• شورای ملی صلح، کار خود را با هدف جلوگیری از جنگ آغاز کرده است و مادران صلح در نامه ی خود خطاب به مقامات حکومت، خواهان پذیرش تعلیق غنی سازی شده اند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۵ تير ۱٣٨۷ -  ۵ ژوئيه ۲۰۰٨

در تهران شورای ملی صلح، کار خود را با هدف جلوگیری از جنگ آغاز کرده است و همزمان مادران صلح در دومین نامه ی خود خطاب به مقامات حکومت خواهان، پذیرش تعلیق غنی سازی و فراهم شدن شرایط مشارکت و حضور مردم در تصمیم گیری پیرامون مساله ی بحران اتمی شده اند

تشکیل شورای ملی صلح
سرمایه، کامبیز سلطانین: با حضور ۷۲ عضو هیات موسس «شورای ملی صلح» در محل دفتر مرکزی «کانون مدافعان حقوق بشر» در تهران و برگزاری نخستین نشست، «شورای ملی صلح» پنجشنبه گذشته رسماً آغاز به کار کرد و بدین ترتیب «کمیته موقت صلح» که در بیست و هشتم آبان ماه ۱٣٨۶ به دنبال فراخوان شیرین عبادی (رئیس کانون مدافعان حقوق بشر) و به منظور ساماندهی و بسیج جنبش صلح خواهی از نیروهای دگراندیش تشکیل شده بود، جای خود را به کمیته دائمی صلح داد.
در این نشست که مسائلی همچون «راه های مختلف گریز از جنگ»، «تاثیرات تحریم اقتصادی در عرصه های مختلف اجتماعی» و نیز «راهکارهای دستیابی به صلح پایدار» مورد بحث و بررسی اعضای هیات موسس قرار گرفت. شیرین عبادی با بیان این رویکرد که در قرن بیست و یکم مقولاتی چون صلح یا جنگ فقط در حوزه تخصصی حکومت ها نیست و این مردم هستند که باید در مورد مهمترین موضوع سرنوشت خود یعنی صلح و شرایط آن تصمیم بگیرند، تاکید کرد که در شرایط کنونی باید تعریف دیگرگونه ای از مقوله صلح داشته باشیم. عبادی می گوید: «آیا صلح به معنای نبود جنگ است؟ یعنی اگر کشوری مستقیماً درگیر جنگ نباشد باید معتقد باشیم مردم آن در صلح به سر می برند؟ مسلماً خیر. این تعریف از صلح مربوط به چند قرن قبل است. در قرن بیست و یکم باید صلح به گونه ای دیگر تعریف شود.» این برنده جایزه صلح نوبل بر این باور است که صلح مجموعه شرایطی است که در آن فرد بتواند با آزادی و کرامت انسانی زندگی کند و تفاوتی نمی کند که مرگ در اثر گلوله دشمن یا گرسنگی باشد. از همین رویکرد همچنین تفاوتی نمی کند فرد به خاطر یک انتقاد سیاسی سال ها در زندان بماند یا اینکه سال ها اسیر دشمن خارجی شود. عبادی ادامه می دهد: «در ایران پیروزی انقلاب اسلامی، پیروزی مستضعفان بود؛ پیروزی افرادی بود که از نابرابری ها و بی عدالتی های اجتماع در رنج بودند.» وی گفت: «طبق آمارهای دولتی بیش از ۱۰ میلیون نفر زیر خط فقر زندگی می کنند یعنی از هر هفت نفر ایرانی یک ایرانی با روزی کمتر از یک دلار زندگی می کند. این گفته مقامات رسمی حکومت است و به عقیده کارشناسان میزان فقر در اجتماع بیش از این هم هست.» این فعال حقوق بشر به بالا بودن درصد بیکاری و عدم تناسب دستمزدها و مخارج زندگی در ایران اشاره کرده، می افزاید: «طبق آمار یونسکو، ایران بیشترین درصد فرار مغزها را دارد و متاسفانه تحریم اقتصادی باعث تشدید این وضعیت نیز خواهد شد.» به اعتقاد عبادی برای داشتن جامعه ای با صلح پایدار و خروج از شرایط نه جنگ و نه صلح باید تمامی نیروها و نهادهای مدنی دگراندیش نیروهای خود را بسیج کنند چرا که مسائلی همچون جنگ یا تحریم اقتصادی نتیجه ای جز گسترش فقر در ایران (و تبعات حاصل از فقر) نخواهد داشت. وی امیدوار است عملکرد «شورای ملی صلح» در خاموش کردن زمزمه تهدید ها علیه تهران موثر واقع شود؛ شورایی که از حمایت نهادها و شخصیت های مشهور بین المللی همچون «سازمان ملل متحد» و «موسسه بین المللی زنان برنده جایزه صلح نوبل» برخوردار است.
کمااینکه نماینده دبیرکل سازمان ملل متحد در ایران (کنت استبلی) نیز پنجشنبه اخیر با حضور در نخستین نشست این شورا حمایت سازمان متبوع خود از این شورا را اعلام و تاکید کرد: «ایجاد صلح فقط مربوط به دولت ها نیست بلکه مساله ای مربوط به آحاد مردم است و به همین علت نقش نهادها و جامعه مدنی در کشورها در جهت ایجاد و تقویت صلح بسیار مهم و پراهمیت است.» چرا که به اعتقاد وی به مسائل مرتبط با صلح نمی توان به صورت مطلق و یکسویه نگاه کرد بلکه در کنار مسائل مزبور باید به مسائل حقوق بشری و توسعه نیز پرداخت و در پیوند میان مسائل صلح، توسعه و حقوق بشر است که جامعه ای می تواند به صلحی پایدار دسترسی پیدا کند.
علاوه بر حمایت نهادها و شخصیت های بین المللی از شورای ملی صلح، در داخل ایران نیز این شورا مورد حمایت نخبگان، دگراندیشان و شخصیت های برجسته مذهبی قرار گرفته است. از این میان می توان به آیت الله منتظری و نیز سعید حجاریان که خود قربانی اعمال خشونت بوده است، اشاره کرد. حجاریان که به دلیل وضعیت جسمی قادر به همراهی اعضای این شورا در نخستین نشست نشد، طی پیامی به این شورا نوشته است: «از آنجایی که در وضعیت کنونی حاکم بر کشور ایران هر اقدامی در جهت جلوگیری از تعمیق نفرت و بروز خشونت و درگیری داخلی و نیز وقوع جنگ و برخورد نظامی، نیکو و هر عملی در مسیر حل منازعه و مناقشه و گذر از وضعیت «صلح مسلح» به «صلح پایدار» مفید به حال جامعه است، از این حرکت پسندیده استقبال می کنم.»
شخصیت هایی همچون «جعفر پناهی»، «فاطمه معتمدآریا»، «هاشم آقاجری»، «داوود هرمیداس باوند»، «بابک احمدی»، «عباس امیرانتظام»، «محمدعلی عمویی»، «لطف الله میثمی»، «ابراهیم یزدی»، «علی اشرف درویشیان»، «سیمین بهبهانی»، «رخشان بنی اعتماد» و «عزت الله سحابی» از جمله اعضای هیات موسس این شورا هستند.

