اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲٣ ارديبهشت ۱٣٨۷ -  ۱۲ می ۲۰۰٨

بیست و دومین نشست ماهانه بنیاد باران با حضور سیدمحمد خاتمی و اعضای بنیاد در محل دایره المعارف اسلامی برگزار شد.

سیدمحمد خاتمی در بخشی از سخنان خود با اشاره به موضوع صدور انقلاب و مطالبی که طی روزهای اخیر پیرامون سخنان وی در برخی رسانه ها نقل شده، گفت: اگر ما توانستیم، تحت نام «جمهوری اسلامی» نظامی را بسازیم که مردم در آن دارای احترام هستند، از آراء مردم حراست می شود، آزادی وجود دارد، نقد قدرت هزینه ندارد، اقتصاد کشور پیشرفته است، عدالت در آن پیاده شده، سیر ارتقا علمی، فنی و صنعتی کشور، سیر صحیحی باشد و جایگاه و شان ملت ایران در جامعه بین المللی افزون تر شود، بزرگترین خدمت را به انقلاب کرده ایم و این یعنی «صدور انقلاب».

به گزارش روابط عمومی بنیاد باران؛ متن کامل سخنان سیدمحمد خاتمی بدین شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی، دو نکته را عرض می کنم. یکی راجع به انتخاباتی که گذشت. البته این موضوع نیاز به تحلیل بیشتری دارد و شاید اینجا مجال آن نباشد و من هم به تنهایی نتوانم این کار را انجام دهم. اما اجمالا می گویم؛ آنچه بود گذشت. نتیجه ای که حاصل شد، اینکه {مجلس آینده} مجلسی است که نسبت به وضع موجود منتقد است، از آنچه که می گذرد راضی نیست، از بی برنامگی ها (یا بهتر بگوییم، برنامه ریزی های غلط)، از وضع اقتصاد، از حذف نیروها، از ادعاهایی که با واقعیتها تطبیق نمی کند (بلکه گاهی درست در مقابل آن است) و بدتر از همه با فرار به جلو با تخریب دیگران{راضی نیست}. من فکر می کنم، شاید این مجلس، مجلسی باشد که اکثریتش به این وضع اعتراض دارد. مساله دوم که در این انتخابات رخ داد، حضور قابل توجه نیروهای مستقل بود که عمدتا در غیاب نیروهای اصلاح طلب توانستند، رای مردم را بگیرند و از این جهت هم فکر می کنم، مجلس هشتم متفاوت با مجالس دیگر باشد. امیدوارم که به لطف خداوند همین مساله باعث بشود که با نظارت و کنترل بیشتر جامعه ما در مسیری حرکت کند که خیر او در آن است. ما دارای هر گرایشی که باشیم و به هر جناحی که وابسته باشیم و دارای هر سلیقه ای که باشیم، باید قبل از هرچیز به ایران، سربلندی ایران، عظمت و عزت ایران، استقرار و ثبات جمهوری اسلامی و سرفرازی این نظام و بالاخره تامین نیازها، حیثیت و شرافت مردم ایران بیندیشیم و هیچکس نمی تواند از این مساله خشنود باشد که رقیب او اشتباهاتی کند که سبب شود که او بیشتر مورد توجه قرار گیرد، اما ایران در این میان زیان کند. همه ما باید بخواهیم، با حسن نیت و خیرخواهی کاری کنیم که ایران زیان نکند. اگر هم انتقادی می شود، در همین زمینه باشد و تلاشها به این سو باشد که نیازهای واقعی ایران برآورده شود، حیثیت ایران حفظ شود، موقعیت ایران ارتقاء پیدا کند و این ملت در عرصه های مختلف بتواند آنگونه که شایسته اوست، در عرصه داخلی و بین المللی حضور داشته باشد. بنابراین، اگر ما خواستار کنترل و نظارت بیشتر هم هستیم، برای این است که مسیر برای پیشرفت ایران و تامین نیازها و خواستهای تاریخی این ملت هموارتر شود . امیدوارم، مجلس این وظیفه سنگین خودش را ایفا کند و وظیفه کنترلی و نظارتی خود را بدون ملاحظات خاص و فقط با در نظر گرفتن رضایت خدا و مردم و خدمت به مردم این کار را انجام دهد. اما نکته مهم در این بحث، این است که شیوه و روشی که در این انتخابات بود، شیوه و روش نادرستی بود و نتیجه آن را هم تحت تاثیر این شیوه، از پیش می شد حدس زد که چه خواهد بود و این اشتباه یک امر{است} و {علاوه بر آن} نگرانی بیشتر اینکه، این شیوه تبدیل به یک رویه شود و همه از حالا باید نگران آن باشیم و جلوی آن را بگیریم. ما نباید اجازه بدهیم، در نظامی که افتخارش این است که جمهوری اسلامی است و هدیه ای است که امام(ره) داد و البته این در خواست مردم هم بود و امام(ره) هدایت کردند و شکل و فرمی که در دوره تاسیس در مقابل سایر نظریات تندروانه، متحجرانه، کجروانه یا به اصطلاح غیر دلبسته به معیارهای الهی ارائه شده بود، جمهوری اسلامی را پیشنهاد دادند و {این مساله را مطرح کردند که} مردم همه کاره هستند، میزان رای ملت است و انتخابات مهم ترین حادثه ای است که در حیات اجتماعی انسان ایرانی رخ می دهد و باید آن را باید پاس بداریم .

