اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۶ تير ۱٣٨۷ -  ۲۶ ژوئن ۲۰۰٨

گزارش از: مینا زرین
کنفرانس بین المللی برای همبستگی با زندانیان سیاسی از تاریخ 24تا 25 ماه مه در شهر کلن – آلمان باحضور 150 نفرشرکت کننده از کشورهای ترکیه، ایران،فرانسه، هندوستان ، ایتالیا ، بلژیک ، اسپانیا ، فلسطین ، دانمارک،سویس و آلمان برگزار گردید.
کنفرانس بین المللی ......با خوش آمدگویی کمیته برگزار کننده در روز شنبه ساعت 9.00 کار خود را آغاز کرد.برنامه کنفرانس شامل 5 تم مرکزی،تظاهرات ایستاده و برنامه فرهنگی بود و در 2 روز سازماندهی شده بود.
5 موضوع،کنفرانس بین المللی برای همبستگی با زندانیان سیاسی شامل:
1– وضعیت و مسئله زندانیان سیاسی، تشریح و گسترش زندانها در زمانهای مختلف
2– برملاکردن و بازگو کردن متدهای شکنجه های روحی و روانی و تاثیرات آن بر زندانیان سیاسی و اهداف زندانیان
3–بحث ودیالوگ درباره روش وشکل های مبارزاتی، مقاومت فردی و مقاومت جمعی سازماندهی مبارزه در در زندان و تجربیات مبارزه
4– همبستگی جهانی با زندانیان سیاسی و خانواده ها و نقش و کارائی وکلاء در این ارتباط
5– همبستگی بین المللی و چشم انداز مبارزه برای آینده

گزارش روز شنبه 24.05.08
بعد از مراسم افتتاحیه و خوش آمد گویی،کنفرانس طبق برنامه با تم "وضعیت و مسئله زندانیان سیاسی طی زمانهای مختلف، تشریح و گسترش زندانها در زمانهای مختلف"شروع بکار کرد. دراین بخش نمایندگان کشورهای فلسطین، ترکیه از تاثیرات تغییر و تحولات جهانی در زمانهای مختلف بر زندان در جوامع گوناگون سخن گقتند، از آنجمله، تاثیرات واقعه سپتامبر 2001 بر جنبشهای اجتماعی در جهان (و در زندان) از جانب امپریالیستها و رژیمهای ارتجاعی هم پیمان آنها، را بررسی و نقد کردند.
در ادامه این بحث، نماینده انجمن حقوق بشرIHD سخنرانی خود را تحت عنوان یک سفر کوتاه به زندانهای جهان و ترکیه آغاز کرد: نابود سازی و روشهای مجازات در جوامع با مبارزات حقوق بشری عقب ننشسته است و انسان با دارا بودن حقوق فردی خودش در هر گروه سنی تجربیات مختلف و شخصی اش را به جامعه داده و آن را بیان می کند.
در بخشی چگونگی و بوجود آمدن زندانها در زمانهای مختلف در انگلستان و اروپا را تشریح کرد. در بخش دیگر از زندانیان سیاسی ترکیه با آمار صحبت کرد: تم بحث! چه وقایعی در ترکیه بعد 12سپتامبر 1980 اتفاق افتاد؟ 650.000 دستگیری، 30.000 نفر بعد بازجویی آزادشدند، 14.000 نفر از حقوق شهروندی ممنوع گردیدند، 171 نفر زیر شکنجه کشته شدند، 16 نفر در حین فرار به قتل رسیدند، 50 نفر به دار آویخته شدند، 73 نفر با مرگ طبیعی ولی با فشارهای وارده از بین رفتند، 43 نفر خودکشی کردند، وزرات دادگستری از 98.404 نفر از افراد و سازماندهی های مختلف شکایت و احضار کرد و 30.000 نفر از ترکیه خارج و تقاضای پناهندگی در خارج داده اند، 937 فیلم ممنوع شد و دهها هزار کتاب و روزنامه ممنوع و سوزانده شد.
