اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱٣ خرداد ۱٣٨۷ -  ۲ ژوئن ۲۰۰٨

سرمایه - پویان امیری: حوالی ساعت سه صبح روز یکشنبه فرودگاه امام خمینی شاهد حضور جمعیت زیادی از هواداران فوتبال و البته خبرنگاران بود که برای بدرقه مردی آمده بودند که تعداد روزهایی که در ایران بود به ٣۰۰ روز نمی رسد اما شاید تاثیرگذاری او در فوتبال ایران به اندازه سه سال بود. به نظر می رسید افشین قطبی که در این مدت توانسته بود محبوب هواداران و رسانه های ایران شود، با خیال آسوده و راحت و با لبخند ایران را ترک کرد.
مردادماه سال گذشته وقتی افشین قطبی به ایران آمد خیلی ها فکر می کردند شاید او تنها مهمان چند هفته پرسپولیس و ایران باشد، با اینکه استقبال سال گذشته خیلی باشکوه بود اما بدرقه روز گذشته که در بدترین ساعت ممکن بود، به واقع بدرقه ای باشکوه بود؛ وداع با مردی که در اوج محبوبیت می خواست از سرزمین مادری اش خداحافظی کند. قطبی درباره این خداحافظی باشکوه گفت: «احساس می کنم این بدرقه خیلی بیشتر از لیاقت من است. با من مثل یک قهرمان ملی برخورد شد. این لحظات سخت ترین لحظات عمرم است از روزی که تصمیم گرفتم بروم همیشه نگران این لحظات بودم.
و حالا با اینکه با این بدرقه باشکوه دارم می روم و خیلی از این مساله خوشحال هستم، از طرفی نمی توانم جلوی اشک هایم را بگیرم با این شرایط رفتن خیلی سخت است.»ساعت نزدیک چهار صبح است همه طرفداران، خبرنگاران و خود افشین قطبی نگران از دست رفتن لحظات هستند. اشک ها کم کم جاری می شود. همه سعی می کنند برای آخرین لحظات با قطبی صحبت کنند. اکثر سوال ها شبیه همان سوال همیشگی است که از کسانی که می روند پرسیده می شود: «کی برمی گردی؟» قطبی نگاهی می کند و می گوید: «مطمئن باشید که بعد از این حداقل سالی یک بار به ایران می آیم اما برای ماندن و مربیگری فقط موقعی می آیم که سرمربی تیم ملی ایران شوم.»
قطبی در لابه لای حرف هایش از لحظات شیرینی که در تهران داشته، می گوید: «هیچ روز تلخی در پرسپولیس نداشتم. اگر هم داشتم سعی کردم آن را فراموش کنم. بهترین لحظات برای من موقعی بود که در کنار مردم برای قهرمانی پرسپولیس شادی کردم و لطف بیش از حد مردم ایران را هیچ گاه فراموش نمی کنم، آنها واقعاً با من مثل یکی از اعضای خانواده خودشان برخورد کردند.»
قطبی به ساعتش نگاه می کند و می گوید: «می دانید چرا می روم، چون فکر می کنم نمی توانم پاسخگوی توقعات بالای هواداران و مسوولان پرسپولیس باشم، چون هر طور حساب کردم دیدم نمی توانم با این امکانات و با این حاشیه هایی که در ایران است کار کنم، تصمیم رفتن را سه ساعت بعد از قهرمان شدن پرسپولیس گرفتم. شاید فکر کنید در این مدت همه را سرکار گذاشتم اما واقعاً تا آخرین لحظات فکر می کردم شرایط درست یا حداقل بهتر می شود، اما با توجه به اینکه این مشکلات در فوتبال ایران سال های زیادی است که وجود دارد، باید مدت زیادی بگذرد تا این مسائل به تدریج حل شوند و من بتوانم دوباره در این جا کار کنم، برای همین تصمیم گرفتم که بروم.»ساعت پنج بامداد بالاخره هواپیما تهران را به قصد دوبی ترک می کند و روزهای فوتبال ایران با قطبی به پایان می رسد. هرچند که او اعلام کرده به زودی و برای جشن قهرمانی پرسپولیس به تهران برمی گردد، اما دیگر با فوتبال ایران کاری ندارد و نمی خواهد در این فوتبال سمتی داشته باشد.