ما اگر کاری کنیم که این مساله ی انتخابات، انتخاب آزاد و قدرت انتخاب گری مردم لطمه ببیند، کار بسیار بدی انجام داده ایم و این برخلاف معیارهای انقلاب اسلامی و معیارهایی است که ملت ما می خواست و اگر این مساله به رویه تبدیل شود، خطر بزرگی است و اینکه {دستگاه} نظارت که باید بر قدرت که امکانات نظامی، سیاسی، اقتصادی، امنیتی و... را در دست دارد اعمال نظارت نکند تا مجلس که در راس امور است، در خدمت او باشد، {بلکه} کار خود را درست انجام ندهد و وجه آن عوض شود و نظارت در خدمت این باشد که تیپ خاصی از انتخابات صورت گیرد و گرایشات خاصی روی کار بیابد، نوعی انحراف از مساله {انتخابات} است و اینکه ما {در انتخابات} قیمومیت و دخالت بکنیم و از پیش قدرت انتخاب مردم را به انحای محدود کنیم، آن هم با اتهامات عجیبی که واقعا تصور آن هم ممکن نیست. انسانهای مومن، متدین، با سابقه و انقلابی به اتهام عدم التزام به اسلام و نظام اسلامی از صحنه خارج شوند و به گونه ای باشد که در دوسوم حوزه ها یک جناح که به امام(ره)، اسلام، ایران و اعتلا و سربلندی آن پایبند است، حتی نامزد نتواند معرفی کند و اگر انتخابات مهندسی{شده} باشد، این حرف درستی است که اگر در یک سوم جاها هم ولو اینکه شخصیتهای شناخته شده(البته همه افراد محترمند و این بدان معنا نیست که افراد باقیمانده شخصیت کمتری دارند ولی در انتخابات باید افراد شناخته شده ای حضور داشته باشند) با وجود این، می بینیم که در حوزه هایی که افراد شناخته شده باقی مانده بودند، میزان حضور مردم بالای ۵۰درصد بود. لابد اگر در همه حوزه ها به این گونه بود، امروز این جریان (اصلاح طلب) می توانست بالای ۵۰درصد مجلس را در اختیار داشته باشد. به هرحال این کار، کار نادرستی است. البته طبق اطلاعاتی که بنده دارم، بسیاری از اعضای محترم شورای نگهبان(اعم از حقوقدانان و فقها) از بعضی تصمیم گیری ها راضی نبودند و تلاشهای بسیاری {برای رسیدگی به اعتراضاتشان} انجام دادند که بعضی به نتیجه رسید و خیلی جاها هم بی نتیجه بود. ولی خروجی دستگاه هم طوری بود که روشی اعمال شد که روش درستی نبود و خوشحالم که رئیس محترم مجمع تشخیص مصلحت نظام و حتی وزیر محترم کشور به این مساله معترض است و می گویند که باید تغییرات اساسی در این زمینه(انتخابات) و بخصوص در زمینه تعیین و تشخیص صلاحیتها ایجاد شود. البته امیدوارم، این اظهارنظر سبب نشود که آقای وزیر کشور هم برای آینده نزدیک، {دیگر} در صحنه حضور نداشته باشد! یک توقع و تقاضا از شما دارم که بسیاری از شما مورد این ظلم قرار گرفته اید، گزارش مبسوط و مستندی برای مقام معظم رهبری و مجلس آینده تهیه کنید تا {واقعیتها} مشخص شود. من فکر نمی کنم که هیچکس، حتی کسانی که این روش را اجرا کرده اند اگر متوجه مشکلات و خطرات آن شوند، این روش را ادامه دهند. کاری نکنیم که خدای نخواسته دلزدگی هایی ایجاد شود، بخصوص برای نسلی که باید امیدوار باشد و اگر این دلزدگی و یاس ایجاد شود و دلخوری ها افزون شود، نظام جمهوی اسلامی اصلی ترین پایه اقتدار خود را که اعتماد و حضور مردم در صحنه است را از دست خواهد داد و این مساله خیلی برای انقلاب و برای خونهایی که برای آن داده شده و سرمایه هایی که گذاشته شده، گران است. ان شاءالله همه باید کاری کنیم که مسائل آنگونه که بهتر است انجام گیرد.

