اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۶ خرداد ۱٣٨۷ -  ۵ ژوئن ۲۰۰٨

اکنون غلامعلی حدادعادل باید باور کند رئیس مجلس ایران نیست و باید به عنوان یکی از نمایندگان عادی مجلس به یکی از ۲۹۰ کرسی پارلمان تکیه بزند و اگر قصدی برای استفاده از تریبون مجلس در قالب تذکر یا اخطار آیین نامه یی داشته باشد، باید اجازه آن را از علی لاریجانی بگیرد چرا که علی لاریجانی در پی یک بازی درون جناحی توانست او را از سر راه بردارد و خود بر کرسی ریاست یکی از قوی سه گانه نظام جمهوری اسلامی تکیه بزند. اما علی لاریجانی که پس از کناره گیری جنجالی اش از دبیری شورای عالی امنیت ملی به یکی از مهره های سیاسی نسبتاً سوخته تبدیل شده بود چگونه توانست ظرف کمتر از یک سال وضعیت خود را تا حد یکی از چند مقام ارشد نظام سیاسی جمهوری اسلامی ارتقا بخشد؟ هر چند لاریجانی تنها ظرف چند ماه به این جایگاه دست پیدا کرد اما با این وجود او در این مدت بازی بسیار ظریفی را در اردوگاه اصولگرایان انجام داد. اولین بخت لاریجانی برای رسیدن به مقام ریاست قوه مقننه پس از آن باز شد که شورای نگهبان مانند انتخابات دوره هفتم مجلس به ردصلاحیت گسترده رقبای نیرومند اصولگرایان دست زد. آنگاه سران اصولگرا هم گرد هم آمدند تا هر کاندیدایی را روانه یکی از حوزه های انتخابیه کنند. البته چینش کاندیداهای اصولگرا به راحتی انجام شد و تنها دردسر اصولگرایان به چگونگی بستن لیست انتخاباتی اصولگرایان تهران برمی گشت چرا که در ابتدا حدادعادل و لاریجانی از این شهر کاندیدا شده بودند و برای اصولگرایان دشوار بود که کدام یک را در سرلیست انتخاباتی خود قرار دهند. بحران سرلیستی پس از آن حاد شد که علی لاریجانی پیغام هایی فرستاد، مبنی بر اینکه اگر در راس جبهه متحد اصولگرایان قرار نگیرد سرلیست اصولگرایان منتقد خواهد بود. اصولگرایان منتقد طیفی از نمایندگان ناراضی اصولگرا بودند که هرچند تایید صلاحیت شده بودند اما به صورت غیرمستقیم طرد شده بودند و شواهد حاکی از آن بود که موفق به ورود مجدد آنها به پارلمان نشوند؛ امری که در نهایت اتفاق افتاد و حتی یک نفر از اصولگرایان انشعابی امکان ورود به پارلمان را پیدا نکرد. بنابراین کسانی که از اصل ماجرا باخبر بودند لاریجانی را از سرلیستی اصولگرایان ناراضی برحذر داشتند و با زرنگی خاصی او را روانه شهر قم کردند. در شهر قم اوضاع به نفع لاریجانی بود زیرا لاریجانی خود از خانواده روحانی است که یکی از برادرانش به نام صادق لاریجانی که روحانی است، در این شهر میان تشکل های روحانی محافظه کار نفوذ زیادی دارد. او از نفوذش استفاده زیادی کرد و توانست علی لاریجانی را به عنوان نماینده قم راهی مجلس کند. به محض ورود علی لاریجانی به مجلس زمزمه ها درباره ریاست احتمالی او برمجلس هشتم شروع شد. جواد لاریجانی دیگر برادرش که در تهران اقامت دارد، آغازگر این ماجرا بود. او با بیان اینکه حدادعادل و علی لاریجانی توانایی ریاست مجلس هشتم را دارند در واقع رقابت های درون جناحی اصولگرایان برای فتح کرسی ریاست را کلید زد. به فاصله کمی علی اکبر ناطق نوری هم به حمایت از ریاست علی لاریجانی پرداخت و آن سوتر در شهر مذهبی قم صادق لاریجانی دیگرباره فعال شد و توانست موافقت روحانیون قدرتمند شهر قم را با ریاست علی لاریجانی کسب کند. تا این مرحله زمینه سازی های خارج از مجلس برای عزل حدادعادل از مقام ریاست و سپردن این مقام به علی لاریجانی خوب پیش می رفت و از قضا درون مجلس و دولت هم تحولاتی به وقوع پیوست که تماماً به نفع لاریجانی و به زیان حدادعادل تمام شد چرا که حدادعادل اواخر کار مجلس هفتم درصدد تثبیت موقعیت سیاسی خود برآمد اما نه تنها در این زمینه موفق نشد بلکه اوضاع را هم بدتر کرد. ماجرا از آنجا آغاز شد که حداد که احتمالاً می خواست به همگان نشان دهد آن گونه که به او انتقاد می کنند مدیریت ضعیفی ندارد و اگر لازم باشد می تواند مقابل محمود احمدی نژاد هم عرض اندام کند، طی نامه نگاری هایی علنی به انتقاد تند و تیز از محمود احمدی نژاد پرداخت و او را به بی توجهی به مصوبات مجلس متهم کرد. البته احمدی نژاد از اقدام حدادعادل برآشفت و او هم با نامه نگاری های علنی اتهاماتی را علیه حدادعادل مطرح کرد.به نظر می رسد احمدی نژاد شدیداً از حدادعادل عصبانی شده و درصدد برآمده بود تمام امکانات خود را برای عزل حدادعادل از مقام ریاست مجلس به کار گیرد. در چنین شرایطی علی لاریجانی فضا را مساعد دید و یک ملاقات نسبتاً محرمانه با محمود احمدی نژاد به عمل آورد. اگرچه محتوای کامل آنچه بین لاریجانی و احمدی نژاد رد و بدل شده است، منتشر نشد اما برخی محافل اصولگرایان خبر دادند که محمود احمدی نژاد اعلام کرده است از نمایندگان حامی اش در مجلس هشتم خواهد خواست به نفع ریاست لاریجانی رای بدهند.

