• PJAK بر چاره‌یابی صلح‌آمیز و دمکراتیک مسئله کرد تأکید می‌ورزد. گزینه خلق کرد دمکراسی و خط‌مشی مبارزه صلح‌آمیز و دمکراتیک می‌باشد. رژیم جمهوری اسلامی ایران بایست از سیاست انکار و امحا،‌ فشار و سرکوب و ملیتاریزه کردن شرق کردستان دست بردارد و بر اساس معیارهای دمکراتیک برای حل مسئله کرد گام بردارد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۲۵ اسفند ۱٣٨۶ -  ۱۵ مارس ۲۰۰٨

اخبار روز: سومین کنگره ی حزب حیات ازاد کردستان (پژآک) برگزار شد. بیان نامه ی پایانی این کنگره که نسخه ای از آن برای انتشار در اختیار اخبار روز قرار گرفته است، را در زیر می خوانید:

بیان‌نامه اختتامیه سومین کنگره حزب حیات آزاد کردستان PJAK
در فاصله روزهای ۲۵ فوریه تا ٣ مارس ۲۰۰٨ میلادی سومین کنگره PJAK با حضور بیش از ۱۱۰ نماینده و مهمان به نمایندگی از همه تشکیلات و نهادهای حزبمان برگزار شد. کنگره سوم همزمان با تحولات مهم سیاسی در منطقه، در موعد مقرر خویش گردهم آمد.
برگزاری کنگره مقارن بود با تهاجمات ارتش ترکیه به منطقه دفاعی مدیا در جنوب کردستان. کنگره در نتیجه بررسی و بازنگری همه‌جانبه در سطوح راهبردی، تاکتیک و همه راهکارهای مبارزه و فعالیت PJAK برگزار شد. در همه ابعاد ایدئولوژیک‌ـ سیاسی، سازمانی، دفاع مشروع و همچنین مفاهیم حزبی شدن زمینه‌ای مناسب برای بحث و گفتگو، بررسی دقیق و ترسیم خطوط راهبردی و تاکتیکی مراحل آینده مهیا نمود. کنگره در جوّی دمکراتیک بر همه مواردی که در ذیل بیان نموده‌ایم، تبادل نظر و گفتگوکرد.
منطقه خاورمیانه از یک مرحله آشفته سیاسی‌ـ امنیتی می‌گذرد. بحران موجود روزبه‌روز عمیقتر و گسترده‌تر شده و هیچ یک از طرفهای موجود در منطقه توانایی حل و برطرف نمودن این بحرانها را ندارند. اکثر گفتمان‌ها و جنبشهای سیاسی در چارچوب نگرش دولت‌ـ ملت حرکت می‌کنند و هیچ کوششی در جهت بازگشت به سوی دینامیسمهای واقعی منطقه مانند اراده خلق و پیشبرد دمکراسی راستین به چشم نمی‌خورد. همه راهکارهایی که بر مبنای ملیتاریسم در جستجوی پایان بخشیدن به این بحران هستند، از گشودن گره کور بحران موجود عاجز و ناتوان‌اند.
تلاشهای مذکور علاوه بر عجز و درماندگی خویش در چاره‌یابی مسائل منطقه، در حقیقت با کارکردهای نافرجام خود بیش از گذشته زمینه تداخل دولتهای تمامیت‌خواه منطقه را در این مسائل فراهم ساخته‌اند. در عین حال سیاستهایی که از جانب دولتهای غرب در منطقه پیاده می‌شوند، نتوانسته‌اند پاسخگوی مشکلات عدیده‌ اجتماعی و عرصه سیاسی باشند. این نکته نیز سرآغاز مرحله‌ای نوین در مناسبات و توافقات مابین دولتهای غرب و دولتهای منطقه شده است. در این چارچوب می‌توان به توافقات منطقه‌ای در میان ترکیه، ایران و سوریه اشاره کرد که بر تشنج‌های منطقه دامن زده‌اند. توافق آمریکا، عراق و اسرائیل هم در شکل و محتوا تفاوت چندانی با توافق دیگر ندارد. مسئله فلسطین نمونه آشکار این واقعیت است. علی‌رغم تلاشهای مستمر در جهت حل این مسئله، پیشرفت چندانی دیده نمی‌شود. انتظار می‌رفت بحرانهای کنونی عراق سپری شوند، لیکن عملکرد دولت مرکزی در قبال ستاتوی محلی جنوب کردستان و مسئله کرکوک همه انتظارات را به سوی ناامیدی سوق داد. سوریه علی‌رغم اینکه در برخی موارد تسلیم گشته و نقش و تأثیراتش تنزل یافته است،‌ اما در موضوعات داخلی و مسئله کرد در این کشور از همان تفکر و سیاست گذشته پیروی می‌کند. موارد مذکور نشان می‌دهند که همه تغییر و تحولات ظاهری‌اند و ذاتاً از چاره‌یابی به‌دورند.