و در ادامه گفت، در اواخر سالهای دهه 90 وزارات دادگستری ترکیه، سیستم انفرادی سازی زندانها بنام F – TYPE را بمنظور بالاترین سیستم امنیتی بوجود آورد. این سلولهای انفرادی برای یک تا سه نفر ساخته شده بود و به شکل قانونی تصویب و هر کس که نمی خواست این آن را قبول کند به مجازات می رسید. در این مقاومت و خودداری زندانیان و وابستگان و وکلا در شکل های مختلف این حرکت جمعی، 122 نفر در زندان یا خارج از آن بر اثر اعتصاب غذا و یا آتش سوزی در زندان ها و یا با یورش پلیس جانشان را از دست دادند. 600 نفر هنوز در زندانها از این قانون انفرادی شدن خودداری می کنند. در انتهای این بخش لازم به یادآوری است که بگویم، در طی کاندید شدن ترکیه برای عضویت در بازار مشترک اروپا و امتیاز دادن به درخواست ((EU این قانون انفرادی برچیده شد، اما دستگاه امنیتی بر علیه زندانیان همچنان ادامه پیدا کرد و در حال حاضر دهها زندانی سیاسی در زندانهای ترکیه وجود دارند. (ترجمه از زبان آلمانی این سخنران توسط نگارنده می باشد).
همچنین در این بخش از برنامه، نماینده اینترناسیونال فاروم از دانمارک درباره وضعیت دو زندانی سیاسی از کلمبیا (از اعضای "فارک") در آمریکای شمالی و وضعیت زندانیان سیاسی در مکزیک، کلمبیا، برزیل و درباره "قانون علیه ترور" و "لیست سیاه" که از جانب امپریالیستها و متحدین هم پیمان آنان در جهان به اجرا در آمده است، صحبت کرد. او در ارتباط با وضعیت دو زندانی سیاسی از کلمبیا در زندانهای آمریکای شمالی، به نگهداری این دو زندانی سیاسی در سلول انفرادی، عدم ارتباط آنها با خارج از زندان و حکم زندان 60 سال برای Simon Trinidad و 16 سال برای Sonia را برای حاضرین تشریح کرد و در ارتباط با زندانهای امنیتی در مکزیک که بطور مستقیم با همکاری ماموران امنیتی آمریکای شمالی و مکزیکی اداره می شوند، اشاره نمود و درباره وضعیت زندانیان سیاسی "ارتش انقلابی خلق" مکزیک، دیگر گروهای انقلابی و مترقی و همچنین از زندانیان سیاسی "زاپاتیستها" (اعتصاب غذا تعدادی از زندانیان سیاسی زاپاتیستها در زندانهای چیاپاس در ماههای اخیر ) و از وضعیت ضدانسانی حاکم بر زندانهای امنیتی کلمیبا (شرایط حاکم بر زندانهای کلمبیا مانند مکزیک است) و وجود صدها زندانی سیاسی در کلمبیا و کمپین دفاعی و برای آزادی 5 زندانی سیاسی از کلمبیا و شیلی که در برزیل در زندان هستند، سخن گفت.
یکی دیگر از تشکلهای آلمانی که برای آزادی عبدالله اوجالان و صلح در کردستان مبارزه می کند، درباره وضعیت زندانی که عبدالله اوجالان در آن بسر می برد توضیحاتی داد و در پایان همگان را دعوت به شرکت در کمپین آزادی او کرد.
در پایان فیلمی درباره سرکوب پلیس ترکیه در تظاهرات خیابانی و سوختگی زندانیان سیاسی در پی انفرادی های F – TYPE که ّبسیاری ناپدید و کشته شدند پخش گردید در ادامه فیلم، زنی که صورت و بدنش در آتش سوزی بدست پلیس ترکیه سوخته بود، بنمایش گذاشته شد که در کنفرانس علیه ایزولاسیون دسامبر 2007 در بلژیک شرکت داشت و با او آشنا شده بودم.

با اتمام این بخش از برنامه، به ابتکار کمیته برگزار کننده کنفرانس، تمامی شرکت کنندگان در کنفرانس با در دست داشتن عکسهای جانفشانان مبارز از ترکیه و تصاویری از دستگیری ها در جهان توسط پلیس و دستگاه امنیتی و همچنینتراکتهای کنفرانس در یک تظاهرات ایستاده در یکی از میدانهای شهر کلن شرکت کردند. چند تن از شرکت کنندگان، از آنجمله یک زن آلمانی از هامبورگ، هجوم پلیس آلمان به تظاهرات ها را بیان کرد و گفت، گوئی سهم ما از گلوبالیزاسیون و خصوصی سازی، تحت فشار و آزار جسمی و روانی و گرفتن اولیه ترین حقوق انسانی مان است، ما می توانیم با این حملات مقابله بکنیم، چرا که در برابر آیندگان و نسل آتی جوابگو هستیم. (این صحبت همزبان به زبان ترکی ترجمه می شد.)