مساله دیگری که می خواهم به آن اشاره کنم و چندان مساله مهمی نیست، به خاطر تحریف و سوء استفاده ای که بیگانه ممکن است از آن بکند و تخریب، جفا و بی انصافی که در درون{کشور} می خواهد صورت گیرد، آن را ذکر می کنم تا احیانا اگر شائبه ای در ذهن خیرخواهان هست برطرف شود. البته من از تخریب هیچ نگرانی ندارم و می دانم، این تخریبها چرا صورت می گیرد و منتظر باشید که در آینده این تخریبها افزون تر خواهد شد و {واقعیت این است که} خوشبختانه یا متاسفانه اگر ما اهل دنیا و {در پی}جلب نظر دیگران باشیم، این تصمیم ها اثر بسیار مثبتی بر روی جلب نظر مردم دارد. ولی آنچه نگران کننده است، اینکه اولا بد اخلاقی بد است . ثانیا اگر بداخلاقی ها به اسم اسلام و انقلاب صورت گیرد، بدتر است. من مطلبی را مطرح کردم که متاسفانه بعد ایجابی آن کمتر مورد توجه قرار گرفت و آن مساله این است که محتوا و جهات انقلاب ما چه بود و بخصوص امام(ره) به عنوان مظهر آن، چه گرایش، روش و خواستی داشتند و اتفاقا معتقدم، باید به شدت روی این مسائل پافشاری کنیم و آنها را بگوییم تا خدای ناکرده چیزهایی که خلاف نظر امام(ره)، خواست مردم و محتوای انقلاب اسلامی و طبعا برخلاف سند مستند مصوب نظام جمهوری اسلامی یعنی قانون اساسی به عنوان معیار و ملاک های ارزشی، انقلابی و اسلامی جا نیفتد. ممکن است، نگذارند که حرف ما در جامعه ما پیاده شود، اما با جامعه و تاریخ صحبت می کنیم و نباید بگذاریم، در ذهنیت جامعه این اشتباهات و تغییر و تحولات جا بیفتد. من {قبلا}گفته ام و تکرار می کنم که بزرگترین رسالت ما «الگوسازی» است. اگر ما توانستیم، تحت نام «جمهوری اسلامی» نظامی را بسازیم که مردم در آن دارای احترام هستند، از آراء مردم حراست می شود، آزادی وجود دارد، نقد قدرت هزینه ندارد، اقتصاد کشور پیشرفته است، عدالت در آن پیاده شده، سیر ارتقا علمی، فنی و صنعتی کشور، سیر صحیحی است(آن هم در این دنیایی که همه سریع در حال به پیش رفتن هستند) و جایگاه و شان ملت ایران در جامعه بین المللی افزون تر شود، ما بزرگترین خدمت را به انقلاب کرده ایم و این یعنی «صدور انقلاب». اینکه تصور شود، جمهوری اسلامی به صورت دیگری نیاز دارد و یا می خواهد انقلاب خود را صادر کند، هم خلاف واقع است و هم جفا به امام(ره) است. بنده به عنوان کسی صحبت می کنم که از اول تا آخر، در متن جریانات بوده ام و سالها مسئولیت رسمی داشته ام. اصلا نظر امام(ره) در مورد صدور انقلاب و نحوه تعاملی که باید با جهان داشته باشیم روشن اسن و این مساله بیان هم شده است. عین همین سیاست، سیاست رهبری امروز است. بنده به عنوان کسی که {با مسائل} آشنا هستم، {این سخن را} می گویم و معتقدم که جمهوری اسلامی نه نیاز به دخالت فیزیکی در عرصه های بین المللی دارد و نه اصلا جزو سیاستهایش بوده و هست. هرکس این حرف را بزند، همگام با دشمن گام برمی دارد. دشمن ما را متهم می کند. دشمن می خواهد مشکلات خود را بپوشاند، یا می خواهد، بهانه ای برای تحت فشار قرار دادن جمهوری اسلامی پیدا کند و {در این راستا} ادعا می کند که جمهوری اسلامی دخالت می کند. کجا دخالت می کند؟ آیا ما عراق را اشغال کردیم؟ آیا خرابکارانی که اول به جمهوری اسلامی فحش می دهند و در مقابل آن می ایستند، کشتار به راه می اندازند و اماکن مقدس و میراث فرهنگی را نابود می کنند و علیه ملت عراق، جمهوری اسلامی و دیگران عمل می کنند، متعلق به نظام جمهوری اسلامی هستند؟ یا اینکه از جای دیگری می آیند؟ خرابکاران کجا هستند؟ کی هستند؟ از کجا آمده اند؟ ایران در عراق و افغانستان همواره خواستار ثبات و آرامش بوده است. این سیاست جمهوری اسلامی ایران است. ما معتقدیم، این دولت مردمی در عراق باید تقویت شود. امکانات در اختیار آن قرار گیرد تا امنیت برقرار شود و کسانی که علیه امنیت عراق کار می کنند، هم برخلاف منافع عراق و هم مصالح و منافع جمهوری اسلامی ایران عمل می کنند. این سیاست واضح و بارزی است. اینکه یک ضدانقلاب بگوید{بجز این نظر} نظر دیگری وجود داشته است، {باید گفت} نخیر؛ هیچ نظر دیگری وجود نداشته است. سیاست جمهوری اسلامی ایران چه در گذشته و چه در حال این بوده است و نیازی به دخالت در عراق نداشته است. البته در قانون اساسی ما هست که از مستضعفین دفاع می کنیم؛ سلطه و سلطه گری را نفی می کنیم. این از افتخارات ماست. بله؛ من هم معتقدم که مقاومت های جانانه ای که در بسیاری از جاهای دنیا صورت می گیرد، حتما الهام گرفته از مقاومت ملت ایران است. این به معنای دخالت ایران نیست. اتفاقا این مقاومت ها، مقاومت در مقابل ترور، تخریب، ویرانگری و تروریسم است. اینها باعث افتخار است. ولی از درون ملتها جوشیده است. تا وقتی که معیارهای دوگانه وجود داشته باشد، ملتها سرکوب شوند و حرفشان به جایی نرسد، این مقاومتها هم مشروع است و هم وجود خواهد داشت و اتفاقا این مقاومتها ضد خرابکاری، تروریسم دولتی، اشغال، سرکوب، توهین و توقیف انسانهاست. چه کسی طرفدار اینهاست؟ کدام دولت اینها را اعمال می کند؟ و کدام قدرتها حمایت می کنند؟ آنها خرابکار هستند. این اهانت به مقاومتهاست که گفته شود، عوامل جمهوری اسلامی هستند. جمهوری اسلامی مقاومتهایی را که علیه اشغال است، تائید می کند. اما آنها از درون ملتها جوشیده اند. البته که معتقدم، از نفس امام(ره) و مقاومت ملت ایران الهام گرفته اند و این مساله غیر از ورود به عرصه های عملیاتی است که هرگز سیاست جمهوری اسلامی نبوده است و به صراحت می گویم که در زمان امام(ره) و اکنون اصلا اینگونه نبوده است. ما در کشورهای همسایه همواره خواستار آرامش و امنیت بوده ایم. البته سرکوب و اشغال و تبعیض را نفی می کردیم و اگر کسانی در این زمینه مبارزه می کردند، مورد تائید ما بودند و در این صورت عامل ما نیستند. ما امروز نظام جمهوری اسلامی ایجاد کرده ایم و باید الگوسازی کنیم. این رسالت ماست. اگر ما نتوانستیم، اقتصاد پویایی ایجاد کنیم، عدالت را اجرا کنیم، پیشرفتهایمان یک گام جلوتر از کشورهای دیگر باشد، لااقل اعتماد مردم را جلب کنیم که از آزادی و آرایشان دفاع کنیم و نتوانیم، الگو را بسازیم، هرچقدر هم که ادعا کنیم، کسی دنبال این الگو نمی رود. خدمت ما به امام (ره) و خون شهدا این است که