مسئله کرد در منطقه خاورمیانه بنیادی‌ترین مسئله است. با در نظر گرفتن وضعیت موجود مشاهده می‌شود که این مسئله بر همه جناحها،‌ ساختارها و معادلات سیاسی در سطح جهانی تأثیرگذار خواهد بود. به ویژه در سالهای اخیر، اکثر تحولات سیاسی حول‌وحوش مسئله کرد و جنبش آزادی‌خواه خلق کرد بروز کرده و مهر خویش را بر پیشرفتهای سیاسی زده است.
در خصوص مسئله کرد،‌ ادامه و اشاعه توطئه بین‌المللی بر ضد رهبر آپو و خلق کرد که از سال ۱۹۹٨ آغاز شده است، اکنون در سطحی فراگیر و همه‌جانبه‌تر در جریان است. این کنسپت از تهاجم نظامی فراتر، یک کنسپت همه‌جانبه سیاسی‌ـ‌ ایدئولوژیک روانی و اجتماعی است که همه دستاوردهای خلق کرد را هدف قرار داده است. به‌ویژه در بحبوبه بازسازی فرماسیون سیاسی خاورمیانه، کردها در معرض سیاستی دوآلیستی قرار گرفته‌اند و تلاش می‌شود احزاب مورد پسند در جنوب کردستان و برخی شخصیت‌ها و جناح‌های بخشهای دیگر کردستان را در راستای منافع نیروهای سیاسی موجود در منطقه به‌کار گیرند. به همین جهت مبارزات اکثریت خلق کرد در بخشهای دیگر را تروریسم قلمداد می‌کنند و درصدد پاکسازی و نابودیشان هستند. به دیگر سخن از بین بردن فرصتهای سیاسی و دستاوردهای خلق کرد و همچنین درهم شکستن نیروی مقاومت کردها و خنثی‌نمودن تأثیرات این نیرو در شخص رهبر آپو، یعنی اصرار بر تکرار لوزانی دیگر.
در واقع ترکیه در سطح بین‌المللی و منطقه‌ای نقشی محوری جهت امحای اراده سیاسی کردها در هر چهار بخش کردستان ایفا می‌کند. اما متأسفانه اکثر جناحهای کرد این واقعیت را نمی‌بینند و این خودبه‌خود مزیتی سیاسی به کنسپت امحای خلق کرد می‌بخشد. ترکیه در سطح بین‌المللی با خلق کرد خصومت می‌ورزد. مداخله در مسئله کرکوک و تهاجماتی که بر جنوب کردستان اعمال می‌کند،‌ توافقات مابین ترکیه و ایران در سطح عملیات مشترک نظامی و همچنین ترافیک دیپلماسی‌ـ سیاسی مابین دولت اردوغان و اسد صحه‌گذار این واقعیتند. به همین سبب باید نقش حزب عدالت و توسعه به رهبری اردوغان که تجلی اسلام سیاسی لیبرال است و در سرتاسر کردستان مرحله‌ای تازه از جنگ بر ضد خلق کرد را به راه انداخته است،‌ مشاهده گردد.
