• در روز ۴ آوریل ۲۰۰۸ کنفرانس یک روزه ای توسط عفو بین الملل (انگلستان) در مورد همکاری های بین این سازمان و اتحادیه های کارگری، برگزار گردید. هدف از برپایی این کنفرانس، ارزیابی همکاری های تاکنونی میان عفو بین الملل و اتحادیه های کارگری و ترسیم چشم انداز فعالیت مشترک در آینده بود. موضوع نقض حقوق سندیکایی در ایران یکی از مباحث اصلی در این کنفرانس بود ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۰ فروردين ۱٣٨۷ -  ٨ آوريل ۲۰۰٨

در روز ۴ آوریل ۲۰۰٨ کنفرانس یک روزه ای توسط عفو بین الملل (انگلستان) در مورد همکاری های بین این سازمان واتحادیه های کارگری، تحت عنوان « اقدام عملی در قرن ۲۱ » در دانشگاه شهر ناتینگهام در انگلستان بر گزار گردید. دراین کنفرانس حدود ۷۰ نفر شامل اعضای عفو بین الملل و فعالین کارگری شرکت کرده بودند. هدف از برپایی این کنفرانس، ارزیابی همکاری های تاکنونی میان عفو بین الملل و اتحادیه های کارگری و درس گیری از تجارب و دست آورد های این همکاری ها و ترسیم چشم انداز فعالیت مشترک در آینده بود.
خانم کیت الن، دبیر اول عفو بین الملل، نخستین سخنران کنفرانس بود. او در سخنرانی خود تحت عنوان "عفو بین الملل، اتحادیه های کارگری: شناخت توانایی ما" به روابط و همکاری های موجود میان عفو بین الملل و نهادهای کارگری پرداخت و با تاکید بر اهمیت و ضروت این همکاری گفت: از دیدگاه عفو بین الملل، حقوق اتحادیه ای جزئی از حقوق بشر است. بنا براین نقض و سرکوب حقوق اتحادیه ای، نقض حقوق بشر محسوب می شود وهنگامی که فعالین کارگری مورد اذیت و ازار قرار می گیرند، زندانی می شوند و یا به قتل می رسند از نظر ما آنان قربانیان نقض حقوق بشر به حساب می آیند.
سخنران در قسمت دیگری از سخنرانی خود با برشمردن نقض گسترده حقوق اتحادیه ای در تعدای از کشورها بر لزوم همکاری بین نهادهای کارگری و عفو بین الملل برای اعتراض به نقض این حقوق تاکید کرد. او در همین زمینه بیان داشت که در حال حاضر، ایران، کلمبیا و زیمباوه در راس کشورهایی قرار دارند که حقوق اتحادیه ای کارگران در آنجا به شدت سرکوب و نقض می شود و به همین دلیل عفو بین الملل وضعیت حقوق بشر در این کشورها را بطور دقیق دنبال می کند و نسبت به آن حساس است. سخنران در ادامه با برشمردن واکنش های اعتراضی عفو بین الملل نسبت به نقض حقوق اتحادیه ای در ایران گفت: این سازمان در کنار اقدامات دیگر از دو کارزار جهانی که از سوی نهاد های کارگری جهان، در حمایت از کارگران ایران فراخوانده شد، فعالانه حمایت کرد. او گفت: عفو بین الملل از تعیین روز ۹ اگوست ۲۰۰۷ و روز ۶ مارس ۲۰۰٨ به عنوان روز همبستگی با کارگران ایران رسما پشتیبانی کرد و تعدادی از اعضای این سازمان در تظاهرات های این دو روز شرکت کردند.