مینا زرین در این تظاهرات ابتدا بزبان ترکی سلام های گرم برای همه شرکت کنندگان و خانواده های زندانیان در سراسر جهان را داشت و در وقت محدود درباره زندانیان سیاسی، سه دهه کشتار و سرکوب در ایران صحبت کرد: با یاد و احترام عمیق به مقاومت افکاری و انسانی هزاران زندانیان سیاسی زن و مرد که طی 29 سال توسط رژیم جمهوری اسلامی به قتل رسیدند، آنان برای آزاد اندیشیدن بهای گزافی را در سرکوبهای سیستماتیک دادند. آن عزیزان اعدامی و سر به نیست شدگان دیگر در کنار ما نیستند، بایستی با همیاری و همبستگی با یگدیگر بتوانیم به این سرکوب و جنایت ها پایان دهیم!
بنابر این به یورش و حملات همگانی بر گروههای اجتماعی نه بگوئیم.
نه بگوئیم به یورش! علیه حقوق انسانی و حقوق پایمال شده بشریت
نه بگوئیم به یورش! علیه زنان که هیچوقت حقوقشان به رسمیت شناخته نشده است و همیشه جنس دوم نام گرفتند...
نه بگوئیم به یورش! علیه کارگران که برای تشکل یابی خود دستگیر و زندانی میشوند...
نه بگوئیم به یورش علیه، مردم تحت ستم که با تاریخی طولانی همیشه تحت فشار بودند و بایستی این امر خاتمه یابد...
نه بگوئیم به یورش! علیه همجنسگرایان، که اجازه زندگی آزادانه ندارند و انجام و حرف زدن در این مورد تابو و ممنوع است، آنان تحت تعقیب قرار می گیرند و مجازات مرگ در انتظارشان می باشد...
به همه این یورشها، نه بگوئیم و بطور مشترک برای بدست گرفتن حقوق انسانی و برای آزادی و برابری بی وقفه تلاش کنیم. (این صحبت همزبان به زبان ترکی ترجمه می شد و ترجمه از متن آلمانی به فارسی می باشد). این تظاهرات در یکی از مناطق زحمتکش نشین و ترک با استقبال مردم روبرو گردید.
   
   تظاهرات ایستاده درکلن که عکس سمت راست مینا زرین وضعیت شرایط فعلی ایران را بازگو می کند!



بعد از تظاهرات و تدارک ناهار توسط برگزارکنندگان و صرف آن در فضائی دوستانه -کنفرانس، با تم "بر ملاکردن و بازگو کردن متدهای شکنجه های روحی و روانی و تاثیرات آن بر زندانیان سیاسی و اهداف زندانیان" بخش دوم کار خود را طبق برنامه پی گرفت.
در این بخش، یک روانشنانس از سوئیس درباره تاثیرات زندان و شکنجه بر زندانیان سیاسی و تداوم این تاثیرات بعد از آزادی از زندان سخن گفت: نهادهای آموزشی و اجرائی و ابزارهای قوی روانشناسی، تربیتی همچون اجتماع و خانواده و دوستان زندانی، پاسخ گویی ضرور به آسیب دیدگی فرد شکنجه شده و نیاز های فکری، روانی، عاطفی، آنان می باشند. باید جامعه مراکزی را بوجود آورد که از هر نظر از فرد شکنجه شده حمایت کند!
در بخش دیگر برنامه، یک فعال سیاسی از ترکیه که در فرانسه و آلمان به زندان افتاده بود، شرایط حاکم بر زندانهای این کشورها را در ارتباط با تجربهفردی خود و همچنین زندانیان سیاسی – بخصوص برخورد زندانبان با زندانیان سیاسی از کشورهای دیگر – را بازگو کرد.
مینا زرین در این بخش اشاراتی به زندانی شدن خود و دیگران داشت: من یکی از شاهدین 2 کشتار در سالهای 60 و 67 (دهه 80 میلادی) در زندانهای ایران هستم و در اینجا و امروز مایلم سخنانم را با سلامهای گرم، با همبستگی و احترام زیاد برای تمامی زندانیان سیاسی و خانواده هایشان و تمامی مبارزین و آزادیخواهان در جهان آغاز کنم. شرح 9 سال از بهترین سالهای جوانی و زندگی ام در زندان،در مدت کوتاه از تمامی زوایا قابل بیان نخواهد بود، اما اشاراتی به آن سالهای زندان خودم و یارانی که سالها در کنار هم بر علیه جمهوری اسلامی ایران تلاش و مبارزه داشتیم، بازگو می کنم.