در جنوب کردستان جبهه سیاسی کرد در مقابل دولت مرکزی در حال عقب‌نشینی‌ای خطرناک بوده و اعتبار سیاسی‌اش را از دست داده است. در سطح منطقه‌ای هم اتحادیه میهنی کردستان به نحو فعالی در کنسپت ضد کرد به پیشاهنگی ترکیه جای گرفته است. در عین حال فساد اداری‌ـ‌ اقتصادی و بحران دمکراسی در حکومت محلی جنوب کردستان رابطه‌ جناح سیاسی را با خلق جنوب از هم گسیخته است. این دستاورد هم که تا دیروز همچون دستاوردی ملی دیده می‌شد،‌ در معرض خطر و تعارض بوده و روزانه شاهد عقب‌نشینیهای سیاسی در آن هستیم. حتی به دلیل نگرشهای سیاسی موجود، احتمال ایفای نقشی منفی از سوی آن وجود دارد.
در ایران و پس از روی کار آمدن احمدی‌نژاد،‌ برخی تغییر و تحولات بنیادین صورت گرفته‌اند. ایران در سطح بین‌المللی و با این خط‌مشی سیاسی که در پیش گرفته،‌ در سالهای اخیر به انزوایی شدید دچار گشته است. در سطح داخلی نیز روند ملیتاریزه کردن مراکز دولت همراه با جوّ‌ فشار و خفقان حاکم بر خلق آغاز گردیده است. به‌ویژه از اوایل ریاست جمهوری احمدی‌نژاد تاکنون دهها جوان کرد در شهرهای سقز، سنندج،‌ مهاباد و ماکو شهید شده و همزمان اعدام فعالان مدنی و سیاسی در سطحی وسیع اجرا شده است و همچنان می‌شود. در همه عرصه‌های سیاسی‌، مدنی و فرهنگی و در تقابل با همه جناحهای اپوزیسیون بخصوص PJAK مرحله‌ای تهاجمی با هدف امحای کامل شروع شده است. اکنون همان جوّ سیاسی‌ـ‌ امنیتی سالهای آغازین انقلاب مردمی ایران بر ایران سایه انداخته و تشکلات و نهادهای اطلاعاتی و نظامی مجدداً‌ سکان منطقه را به دست گرفته‌اند. رژیم ایران در این مرحله از راه توافق با ترکیه، مشارکتی فعال در کنسپت ضد جنبش آزادیخواهی خلق کرد داشته است. توپ‌باران حریم جنوب کردستان از سوی رژیم جمهوری اسلامی در همان چارچوب مذکور انجام شده است. با این حال بایستی اذعان داشت همه این تلاشهای اشغالگرانه که از جانب دولتهای انحصارطلب صورت گرفته است،‌ در برابر اراده آزادیخواهانه خلق کرد به شکست گراییده‌اند. تهاجم دولت غاصب ترکیه بر روی حریم زاپ در جنوب کردستان و شکست افتضاح‌آمیز ارتش نامبرده نمونه‌ای بارز است.
برای تحلیل علل پیشرفت این مرحله در داخل ایران، اشاره نمودن به وضعیت جناحهای مخالف ایران در خارج از کشور ضروری است. در مرحله ملیتاریزه شدن دولت، سرکوب جناحها و نهادهای مدنی‌ـ‌ اجتماعی داخل ایران،‌ اعدام جوانان و فعالان سیاسی و اعمال فشار و خشونت بر روی خلقهای ایران به ویژه خلق کرد،‌ اپوزیسیون ایران عملکردی مطابق با بحث روز ایران نداشته و با عدم فعالیت و بی‌برنامگی خود در برابر این سیاست‌ها،‌ میدان جولان بیشتری به جمهوری اسلامی ایران داده‌اند. در عین حال به سبب اینکه PJAK تنها نیروی فعال سیاسی ایران و دارای مبارزات سیاسی‌ـ‌ ایدئولوژیک و تدافعی بوده،‌ بیش از هر نیرویی آماج حملات جمهوری اسلامی ایران گرفته است. در حالیکه ما به عنوان PJAK در بحبوحه کنگره اول و دوم از راههای مختلف همه جناحها را به سوی تشکیل پلاتفرم مشترک فعالیت و مبارزه فراخواندیم،‌ لیکن هنوز هم کوشش‌هایمان در این راستا نتیجه‌‌ای دربر نداشته‌اند. این در حالیست که انتظار بسیار زیادی از جناحهای سیاسی شرق کردستان می‌رفت تا نقش پیشاهنگی را برای جناحهای مخالف رژیم ایران بر عهده گیرند و در برابر سیاست‌های دولت احمدی‌نژاد از خلق دفاع کنند. این جناحها درگیر تنشها و چالشهای داخلی، پراکندگی و چنددستگی سازمانی شدند و در این میان نتوانستند نقش خود را به‌جای آورند.