دومین سخنران کنفرانس آفای جانک کوژزکیوکز، دبیر بخش حقوق بشر و حقوق اتحادیه ای از کنفدارسیون جهانی اتحادیه های کارگری (آی تی یو سی) بود که دیدگاه های خود را تحت عنوان "چالش ها و فرصت های جهانی" با شرکت کنندگان در میان گذاشت. او با اشاره به گسترش اگاهی از حقوق اتحادیه ای در بین کارگران در بسیاری از کشورها و موانعی که در راه تشکل یابی کارگران وجود دارد، به وظایف "ای تی یو سی" در این مورد پرداخت و گفت: ای تی یو سی در دفاع از حقوق اتحادیه ای در جهان، از توانایی های خوبی برخوردار است اما باید توجه داشته باشیم که این توانایی محدود است. در این رابطه سخنران به این نکته اشاره کرد که هنگامی که ای تی سی یو به رییس و یا رهبر دولتی نامه می نویسید به او گوشزد می کند که این نهاد، به نمایندگی از سوی میلیون ها نفر از اعضای خود نامه می نویسد، اما متاسفانه این واقیعت نیز وجود دارد که در بعضی از کشورها تعداد زیادی از کارگرانی که عضو ای تی یو سی هستند، خودشان نمی دانند که عضو هستند و همین نشان می دهد که توان بسیج ما محدود است.
خانم کی کاربری، معاون دبیر کل کنگره اتحادیه های کارگری بریتانیا (تی یو سی) سومین سخنران کنفرانس بود. او در سخن رانی خود با توضیح اینکه حقوق اتحادیه ای جزئی از حقوق بشر است بر اهمیت همکاری بین نهادی های کارگری و عفو بین الملل تاکید کرد. او در ادامه به نقض گسترده حقوق اتخادیه در چند کشور به ویژه در کلمبیا و ایران اشاره کرد و گفت: در کلمبیا مدت هاست که فعالین کارگری و نمایندگان اتحادیه را می ربایند و سربه نیست می کنند و با گسترش سرکوب و فضای وحشت سعی می کنند از تشکل یابی کارگران و رشد تشکلات کارگری جلو گیری نمایند. سخنران در ارتباط با نقض حقوق اتحادیه ای در ایران، به سرکوب اعتصاب کارگران شرکت واحد اشاره کرد وبا یادآوری حمایت های تـی یو سی طی چند سال اخیر از حقوق اتحادیه ای کارگران در ایران، بر تداوم این حمایت ها و بویزه بر تلاش بیشتر برای آزادی منصوراسالو و محمود صالحی تاکید ورزید.
قسمت بعدی کنفرانس به شنیدن نظرات و پرسش های حضاراختصاص یافته بود. در آغاز این قسمت، یکی از اعضای "اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران" ضمن تشکر از نهادهای کارگری و عفو بین الملل به خاطر حمایت شان از فعالین کارگری در ایران و تاکید بر ضروت تداوم این حمایت ها از سخنران ها پرسید که در این مورد چه برنامه های مشخص به نظرشان می رسد و یا در دستور کار خود دارند. او سپس پرسید که اولا آیا امکان جلو گیری از شرکت نمایندگان دولت که به عنوان نمایندگان کارگران ایران در نشست های سازمان جهانی کار حضور می یابند وجود دارد؟ و دوم اینکه آیا نهادهای کارگری جهانی می توانند برای نشان دادن همبستگی خود با کارگران ایران واعتراض به سرکوب حقوق کارگران توسط جمهوری اسلامی از کارگران عضو خود درخواست کنند که در یک روز معین حتی برای یک ساعت از بارگیری کالا به مقصد ایران و تخلیه بار از ایران خود داری کنند؟
در پاسخ به این پرسش ها هر سه سخنران ها نظرات خود را بیان کردند. کیت الن توضیح داد که عفو بین الملل همچنان نسبت به نقض حقوق اتحادیه ای و حقوق بشر در ایران واکنش نشان خواهد داد و در حال حاضر بطور مشخص قصد دارد که دولت انگلستان را وادار کند که به دولت ایران بخاطر نقض حقوق بشر در ان کشور اعتراض کند و رژیم اسلامی را تحت فشار قرار دهد.