در 19سالگی و در سال (60) 1981 دستگیر شدم . در آن سال مبارزین را هر شب برای اعدام می بردند، من و ما از صدای شمردن تیر خلاص که بر مغز آنان شلیک می کردند، متوجه می شدیم که چندنفر اعدام شدند. دوستی تا 180 تیر خلاص را در روز شمرده بود! آیا این وحشتناک نیست! جلوی چشمانت انسانهائی که بر اثر شکنجه کابل و یا بر اثر خوردن سیانور کشته می شدند، لای پتوهای سربازی پیچانده و از زیر چشم بند، پوتین و پتو نظامی را ببینی که از محل اتاق های بازجوئی همچون یک لاشه آنان را می برنند!! این یکی از بدترین صحنه هائی است، گاه و بیگاه بیادم میآید و از ذهنم دور نمی شود!
آیا می توان از یاد برد، با یک چشم بند قطور در حالی که بدنت را پر از خون کردند! سرت را به میز بکوبند و بگویند یالا! جای دوستانت را بگو و گرنه در همین بیابانها می کشمیت!
آیا قابل گذشت است! در یک دادگاه 3 دقیقه ائی به 10 سال حکم، برای پخش تراکتی که برایشان ثابت نشد و من هم هیچگاه اقرار و قبول نکردم، داده شود!
ایا می توانیم باور کنیم چه تعدادی از زنان و مردان آزادیخواه را بخاطر افکارشان در دهه    60 اعدام کردند!!
آیا می توانیم تصور کنیم زمانی که در زندان قزلحصار 30 دختر در یک سلول 1.70 در 2.5 متری جا گیرند و یا شبهای طولانی که بایستی با چادر و روسری و گاها با چشم بند رو به دیوار با یک پا ساعات متمادی در راهروی زندان سر پا ایستاده و خیلی از این دختران جوان کنترل روحی و جسمی و روانی خود را از دست بدهند!
و یا در زندان انفرادی مخوف گوهردشت که از شدت سرما صدای به هم خوردن دندانها و استخوان هایمان به گوش می رسید. ما آنجا را سیبری نامگذاری کرده بودیم. در آن روزهای یخ و سخت آنجا اولین مدت انفرادی من 13 ماه طول کشید. آنجا من در ایزولاسیون بودم و حتی در سلول اجازه نداشتم به پنجره کوچک سلول نزدیک شوم که بوسیله کرکره هائی محصور شده بود که فقط سهم بسیار کوچکی از آسمان مال من بود و حتی اجازه نداشتم با خودم حرف بزنم و یا آواز بخوانم، سکوت بود و سکوت مطلق! به همین دلیل حنجره و تارهای صوتی ام تغییر کرده بودند و صدایم برایم ناشناخته بود... نمیدانم چه مدت طول کشید تا صدایم برایم آشنا بشود! ولی کوتاه بگویم شکنجه های این دوران از جانم رخت بر نبست ولی هیچگاه نتوانستند صدایم را خاموش کنند...
به کشتار بزرگ دیگری اشاره می کنم!! در مرداد (67) 1988 یکباره ملاقات ها قطع شد. تلویزیون در سالن و رادیو از مدار داخلی قطع شد. روزنامه و ملاقات با خانواده ها قطع شد! بعد ازآن در بندها یا در دادگاهها ی بازجوئی، سوالاتی از این قبیل اسم!گروه سیاسی !و نظرمان در باره جمهوری اسلامی چیست ؟و آیا آنها را قبول داریم و حاضر به مصاحبه هستیم ....؟.و بعد اعدامها آغاز شد.در زندان گوهردشت زندانیان مرد را با طناب دار کشتند و در زندان اوین شیوه مرگ تیرباران با رگبار مسلسل ویا طناب دار بود،زندانبانان و ماموران اجساد   مبارزین را دسته دسته در ماشین های بزرگ گوشت روی هم چیده و در کانالهای جمعی در خاوران دفن کردند که امروزه محل دیدار خانواده های اعدامی می باشد و از زنان ،در بندی که من بودم 33زن به دار آویخته یا اعدام شدند....که حتی محل دفن هیچکدام ازاعدامیان به وابستگان وخانواده ها گفته نشده است و تابحال سکوت شده است !!