PJAK در فاصله دو سال گذشته در سطح مبارزه ملی همچون گامی راهبردی توانست در منطقه کردستان از لحاظ سیاسی‌ـ‌ ایدئولوژیک بحث روز نوینی به وجود آورد. در عین حال سطح روحیه و امید خلق و خط‌مشی مبارزه ملی‌ـ‌ دمکراتیک در شرق کردستان توسعه یافته است. اکنون پیرامون PJAK دستاوردهای نوینی خلق شده‌اند و خلأ سیاسی موجود در شرق کردستان به نحو بارزی از میان رفته است. البته این در حالی است که نیروها و جناح‌های دیگر در این مرحله بیش از گذشته در حاشیه قرار گرفته‌اند،‌ در نتیجه PJAK در مقابل فشارها و تهاجمات رژیم،‌ بسان تنها نیروی مخالف نظام حاکم در گود مبارزه ایستاده است. تاکنون هم علی‌رغم برخی کاستیها از لحاظ تاکتیک، راههای سازماندهی خلق و استفاده بهینه از شرایط سیاسی، مقاومت و مبارزه‌ای فراگیر انجام داده است. PJAK مرحله گذشته را مرحله مبارزه احقاق هویت سیاسی و سازماندهی جامعه می‌داند. در عین حال با تلاش و کوششی خستگی‌ناپذیر و با روح فدایی دهها شهید قهرمان توانست بر همه موانع این مرحله فایق گردد و اکنون همچون یک دستاورد و ارزش بزرگ ملی خلق شرق کردستان شناخته می‌شود. در کنگره سوم فرصتی پدید آمد تا در همه عرصه‌های ایدئولوژیک،‌ سیاسی و سازمانی، بحث و تبادل نظر شده و با تشخیص مشکلات، به سوی چاره‌یابی آنها گام برداشته شود. قبل از هرچیز انتقاد و خودانتقادی به عنوان مفهوم اساسی کنگره به کار گرفته شد. از این رو لازم می‌دانیم در قبال همه کاستی‌های حزبمان در این مرحله،‌ در برابر شهدا و خلقمان به خودانتقادی بپردازیم.
کنگره سوم حزبمان از منظر تحلیل‌گرایانه موضوعی به تبیین و ارزیابی وضعیت سیاسی و همه عرصه‌های مبارزه آزادیخواهانه خلق کرد پرداخت و همه راهکارهایی که دمکراسی و راه‌حل دمکراتیک مسئله کرد را اساس می‌گیرند،‌ مورد بررسی قرار داد. بر این مبنا به رژیم جمهوری اسلامی ایران اعلام می‌کنیم که مرحله سکوت و خلأهای سیاسی به پایان رسیده و خلقمان در راه حقوق مشروع خویش مبارزه‌ عظیمی در پیش خواهد گرفت و برای نیل به این مقصود آماده هرگونه جانفشانی و فداکاری است. PJAK به عنوان پیشاهنگ مبارزه آزادی‌ خلق کرد در ایران، بر چاره‌یابی صلح‌آمیز و دمکراتیک مسئله کرد تأکید می‌ورزد. گزینه خلق کرد برای چاره‌یابی مسئله‌اش، دمکراسی و خط‌مشی مبارزه صلح‌آمیز و دمکراتیک می‌باشد. به همین خاطر رژیم جمهوری اسلامی ایران بایست از سیاست انکار و امحا،‌ فشار و سرکوب و ملیتاریزه کردن شرق کردستان دست بردارد و بر اساس معیارهای دمکراتیک برای حل مسئله کرد گام بردارد. راهکارهایی که قریب یک قرن است آزموده شده‌اند امروز دیگر گره‌گشا نیستند و بر تنشها و چالشها می‌افزایند؛ پس باید کنار گذاشته شوند. ما به عنوان PJAK برای حل دمکراتیک مسئله کرد، از هرگونه اقدام دمکراتیک پشتیبانی و استقبال می‌کنیم.
