اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ٣ تير ۱٣٨۷ -  ۲٣ ژوئن ۲۰۰٨

 
شادی نامه
برای بهرام جان مشیری
 
      شنیدم که آدمکشان ِ « فرمانفرمایی ی آخوندی » دام یا زمینه ای چیده بوده اند برای کُشتن مهندس بهرام جان مشیری، اندیشمند و آموزگارِ   نام آور ِ هم میهنان و همزبانانی از ما که تشنه ی آموختن و دانستن اند، در گستره های فرهنگی ی گوناگون امّا هم پیوند ِ سیاست و دین و شعر و ادب.
    شادی ی من اندازه ندارد، امّا، از دانستن این که تیر ِ اینان به سنگ خورده است و تنها     «دست آورد ِ » فرمانفرمایی ی آخوندی از این رای اهریمنی و خواست نامردمی ننگی ست دیگر که بر فهرست ِ بی پایان ِ ننگ های این دستگاه ِ مردم ستیز و ایران ستیز و فرهنگ ستیز، آزادی ستیز و شادی ستیز و زن ستیز و جهان ستیز و همه چیز ستیز ِ بی همه چیز افزوده شده است.
   من می دانم ، با شادی و سرافرازی، که بهرام جان مشیری، یگانه ی روزگار ما، از نخبه کّش   بودن ِ سرشتی ی این نابکاران هرگز هراسی به دل راه نخواهد داد و، دلیر و پیگیر، کار ِ فرهنگی ی به هنگام و گران بهای خود را، چون سخنوری دانش پژوه و اندیشه ورزی ژرفکار و روشنگر، همچنان دنبال خواهد کرد.

تا کور شود هر آن که نتواند دید.
                                
اسماعیل خویی  
بیستم ژوئن ۲۰۰٨
بیدرکجا
 
در پیوند با این « شادی نامه »، یاران ِ بسیاری با من همدل و همسخن اند، به ویژه اینان:
دکتر شهلا عبقری، دکتر سیاوش عبقری، دکتر منوچهر ثابتیان، ستار لقایی،
آبتین آیینه؛ مسعود نیماد، رضا اغنمی، انور میر ستّاری، گیل آوایی، صمصام کشفی، و...