دوستان! عزیزان !من همه ساله بیاد می آورم ،زندانیانی که به دست پلیس و افراد مسلح با لباس شخصی و ماموران وزارات اطلاعات کشته شدند و به دیگرانی که زنده مانده بودند یا برای بجا نیاوردن نماز، شلاق زدند،یا تهدیدی دوباره شدند... و همواره بیاد می آورم خاطراتی که زندانیان دیگر ،تعریف کردند! انبوه دمپائی اعدامیان که روی هم تلنبار شده بود و ماموران بوسیله فرغن از محل دار دور می کردند!!
و یا اجسادی که حمل و جابجا می شد و در ماشین های بزرگ مخصوص گوشت قرار می دادند و به گورستانهای بی نام و نشان منتقل می کردند !!!
دوستان خوبم!من نمی توانم همه چیز را در مدت کوتاه دراینجا به تصویر بکشم ولی احساسی دارم که بخشی از درون من فرد را هم ،جنایتکاران نابود کردند، آیا این وحشتناک نیست !! آیا این دهشتناک نیست که درسال67 درچندماه متوالی، پنج هزار نفر از بهترین انسانها را نابود کنند!! (این متن از ابتدا به زبان آلمانی نوشته بودم و با تغییراتی کوچک البته در* افعال *به فارسی ترجمه کردم)

در بخش بعدی کنفرانس بحث و دیالوگ درباره روش و شکل های مبارزاتی، مقاومت فردی و مقاومت جمعی سازماندهی مبارزه و تجربیات مبارزه کار خود را پی گرفت. " در این بخش چند تن از زندانیان سیاسی سابق از ترکیه از جمله زنی که در انفرادی از "”F Type بر اثر ضربه پلیس به نخاعش به حالت نیمه فلج در آمده بود ، از تجربیات و مقاومت شان در زندان سحن گفت،از آنجمله چگونگی کشتار زندانیان سیاسی در دسامبر سال 2000 در یکی از زندانهای استامبول را بازگو کردند.در قسمت دیگر این بحث، درباره چرایی استفاده از "”F Type Prison توسط رژیم ترکیه بصورت تحلیلی سخنرانی کردند.
مینا زرین در بخش سوم کنفرانس ،بحث ودیالوگ درباره روش وشکل های مبارزاتی،مقاومت فردی ومقاومت جمعی ،به جنبش های موجود در ایران پرداخت و به مقاومت و وضعیت زندانی شدن گروه بندیهای اجتماعی زیرین اشاره کرد و گفت : کارگران ایران با عدم پرداخت حقوق و مزایا و اخراج از محل کار روبرو هستند و به حرکت و اعتصاب کنونی کارگران نیشکر هفت تپه و بازداشت گارگران در ایران اشاراتی داشت.
در ادامه ، او درباره بازداشت و احضار دانشجویان به دادگاه هاو کمیته های انضباطی و احکام صادر شده توسط کمیته انظباطی و دادگاهها و زندانی شدن دهها دانشجو که به اتهام اقدام علیه امنیت ملی،جانشان هم اکنون در خطر است،هشدارداد!و همچنین به فعالیت و دستگیری زنان ایرانی، نویسنده گان، روزنامه نگاران ،وبلاگ نویسان (با ذکر آمار) و اقلیتهای سیاسی ،قومی و فرهنگی که برای آزادی و برابری علیه رژیم جمهوری اسلامی مبارزه می کنند ،سخن گفت.

بخش پایانی روز اول کنفرانس از ساعت 21.00 به برنامه فرهنگی اختصاص داده شده بود.در برنامه فرهنگی، هنرمندان ترک ( با همراهی حاضرین )، ترانه سرود های انقلابی و آهنگ های شاد اجرا کردند .