به همه خلقهای ایران اعم از آذری،‌ ترکمن، بلوچ،‌ عرب،‌ فارس و گروههای اتنیکی و فرهنگی دیگر اعلام می‌داریم که به اتحاد آزاد و برادری خلقها بر مبنای معیارهای دمکراتیک ایمان داریم. از این رو به اطلاع افکار عمومی خلقهای ایران می‌رسانیم که لازم است در برابر همه سیاستهایی که به تضادها و تنشها در میان خلقها دامن می‌زنند، هشیار باشند و در راه دمکراتیزه کردن ایران و ایجاد جوّی آزاد و برابر در میان همه خلقها بکوشند.
همه نیروها و جناح‌های اپوزیسیون ایران،‌ حزب،‌ نهاد و موسسات دمکراتیک در داخل و خارج از ایران را به سوی ایجاد جوّ‌ دیالوگ و نیل به یک استراتژی مشترک برای تحول و دمکراتیزه کردن رژیم ایران و حل دمکراتیک همه مسائل خلقهای ایران در عرصه‌های سیاسی،‌ اجتماعی،‌ فرهنگی و اقتصادی فرامی‌خوانیم.
از همه نیروها و جناحهای کرد در سرتاسر کردستان دعوت می‌کنیم که در این مرحله سرنوشت‌ساز مبارزه خلقمان،‌ با وحدت و مواضع ملی خود پاسخگوی این مرحله باشند. به‌ویژه لازم است احزاب و نیروهای سیاسی شرق کردستان،‌ تضادها و تنشهای داخلی‌شان را برای نیل به یک بینش سیاسی مشترک سپری کنند و به‌جای حرف و شعار،‌ عملاً‌ گام بردارند. ما به‌عنوان PJAK همچنانکه از کنگره دوم تاکنون تأکید نموده‌ایم، به‌عنوان موضع کنگره سوم‌مان هم آمادگی خود را برای هرگونه گام عملی در این راستا اعلام می‌کنیم.
همه اقشار و طبقات جامعه و خلقمان را فرامی‌خوانیم تا در تحکیم صفوف‌مان و افزایش سطح اعتراضات و مقاومت دمکراتیک، مبارزاتشان را در راستای رسیدن به حقوق دمکراتیک‌مان گسترش داده و نقش و وظایف خود را به‌جای آورند.
زنان به‌ویژه در چارچوب مقابله با سیاست‌های دین‌سالار و مردمحورانه جمهوری اسلامی لازم است در سطحی وسیع فعالیت کنند تا در روند مبارزه برای حل معضل برابری، در تحولات سیاسی و اجتماعی نقشی تعیین‌کننده و تأثیرگذار داشته باشند.
جوانان هم باید در چارچوب قیام‌های مردمی، فعالیت فرهنگی و دانشجویی نقش پیشاهنگی جامعه را ایفا نمایند و با پیوستن به صفوف گریلا پاسخگوی این مرحله از مبارزات ملی‌ـ‌ دمکراتیک خلقمان باشند. کنگره سوم حزبمان با شعار تحزب و خلقی شدن به اتمام رسید و این شعار با پایبندی‌مان به خون شهدا و ارزشهای خلقمان،‌ آرمان اساسی فعالیت و مبارزاتمان خواهد بود.

زنده باد رهبر آپو
زنده باد مقاومت خلق و گریلا
زنده باد PJAK
شهیدان جاویدند
مجلس حزب حیات آزاد کردستان PJAK
۱۲ـ‌ ۰٣ـ ۲۰۰٨