جانک کوژز کیوکز در توضیحات خود گفت: طبق قوانین سازمان جهانی کار، ممانعت از شرکت نمایندگان دولت ایران در نشستهای این سازمان امکان ناپذیر نیست. در مورد جلوگیری از حضورکسانی که به عنوان نمایندگان کارگران در سازمان جهانی کار شرکت می کنند نیز باید گفت که متاسفانه موضوع، به این سادگی نیست بلکه مستلزم طی کردن مراحل طولانی اداری است که در نهایت نیز به نتیجه دلخواه منتهی نمی شود.. او در مورد اعتصاب یک ساعته کارگران بنادر به نشانه همبستگی با کارگران ایران گفت: این کار نیز حتی اگر امکان پذیر باشد سازمان دادن آن بسیار مشکل است. اما ای تی سی یو در نظر دارد که اقدامی از این نوع را با کمک گیری از اتحادیه های عضو خود در کشورهای عربی و روسیه مورد بررسی قرار دهد.
کی کاربری دبیر تی یو سی در پاسخ گفت: ما در ادامه ی کارزار خود برای آزادی منصور اسالو و محمود صالحی و بطور کلی حمایت از حقوق کارگران در ایران قصد داریم که در ماه مه، بخصوص در مراسم های روز اول مه، بیش از پیش مسایل کارگری در ایران را برجسته کنیم و نیروی خود را بر روی آن متمرکز سازیم.
در ادامه این بخش از کنفرانس، شرکت کنندگان و سخنرانها در مورد قتل و سرکوب فعالین اتحادیه ای در کلمبیا، راهکارهای حمایت از حقوق کارگران مهاجر و پناهندگان و همکاری میان بین عفو بین الملل و نهادی کارگری و ویژگی های استراتژی مشترک به تبادل نطر پرداختند.
بخش بعدی کنفرانس زیر عنوان "کارزار عملی" بطور مشخص به موضوع حمایت از منصور اسالو، محمود صالحی و فعالین کارگری در ایران اختصاص یافته بود. در این قسمت از کنفرانس مک اراتا مسئول قسمت حمل ونقل زمینی از فدراسیون جهانی کارگران حمل ونقل (آی تی آف) پس ازارایه گزارش کوتاهی از فعالیت های اتحادیه ای در ایران و یاداوری این نکته که سندیکای کارگران شرکت واحد در حال حاضر عضو این فدراسیون است، به نمونه هایی از پشتیبانی این فدراسیون از حقوق کارگران ایران از جمله به شرکت فعال اعضای این فدراسیون در روزهای هبستگی با کارگران ایران اشاره کرد. او سپس فیلمی کوتاه از زندگی و مبارزه منصور اسالو تحت عنوان "آزادی فرا خواهد رسید" را برای حاضرین به نمایش گذاشت. او سپس با اشاره به اقدامات تاکنونی از سوی نهادهای کارگری بین الملی و حقوق بشری در پشتیبانی از مبارزات کارگران در ایران به طرح این پرسش پرداخت که از این به بعد چه می توان کرد؟ او خود در پاسخ گفت که بر این باور است که اعلام مجدد یک روز بین المللی در حمایت از کارگران ایران، دیگر جوابگوی این مسئله نیست. او گفت سازمان دادن اعتصاب در بارگیری و باراندازی کالا به مقصد ایران و برعکس اگر چه کار آسانی نیست ولی ما باید این امر را مورد بررسی قرار دهیم. او همچنین تاکید کرد که در ماه مه امسال، نهادهای بین المللی کارگری باید بطور مشخص به نقض حقوق اتحادیه ای کارگران در ایران بپردازند و آن را برجسته کنند.
در پایان این بخش از کنفرانس، سی دی فیلم اسالو بین حاضرین توزیع شد و از آنها درخواست گردید که پرچم هایی را که به حمایت از فعالین کارگری در ایران تهیه شده بود امضا کنند.
بخش بعدی کنفرانس به جلسه های ویژه (ورک شاپس) اختصاص داده شده بود. موضوع بخشی از این جلسات چنین بود: فقر، حقوق بشر و توسعه. کلمبیا: قدم بعدی در کارزار ما. تجارت و حقوق بشر. کارزار جهانی عفو بین الملل: از پناهندگی تا مسایل زیمباوه.

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران – بخش انگلستان