گزارش روز یکشنبه 25.05.08
کنفرانس در روز یکشنبه با تم " همبستگی جهانی با زندانیان سیاسی وخانواده ها و نقش وکارائی وکلاء در این ارتباط " کار خود را آغاز کرد. در این بخش وکیلی از ترکیه درباره چگونگی پیشبرد و نقش وکلاء در پروسه دادگاهها در ارتباط با زندانیان سیاسی در ترکیه سخن گفت.تنی چند از زندانیان سیاسی سابق و خانواده های زندانیان از ترکیه درباره تاثیر مثبت خانواده ها در پیشبرد مبارزه زندانیان درون زندان سحنرانی کردند.از آنجمله زنی از مبارزین ترک که فرزندش مفقودالاثر شده است ،درباره مبارزات و چگونگی مفقودالاثر شدن فرزندش سخن گفت! 16 سال است که به خارج از ترکیه آمدم در زمانی که در ترکیه بودم خیلی ها تلاش کردند ، تا جای پسرم را پیدا کنم. من از همین جا از همه شما تشکر می کنم. زمانی که در ترکیه بودم حس ام این بود که از پسرم دور نیستم ،هرچند که او را دیگر پیدا نکردم ،ولی در اینجا دلم بیش از حد برایش تنگ می شود و این دوری من را بسیار افسرده کرده است. بارها از خود سوال می کنم آیا می توانم روزی او را ببینم؟
یکی از لحظات احساسی و بیاد ماندنی کنفرانس بود که همگی بر پا خواسته و برایش کف زدند،در حالی که اشک می ریختم، او را به آغوش کشیدم ،با خود گفتم مادر خوبم ،تنها نیستی! در خاوران های ایران، مادرانی هستند که جای قبر فرزندانشان یک کانال جمعی است و دیگر هیچ!!!
به پاس تمامی رنجهای تحمیل شده ،لوحه سپاسی از جانب زنان و مادران زندانیان سیاسی و مفقود الاثر شده گان و خانواده های زندانیان سیاسی ترکیه ، به این زن مبارز تقدیم شد.

در حاشیه کنفرانس پیامهائی از جانب احزاب، سازمانها ، نهادها و شحصیت ها به کنفرانس رسید ، از آنجمله پیام " احمد سادات " دبیر کل " PFLP" از فلسطین که در زندان رژیم صهیونیستی بسر می برد - این پیام توسط نماینده "الدمیر" کمیته حمایت از زندانیان سیاسی فلسطین – خوانده شد. بخشهایی از پیام احمد سادات : " از سلول تاریک Nafha Prison ، در میان صحرا در جنوب فلسطین اشغالی،به نمایندگی از جانب هزاران زندانی فلسطینی که توسط قدرت صهیونیست ،امپریالیسم و اسرائیل زندانی شده اند، احترام و سلامهای مرا بپذیرید." "ما ، هزاران زندانیانی سیاسی به آزادی خود، مردم و تمامی زندانیان سیاسی در جهان می اندیشیم. این راه ما می باشد و امیدواریم در یک مبارزه مشترک با دیگر مبارزین راه آزادی ،تابث بکنیم که مبارزین راه آزادی،تروریست نیستند " بعد از پیام بمدت طولانی حضار کف زدند و متقابلا کنفرانس درودهای گرم به دبیر کل حبهه خلق برای آزدی فلسطین که هم اکنون در زندان اسرائیل است، فرستاد و خواستار آزادی زندانیان سیاسی در اسرائیل و مناطق اشغالی شدند.

در حاشیه بحث های کناری وآشنائی بیشتر با افراد در وقتهای استراحت گپ و گفتگو داشتم، زنی بنام Fatima ازشهر Duisburg آلمان از نشستهای زنان تعریف کرد که سالیانه برگزار می شود و تم و بحث حول خشونت و زنکشی زنان ترک در ترکیه و سایر کشورهای اروپائی می باشد و به زنی از ترکیه که توسط برادرانش در برلین کشته شده است ، اشاره کرد و چگونگی فائق آمدن بر این معضلات را داشت. حضور جوانان دختر و پسر چشم گیر بود و در امر سازمانده هی،ترجمه، پذیرائی و استقبال میهمانان و ثبت سخنرانی ها از طریق کامپیوتر ،تکنیک ،فیلم و عکس حضور دلنشین وگویائی را داشتند.زنی دیگر برایم گفت جوانانی که اینجا شرکت دارند هر ساله دور هم بدور از بزرگترها جمع می شوند و برنامه های سیاسی و تفریحی را با هم دارند، این گروه سنی از12 تا بیست وچندساله می باشد. این زن گفت ما نمی خواهیم جوانان ما به اعتیاد و مافیای کثیف کشیده شوند، آنان در کنار هم یاد می گیرند ،چگونه از خود دفاع کرده و در مقابل سختی ها مقاومت کنند. با این حرف تصویری از جوانی که در تظاهرات شرکت کرده بود برایم زنده شد که با چه احساسی شعار آزادی زندانیان سیاسی در سراسر جهان را می داد!