به این ترتیب لاریجانی که خود سال گذشته با احمدی نژاد شدیداً اختلاف پیدا کرده بود اما توانست از دعوای به وجود آمده بین حداد و احمدی نژاد نهایت بهره را ببرد و از طریق آشتی با احمدی نژاد دست کم ۵۰ الی ۶۰ رای نمایندگان حامی احمدی نژاد را به دست آورد. تا این مرحله تمام مقدمات برای ریاست لاریجانی مهیا شده بود.

در چنین شرایطی اولین گردهمایی اصولگرایان مجلس هشتم برگزار شد که نتیجه آن انتخاب لاریجانی به عنوان ریاست فراکسیون اصولگرایان مجلس هشتم بود. البته حدادعادل در گردهمایی اول کاندیدای ریاست فراکسیون اصولگرایان نشد ولی با این وجود زنگ خطر به صدا درآمد و متعاقب آن مذاکرات حدادعادل با نمایندگان مجلس هشتم آغاز شد؛ اما ظاهراً دیر شده بود و تمام عوامل دست به دست یکدیگر داده بودند تا ریاست مجلس از حدادعادل گرفته شود. حدادعادل دیر جنبید و شاید هم باورش نمی شد این چنین از عرش مجلس ایران به فرش آن فرود آید و تنها به فاصله چند روز از مقام ریاست به عنوان نماینده یی عادی در مجلس حاضر شود. او در یک بازی درون جناحی به رقیب نیرومندش باخت. اینک علی لاریجانی از یک مهره عادی سیاسی به یک مقام عالی نظام جمهوری اسلامی تبدیل شده است و در عوض حدادعادل از مقام عالی به یک مهره عادی سیاسی عادی تغییر موقعیت داده است. حدادعادل نه به رقبای اصلاح طلبش - که آنان حتی اجازه ورود به رقابت را نیافتند - بلکه به یکی از دوستان اصولگرایش باخته است.

ایرج جمشیدی
                                                                              
۹ خرداد ۱٣٨۷
منبع: اعتماد