• جنبش جمهوری خواهان دمکرات و لائیک ایران ضمن محکوم ساختن این نوع نمایشات انتخاباتی که در آن امکان انتخاب شدن و انتخاب کردن آزاد برای شهروندان ایرانی وجود ندارد... بر آن است که می بایست اعتراضات بین المللی نسبت به تشدید نقض حقوق شهروندان و شرایط ضددمکراتیک انتخابات در ایران را گسترش داد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۲ اسفند ۱٣٨۶ -  ۱۲ مارس ۲۰۰٨

انتخابات مجلس هشتم که وظیفه قانونگذاری درچهارچوب نظام ولایت فقیه و استبداد دینی در ایران را بر عهده دارد، اگرچه بنا بر موازین ضد دمکراتیک انتخابات در کشور و به ویژه در پی رد گسترده صلاحیت بسیاری از کاندیداها در دوران کنونی از کمترین قدرت اثرگذاری برای بهبود موقعیت شهروندان برخوردار است، اما ابزار مناسبی برای مشروعیت بخشیدن به استبداد دینی از طریق "انتخابی" نمودن آن به شمارمیرود.
همه شواهد نشانگر آن است که "انتخابات" کنونی یکی از بسته ترین نمایشات انتخاباتی در طول حیات جمهوری اسلامی و به ویژه پس از انتخابات ۲ خرداد است که در تضاد کامل با موازین انتخابات آزاد قرار دارد. سران جمهوری اسلامی از طریق اعمال نفوذ شورای نگهبان نه تنها راه تاثیرگذاری شهروندان بر نتایج این انتخابات را به گونه ای چشمگیر سد کرده اند، بلکه حتی شانس ورود کاندیداهای وابسته به جناح خودی“ اصلاح طلب” به مجلس را بشدت کاهش داده اند. در واقع این صلاحیت معتمدان رهبر و جناح "اقتدارگرا" است که عمدتا تائید شده است. بنیادگرایان حاکم با شدت بخشیدن به سیاست سرکوب داخلی و ماجراجویی بین المللی در دوران احمدی نژاد، خود رابی نیاز از تن دادن به خطر "نه" دیگری از طریق رای مردم یافته اند. با این همه دل نگرانی از عدم استقبال از انتخابات مجلس هشتم - چه از آن رو که یکی از ضد دمکراتیک ترین نمونه های “انتخابات” کشور به شمار میرود و چه به دلیل غیر رقابتی و فرمایشی شدن انتخابات در بسیاری از حوزه ها- رهبری نظام را به عقب نشینی محدودی واداشته است. هم از اینرو و در پی چانه زنی اصلاح طلبان و "مرحمت" رهبری، صلاحیت تعداد کمی از کاندیداهای حذف شده تائید شد تا با به میدان کشانیدن “اصلاح طلبان” ، تنور “انتخابات” را گرم سازند. به ویژه آن که در شرایط انزوای داخلی و بین المللی کنونی رژیم، سران جمهوری اسلامی ایران نیازمند آنند تا با جلب مردم برای شرکت گسترده در انتخابات برای خود اعتبار کسب کنند.
هشتمین دوره ی انتخابات مجلس شورای اسلامی ایران در شرایطی برگزار می شود که میل به شرکت در این انتخابات نمایشی بیش از هر زمان دیگری کاهش یافته است. ضد دمکراتیک تر شدن شرایط انتخابات حتی در چارچوب قوانین جمهوری اسلامی، کارنامه منفی اصلاح طلبان، شدت یافتن سرکوب هرچه خشن تر دگر اندیشان و جنبش های مردمی، بسته تر شدن فضای مطبوعاتی کشور و اتخاذ سیاست های هرچه ماجراجویانه تر رژیم در عرصه بین المللی در دوران دولت پادگانی احمدی نژاد، یاس و انزجار از حکومت را در بر داشته است. باور مردم به تغییر اوضاع و امید به بهبود وضعیت سیاسی و اقتصادی کشور از طریق شرکت در این نوع انتخابات، نه تنها نسبت به گذشته ضعیف تر شده است، بلک میل به تغییر نظام در اذهان عمومی جامعه بیش از پیش فزونی یافته است. از این رو اکنون بسیاری از مردم به عدم شرکت در این انتخابات می اندیشند.
در این میان “اصلاح طلبان” که کارنامه شان در اوج قدرت نیز عمدتا به کسب مشروعیت برای کل نظام و کاهش توقعات دمکراتیک شهروندان و مهار مبارزات مردمی خلاصه شده بود، امروز درپی شکست و به حاشیه رانده شدن، به کم خطرترین چالش در برابر قدرت نمایی جناح حاکم در “رقابت های انتخاباتی” بدل شده اند. به عبارت روشنتر نقش آنان در انتخابات مجلس هشتم، بیش از هر زمان دیگری خصلتی نمایشی به خود گرفته است. با این همه بهت انگیز است که بسیاری از اصلاح طلبان در درون و بیرون از حاکمیت بی هیچ درس آموزی از گذشته، همچنان تنها بر روی استیصال مردم و با باور به ناگزیری آنان در انتخاب بین بد و بدتر، برای جلب آرای شان حساب باز کرده اند. بی آن که دریابند مدتهاست بسیاری از مردم به این نتیجه رسیده اند که اصلاح طلبان حکومتی، بیش از آن که پشتیبانان خواسته های دمکراتیک و عدالت جویانه مردم باشند، حامیان کل نظام جمهوری اسلامی ایران هستند. انتقاد آنان به نظام عمدتا به محروم شدن خود از حضور گسترده در انتخابات جاری خلاصه شده و هرگز از برگزاری یک انتخابات آزاد برای همه ایرانیان با هر فکر و مرامی سخن نگفته اند.
جنبش جمهوری خواهان دمکرات و لائیک ایران ضمن محکوم ساختن این نوع نمایشات انتخاباتی که در آن امکان انتخاب شدن و انتخاب کردن آزاد برای شهروندان ایرانی وجود ندارد و دفاع از انتخابات آزاد زیر نظر مردم و سازمان ملل متحد و با حضور آزادانه احزاب و مطبوعات مخالف، بر آن است که می بایست اعتراضات بین المللی نسبت به تشدید نقض حقوق شهروندان و شرایط ضد دمکراتیک انتخابات در ایران را گسترش داد. علاوه بر آن تجربه تاکنونی به بهترین وجهی شاهد این مدعاست که سازمان دادن نهادهای مدنی مستفل، حمایت فعال از جنبش های اجتماعی و دامن زدن به نافرمانی مدنی و جلب حمایت بین المللی از مبارزات مردم ایران موثرترین راه برای به عقب راندن جمهوری اسلامی است. تظاهرات دانشجویان، جنبش رشد یابنده زنان و جنبش سندیکایی و کارگری ایران نشانگر حضور فعال و زنده نیروی سومی است که به جای تمکین به حکومت اسلامی و یا چشم دوختن به حمله نظامی نیروهای خارجی، پیکار دمکراتیک و مسالمت آمیز برای تغییر نظام را شرط تحولی بنیادی به سوی آینده ای بهتر میداند. جنبش جمهوریخواهان دمکرات و لائیک ایران وظیفه اصلی خود را تقویت چنین گام هایی میداند و برای اعتلای آن دوشادوش دیگر نیروهای دمکرات جامعه تلاش می کند.
شورای هماهنگی جنبش جمهوریخواهان دمکرات و لائیک ایران ۱۲ مارس ۲۰۰٨