مردی به میز کتاب و فروش تی شرت که در آنجا بر پا کرده بودیم،نزدیک شد و گفت از سوئیس می باشد و از تشکلی است که برای آزادی زندانیان سیاسی تلاش دارند و بدنبال ارتباط غیر حزبی با تشکل های آن کشور(سوئیس) می باشد .سوال مشخصی داشت که من از کدام سازمان هستم ،برای او توضیحاتی را دادم. «شبکه ای» از فعالین ایرانی در گوشه و کنار جهان در تماس با یکدیگر کار جمعی بزرگداشت ها ومقوله زندانی سیاسی را پیش می بریم که به مناسبات از بالا به پائین اعتقادی ندارند و با شبکه های افقی آن را به پیش می برند.ایده های مختلف و ابتکارات فردی،تجارب وتوانایی به حلقه هایی وصل می شودو همواره بستر همکاری ما بوده است ،هر چند که در این راه سخت، این امر بدون مشکل نیست، ولی جایگزین بهتری می باشد، که کار شبکه ایی ،هیراشی پذیر نیست.با تاکید و با حرف های ردوبدل شده هر دومان راضی از تبادل نظرمان بودیم (این مکالمه به زبان ترکی و کلمات غیر مشترک آذری به زبان آلمانی بیان می شد.)
مردی بنام Ahme از پاریس سوال مشابه بالا را داشت و ضمن قبول داشتن در تشکل های اجتماعی وحزبی مطرح کرد که عضو اتحادیه کارگری فرانسه است و برایش قابل درک نبود که از جریان خاصی نباشم و اصرار برگذشته حزبی یا سازمانی ام داشت .اصرار من به سوسیالیست بودن و فراسازمانی که شکل نوینی از همکاری و همیاری متقابل در مبارزه، برعلیه رژیم جمهوری اسلامی می باشد...داده های رد و بدل شده حسی از استقلال هر دومان بود و با گرمی تا پایان کنفرانس، دیالوگ داشتیم.
با مردی دیگر از شهر Stuttgart آلمان که پدر،دو دختر جوان و فعال در کنفرانس بود صحبتی داشتم او گفت: آیا از نظر شما رژیم احمدی نژاد دولت فاشیستی است؟و در ادامه گفت مطرح می شود!که رژیم ترکیه فاشیستی است؟از نظر او تاریخ فاشیسم متعلق به دوران خاصی بوده و الان دولت ها سرکوبگر و نظامی هستند. ضمن تائید حرفش از سپاه پاسداران که به یک قدرت نظامی و اقتصادی تبدیل شده مثالی را آوردم . سوال دیگری داشت، ازاینکه حزب طوفان که بعنوان شرکت کننده در انجا حضور داشت ،پرسید که آیا مناسباتی با این گروه داریم؟ خیلی سریع مطرح کردم حزبی که می خواهد در کنار جمهوری اسلامی وجریانات ارتجاعی بر علیه امپریالیسم امریکا به دلیل حمله احتمالی نظامی، یا هر دلیل دیگر و یا بعلت دفاع از میهن( اول بپرسیم کدام میهن) بجنگد !من هیچ حرفی با آنان ندارم و بطور یقین بایستی خودشان را عمیقا نقد کنند...او گفت حزب ما هیچوقت به علت مقابله با امپریالیسم وخطرات مطرح شده با دولت ترکیه هم پیمان نمی شود!با حس احترام از هم جدا شدیم وامیدوار شدم کاش دیگران هم یاد بگیرند ! که می توان هم بر علیه رژیم جمهوری اسلامی و حزب الله وحماس و اسرائیل و امپریالیستها مبارزه جدی ویکسانیداشت... و از نکات مثبت این کنفرانس،بر خلاف کنقرانسهای بین المللی دیگر مطرح نشدن حمایت یا همکاری با جریانات مذهبی – ارتجاعی ( همچون حزب الله ، حماس و.... ) بود .