این الگو را بسازیم. اصلاحات حرفی جز این ندارد که این الگو را باید به خوبی ساخت. این الگو را باید به درستی ساخت. انتقاد ازحکومت، اتفاقا به خاطر انتقاد به حاکمیت و نظام است. این حاکمیت و نظام افتخار ماست. ما که نمی توانیم بگوییم، هر برنامه ای که خاتمی یا دیگران در دوران هشت ساله مسئولیت دارند، عین نظام است و هرکس اشکال به آن بگیرد، ضد نظام خوانده شود و از حقوق اجتماعی اش محروم شود، یا حتی مورد فشارهای دیگر قرار گیرد. واقعا نقد از حکومت، دفاع از آزادی بیان، عدالت، رفاه، دفاع از نبودن فشار بر روی گرده ی مردم بدبخت، عین اصلاحات و انقلاب است. ممکن است، در انجام وظیفه، برنامه نداشته ایم یا برنامه مان غلط بوده یا کوتاهی کرده باشیم، اصلاحات در درون نظام{باید باشد} و نظام در مسیر و سرجای خودش حرکت کند و خدای نکرده، بدخواهان یا بداندیشان {نتوانند}افکار و اندیشه ها و ملاکهای انقلاب را بدزدند. چیزهایی که هیچ سنخیتی با امام(ره) و انقلاب ندارد، به نام آنها جا بزنند. باید {از اصول انقلاب} دفاع کرد؛ ولو قیمت آن این باشد که ما را بیرون کنند. به هر قیمتی باید دفاع کرد. ما باید الگو بسازیم و این الگو به گونه ای باشد که دیگران و در درجه اول، کشورهای اسلامی راجذب کند؛ این می شود صدور انقلاب. در کشور ما هم با دو دو تا چهار تا می شود واقعیتها را دید. خوشبختانه در قبل از دوره بنده چیزی به نام «چشم انداز» که یک اجماع در کشور و مورد تائید رهبری است، وجود نداشت، اما الان وجود دارد و می توانیم، بسنجیم که آیا در آن مسیر حرکت می کنیم. چه کار می خواهیم بکنیم؟ بعد از ۲۰ سال در سال۱۴۰۴ در منطقه به لحاظ علمی، فنی، اقتصادی و... قدرت اول باشیم.امروز برای این کار باید برنامه گذاری کنیم. ما باید به گونه ای باشیم (همانگونه که امام(ره) می خواست) پیشتاز آزادی و بخصوص آزادی انتخابات در تمامی کشورهای اسلامی باشیم. اگر توانستیم این کار را انجام دهیم، معتقدم، دین خود را به انقلاب و اسلام ادا کرده ایم. در یک کلمه بگویم، اصلاحاتی که بنده به آن معتقدم و می خواهم، اصلاحاتی است که می خواهد ایران آزاد، آباد، سربلند، با برخورداری عادلانه از همه برخورداری های مادی و در کنار آن معیارهای معنوی و اخلاقی و آنهایی که دین ما گفته، باشد.

وظیفه ما این است که راه را برای این هدف توسط هرکس که می خواهد عمل کند، هموار کنیم. مهم این نیست که ما سرکار باشیم. هرکس که سرکار است باید این کار را کند و اگر دیدیم{این راه} در حال منحرف شدن است، لااقل حرف خودمان را می زنیم. انحراف پیدا کردن، در مسیر الگوسازی نیست. ما باید الگو بسازیم و همه هم دست در دست هم دهیم که اینگونه شود و فضایی از تفاهم در جامعه ایجاد شود و بدبینی ها و سوءظن ها از بین برود و آنگونه که معیارهای اسلام و امام(ره) و انقلاب ایجاب می کند، حرکت کنیم و خداوند هم یارانش را یاری می کند. شاداب و سربلند باشید!

والسلام و علیکم و رحمه الله و برکاته
                                                                                          
۱٨ اردیبهشت ۱٣٨۷
منبع: نوروز