اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱٨ فروردين ۱٣٨۷ -  ۶ آوريل ۲۰۰٨

رادیو فردا: چارلتون هستون، بازیگر پرآوازه فیلم های عظیم تاریخی همچون بن هور، ده فرمان و السید، شنبه شب در سن ۸۴ سالگی درگذشت.
چارلتون هستون که معروف ترین بازیگر نقش های تاریخی در دهه پنجاه و شصت میلادی محسوب می شد و برای بازی در نقش هایی چون موسی، ال سید و بن هور شناخته شده است، در خانه اش در بورلی هیلز لس آنجلس، در حالی که کنار همسرش بود، جان سپرد.
خانواده هستون دلیل مرگ وی را اعلام نکردند، اما به نظر می رسد کهولت سن و بیماری های ناشی از آن دلیل این امر بوده است.
در اطلاعیه منتشره از سوی خانواده این بازیگر آمده است: «هیچ کس نمی تواند زندگی کاملتری از وی داشته باشد. کسی نمی تواند بیش از او به خانواده، به حرفه و وطن اش خدمت کند.»
قد بلند، بدن قوی مردانه، صورت خوب استخوان بندی شده و صدای طنین دار هستون، وی را به چهره محبوب هالیوود برای فیلم های عظیم با سیستم پرده های بزرگ درباره وقایع و شخصیت های مذهبی گذشته بدل کرده بود، به شکلی که خود بارها گفته بود:« من چهره ای دارم که متعلق به قرن دیگری است.»
هستون در فعالیت های مختلف خارج از پرده سینما هم فعال بود.او رییس یک انجمن بازیگری، رییس انستیتوی فیلم آمریکا و فعال حرکت های حقوق شهری در دهه پنجاه بود و طی سال های بعد بیشتر به محافظه کاران روی آورد و در کمپین نامزدهای آنان به فعالیت پرداخت.
وی در سال ۲۰۰۳ مدال آزادی رییس جمهوری، پرافتخارترین نشان شهروندی در آمریکا را به دست آورد و جرج بوش درباره وی گفت: «بزرگی شخصیت های روی پرده، در زندگی واقعی او هم نقش بسته است.»
معروف ترین فیلم هستون، بن هور است که ۱۱ جایزه اسکار را در سال ۱۹۵۹ به دست آورد. ده فرمان، ال سید، ۵۵ روز در پکن، سیاره میمون ها، زلزله، بزرگ ترین داستان عالم، ژولیوس سزار، آنتونی و کلئوپاترا و سه تفنگدار از دیگر فیلم های معروف وی هستند.
چارلتون کارتر که بعدها نام خود را با استفاده از بخشی از نام خانوادگی مادرش به چارلتون هستون تغییر داد، در چهارم اکتبر ۱۹۲۳ در حومه شیکاگو به دنیا آمد. خانواده وی بعدها به میشیگان مهاجرت کردند، در حالی که چارلز تقریبا هیچ همبازی ای نداشت و به خواندن کتاب های ماجرایی علاقه نشان می داد. پس از مدتی والدین او از یکدیگر جدا شدند و چارلز با چستر هستون ازدواج کرد.
او در سال ۱۹۴۱ از دانشگاه نورث وسترن یک بورسیه بازیگری دریافت کرد و دوران کاری اش در دهه چهل، با بازی در دو فیلم مستقل ساخته دیوید برادلی، همکلاسی دانشگاهی اش، آغاز شد. در سال ۱۹۴۲ نقش اصلی را در پیر گینت بازی کرد و چند سال بعد، برای نقش آفرینی در نقش مارک آنتونی در ژولیوس سزار، ساخته برادلی، هفته ای پنجاه دلار دستمزد گرفت.
هال بی. والیس، تهیه کننده معروف هالیوود، هستون را در در سال ۱۹۵۰ در نسخه تلویزیونی بلندی های بادگیر دید و به او یک قرارداد کار پیشنهاد کرد. زمانی که همسرش به او یادآوری کرد که آنها قصد داشتند تئاتر و تلویزیون را دنبال کنند، او جواب داد:«خوب، فقط برای یک یا دو فیلم تا ببینیم چه جوریه!»
اولین فیلم هالیوودی او یک فیلم نوآر با نام شهر سیاه بود که در سال ۱۹۵۰ ساخته شد و پس از آن سیسیل ب. دومیل وی را برای بازی در نقش صاحب سیرک در فیلم بزرگ ترین نمایش عالم انتخاب کرد، اما این فیلم موفقیتی برای هستون نداشت.
پس از آن هستون به هنرپیشه فیلم های اکشن کم بودجه تبدیل شد، اما رئیس قدیمی او سیسیل ب. دومیل، با نسخه بازسازی ده فرمان به داد او رسید و او در نقش موسی، جاودانه شد.
پس از آن هستون با فیلمسازان برجسته ای چون اورسن ولز- در شاهکاری به نام نشانی از شر- و ویلیام وایلر- در وسترن کشور بزرگ با بازی گریگوری پک - بازی کرد تا سرانجام در یک جدال دو ماهه با بازیگران بزرگی چون مارلون براندو و برت لنکستر و راک هادسن برای گرفتن نقش بن هور، موفق شد معروف ترین فیلم کارنامه اش را رقم بزند و در سکانس ارابه رانی معروف فیلم خودی نشان دهد:«من نگران نبودم، مترو گلدوین مه(کمپانی سازنده فیلم) تضمین کرده بود که من مسابقه را می برم!»
موفقیت بن هور و اسکار هستون برای این فیلم، او را به یکی از گران ترین بازیگران هالیوود در آن زمان تبدیل کرد.
هستون چندین فیلم تاریخی دیگر هم بازی کرد تا زمانی که تولید فیلم های تاریخی در هالیوود از رونق افتاد و ستاره بخت او هم خاموش شد.
هستون در مصاحبه ای در سال ۱۹۸۶ گفت:«آن روزها من از خودم بودن راضی نبودم و شانسی که بازیگری به من داد این بود که به جای آدم های زیاد دیگری باشم.»