بخش پایانی کنفرانس در روز یکشنبه به تم " همبستگی بین المللی و چشم انداز مبارزه برای آینده" اختصاص داشت. در این قسمت نماینده گان اسپانیا ، هندوستان ، ترکیه ، دانمارک ، بلژیک ، ایتالیا ،فرانسه و سویس سخنرانی کردند.از آنجمله نماینده اسپانیا درباره شکنجه و شرایط سخت حاکم بر زندانهای اسپانیا سخنرانی کرد.نماینده ایتالیا از وضعیت ضد انسانی حاکم بر دستگاه قضایی، زندانها و فشار بر زندانیان سیاسی در ایتالیا پرده برداشت.   در آخر این بخش با تاکیدی دوباره بر وضعیت ضد انسانی حاکم بر زندانهای امنیتی کلمیبا و مکزیک نکاتی بیان شد و اقدام جمعی علیه قانون ضد ترور و لیست سیاه خواسته شد .
دراینجا لازم به توضیح است هر ساله اینترناسیونال فاروم وگفتگوهای زندان بحث هائی را در رابطه با قانون علیه ترور و لیست سیاه در کنفرانس های علیه ایزولاسیون دامن زدند و نتیجه های متفاوتی را داشته است .
در روز یکشنبه کنفرانس ، تلویزیونی بنام آژانس خبری Independent Docs Television News Agency ) یک مصاحبه 45 دقیقه ائی با مینا زرین و نماینده اینترناسیونال فاروم انجام داد، که بزودی به شکل فیلم مستند Dokumentar)) در رسانه های عمومی ومیدیای ضد امپریالیستی پخش خواهد شد ، بخشی از سوالات این مصاحبه به قرار زیر است!
تلویزیون : Docsبا توجه به تسخیر افکار عمومی از جانب میدیای امپریالیستی وبمباران تبلیغاتی، معانی غیر قابل قبول از جانب آنان از ترور و تروریست داده می شود ، می خواهم نظر شما را در این مورد بدانم و سوال مشخصم اینست از نظر شما ترور چیست وتروریست کیست؟
تلویزیون : Docs ترور دولتی را چه می نامید؟و چگونه می شود با این ترور دولتی مبارزه کرد؟
تلویزیون : Docs در حرکت های آزادیبخش مردمی از جمله ایرلند شمالی، باسک، فلسطین و فارک میدیای دولتی سعی دارند، آنان را تروریست معرفی کند. چگونه می توانید برای افکار عمومی جهانیان، این قضایا را روشنگری سازید و ترفند های آشنا ی میدیای امپریالیستی را توضیح و خنثی کنید؟
تلویزیون : Docs آیا برای جنبشهای اجتماعی در جهان وحرکت های مردمی تنها یک روش وجود دارد و آیا مرزی برای حرکت های آزادیبخش مردمی موجود دارد؟
تلویزیون : Docsدر تاریخ ایران چه اسامی از حرکت های آزادیبخش مردمی و مبارزات کشورهای امریکای لاتین شناخته شده است و رو به مینا زرین شما قبل و در طی زندان کدامیک از اینان را می شناختید وچگونه در مورد آنان فکر می کنید؟
تلویزیون : Docs تی شرتی از فارک بر تن کرده اید چه نوع همبستگی با حرکت اجتماعی مردم کلمبیا دارید؟چرا در دانمارک کسانی که آرم فارک را بر روی تی شرت چاپ کرده اند،در انتظار دادگاه می باشند؟ چه نوع همبستگی هائی باید بشود تا بخاطر داشتن افکار و حتی هم فکری در این زمینه ها محکوم نشوند؟   

در روز پایانی از طرف جمع کمیته فیلمبرداری کنفرانس، مصاحبه های کوتاه با سخنرانها انجام شد. مینا زرین و نماینده اینترناسیونال فاروم به نوبه خود به سوالات جواب دادند و در مورد چشم انداز واهداف مشترک برای آزادی زندانیان سیاسی گفتگوئی را داشتند .ما تلاش می کنیم از تجریبات زندان آموخته وگام های فردا را همراه وشاهد باشیم... با دهها ارتباط در روزهای کنفرانس و با روزهای متوالی بیخوابی برای آماده سازی خود برای این کنفرانس که بتوان گوشه ائی از تلاشهای مبازرات مردم ایران را به گوش جهانیان رساند در مجموع راضی وخوشحال بودم. (ازنگارنده)
در پایان جمع بندی کوتاهی از طرف یکی از اعضای کمیته برگزار کننده کنفرانس به حاضرین ارائه شد، او در سخنان اش بر تداوم و پیگیری همبستگی با زندانیان سیاسی در جهان تاکید کرد و برای ادامه کاری در این زمینه پیشنهاد تداوم ارتباط میان شرکت کننده گان در کنفرانس را نمود.

zan30128@hotmail.com