتر در انتخابات مجلس و ریاست جمهوری شرکت کرده و با کسب پیروزی در انتخابات بر مسند قدرت نشسته است؟ به این تناقض چگونه میتوان پاسخ داد؟
برای پاسخ گفتن به سئوالات بالا، لازم است به این نکته توجه کرد که جریانهای سیاسی با توجه به وضعیت سیاسی و توازن قوا عمل کرده و بدرجاتی این پارامترها را در پیشبرد برنامه خود دخالت میدهند. این امر گاه موجب میشود که برنامه حداکثر جریان سیاسی به فراهم آمدن شرایط مساعد احاله شود و اجرای برنامه حداقل در دستور قرار گیرد.

انتخابات و جریان توتالیتر
تجربه چند انتخابات نشان داد که جریان توتالیتر انتخابات را نه برای مشارکت مردم برای انتخاب نمایندگانشان، نه عرصه رقابت نیروهای سیاسی، نه چالش برنامه ها برای تامین مطالبات گروههای اجتماعی، بلکه نردبانی برای بالا رفتن به قدرت میخواهد که باید از پلکان آن بالا رفت و با قبضه قدرت، آن نردبان را بالا کشید تا دیگری قادر نشود از آن نردبان بالا رود. کشیدن نردبان در صورت فراهم بودن شرایط میتواند تعطیلی انتخابات باشد و در غیر اینصورت حذف رقیبان و برگزاری انتخابات فرمایشی. تا رقیبی در میدان انتخابات وجود نداشته باشد که احتمال بالا آمدن آن از نردبان انتخابات در میان باشد.
برنامه راست افراطی تشکیل حکومت اسلامی است و در حکومت اسلامی جائی برای ارگانهای انتخابی وجود ندارد. احمدی نژاد و مصباح یزدی همچون یارانشان به حکومت اسلامی اعتقاد دارند. احمدی نژاد اغلب واژه حکومت اسلامی را به جای جمهوری اسلامی به کار می برد. اما شرایط سیاسی کشور اجازه نمیدهد که جریان توتالیتر برنامه حداکثر خود را پیاده کند، انتخابات و ارگانهای انتخاباتی را تعطیل نماید، وجه جمهوریت نظام را از قانون اساسی حذف و حکومت اسلامی تشکیل دهد. در چنین شرایطی جریان توتالیتر ترجیح میدهد که برنامه حداقل خود را به اجرا گذارد.
بعد از روی کار آمدن جریان توتالیتر، این نگاه در همان موقع مطرح گردید. ولی برخی فعالین سیاسی خصلت توتالیتری جریان برآمده از انتخابات را رد کرده و می گفتند که جامعه ما این نیرو را پس خواهد زد و انتخابات همچنان جایگاه قبلی خود را در جمهوری اسلامی حفظ خواهد کرد. امروز بعد از گذشت بیش از دو سال و نیم از طرح آن نگاه، رویدادها در تائید آن انکشاف یافته اند. مشخص شده است که جریان راست افراطی به سادگی حاضر نیست از قدرت دل کند و آن را در پای صندوقها با رای مردم به جریان دیگر حکومتی به سپارد.

انتخابات مجلس هشتم و جریان توتالیتر
برای جریان توتالیتر انتخابات مجلس هشتم از اهمیت زیادی برخوردار است. این جریان آگاه است که اگر انتخابات مجلس هشتم را به بازد، در مسیر سراشیبی قرار گرفته و همانند اصلاح طلبان از دایره قدرت خارج خواهد شد. بهمین خاطر تصمیم گرفته است که سنگر مجلس را با تقبل هزینه سنگین حفظ کرده و آن را به رقبای حکومتی خود واگذار نکند.
راست افراطی در این رابطه به دو اقدام دست یازید. اقدام اول برگماری علیرضا افشار به عنوان معاون سیاسی وزارت کشور و سپس به عنوان رئیس ستاد انتخابات بود. او قبلا فرمانده نیروی بسیج بود. نیروئی که در دوره های قبلی انتخابات دخالت کرده و به نفع جریان توتالیتر عمل نموده بود. علیرضا افشار از طریق فرمانداران مناطق، هیاتهای اجرائی مورد نظر خود را چید و با دست آنها برنامه را پیش برد.
میتوان گفت این بار وزارت کشور کار نظارت استصوابی را بر عهده گرفت، جای شورای نگهبان نشست و بی محابا کاندیداهای مستقل و اصلاح طلب را رد صلاحیت نمود تا رقبای انتخاباتی از صحنه انتخابات حذف شوند و انتخابات از حالت رقابتی بین جریانهای حکومتی خارج گردد. هیاتهای اجرائی و سپس هیاتهای نظارت چنان تیشه به ریشه کاندیداهای مستقل و اصلاح طلب زدند که عقب نشینی شورای نگهبات و تائید صلاحیت چند صد تن از کاندیداها، نتوانست تغییری در وضعیت انتخابات بوجود آورد.
برنامه دوم جریان توتالیتر تشکیل ائتلاف اصولگرایان بود. اصولگرایان از چند نیرو از جمله نیروهای وابسته به جریان توتالیتر تشکیل شده اند. جریان توتالیتر موتور جریان اصولگرایان به حساب می آید و در ترکیب آن دست بالا را دارد. پراکندگی صفوف اصولگرایان میتوانست در انتخابات به آنها لطمه زند و امکان ارائه لیست واحد را از آنها سلب نماید. بنابراین آنها تصمیم گرفتند که مشاجرات خود را از جلو صحنه به پشت صحنه بکشانند، جبهه متحد اصولگرایان را تشکیل دهند و با چانه زنی به لیست مشترک برسند. جبهه متحد اصولگرایان به گفته خودشان ۹۰ نیروهای اصولگرا را پوشش میدهد.
آنها بعد از ماهها مناقشه در اتاقهای در بسته، سرانجام توانستند جبهه متحد اصولگرایان را تشکیل داده و با لیست مشترک و با برخورداری از حمایت ولی فقیه و سپاه پاسداران و بسیج وارد صحنه انتخابات شوند.

جریان توتالیتر، انتخابات فرمایشی و تشکیل مجلس مطیع
وضعیت سیاسی داخلی و بین المللی به جریان توتالیتر اجازه نمیدهد که انتخابات و ارگانهای انتخابی را تعطیل کنند. آنها مجبورند انتخابات را برگزار کنند و مجلس را تشکیل دهند. اما زمانی که جریان توتالیتر مجبور میشود به برگزاری انتخابات و تشکل مجلس تن دهد، آن موقع با تمام قوا وارد میدان میشود تا انتخابات را مدیریت کند، آن را از حالت رقابتی خارج سازد و به آن خصلت فرمایشی بخشد تا از صندوقهای انتخابات، مجلسی مطیع و فرمانبردار شکل گیرد. مجلسی که در مقابل ولی فقیه گردن کشی نکند و مجری برنامه و خواستهای او، سپاه پاسداران و دولت باشد.

[email protected]