نامه ی مادران صلح به مقامات حکومت
مادران صلح ایران در دومین نامه ی خود به مقامات حکومت جمهوری اسلامی با عنوان «ما جنگ نمی خواهیم»، مخالفت خود را با هرگونه تهدید و جنگ در کشور ما اعلام کرده اند. در این نامه آمده است:

مدیران و مسئولان محترم جمهوری اسلامی ایران
با سلام
۱۹ سال است که از جنگ هشت‌ساله ایران و عراق می‌گذرد. هنوز داغ مرگ جوانان وطن قلب‌ها را به درد می‌‌آورد. هنوز درد و رنج هزاران مجروح شیمیایی، به‌ویژه در مناطق مرزی میهنمان سینه‌ها را آکنده از اندوه می‌کند. هنوز تکه‌های پیکر جوانان رشیدمان را روزانه در پارک‌ها و صحن دانشگاه‌ها به‌خاک می‌‌سپاریم و هنوز از آسیب‌های اجتماعی و اقتصادی تحریم‌های جهانی بر ضد ایران، مانند کمبود کالاهای اساسی، میزان بالای تورم، فقر ، بیکاری و فساد ناشی از آن نیاسوده‌ایم که آوای شوم جنگ خانمانسوزی دیگری به گوش می‌رسد و مسئولان کشورمان نیز، با طرح پاسخ‌های تند، گویی به استقبال آن می‌روند!
امروز که مشارکت مردم در یکی از مهم ترین تصمیم‌های ملّی شان تا به این حد ضروری است، عدم حضور نهادهای مدنی همچون گروه‌ها، احزاب، اصناف، سندیکاها ، دانشجویان و دیگر اقشار مردم حاصلی جز جدایی مردم از حاکمیّت و حاکمیت از جامعه بین‌الملل نخواهد داشت.
ما مادران صلح ایران با جنگ مخالفیم و پیشنهاد می‌کنیم که محتوای بسته تعیین شده از سوی کشورهای ۱+۵ در رسانه‌های رسمی کشور علنی گردد. ما باور داریم که اگر دولت ایران تعلیق موقت غنی‌سازی را بپذیرد و به مذاکره مستقیم برای اصلاح شرایط آن تن دهد، افکار عمومی جهان به نفع ملّت ایران تغییر خواهد کرد و اجماع جهانی برضد کشورمان درهم خواهد شکست.
بی‌تردید ادامه تحریم‌ها و آغاز حمله ی نظامی بیش‌ از همه ویرانی و کشتار و آثار اسف‌بار خود را بردوش مردم خواهد نهاد. بنابر این، مردم باید در این تصمیم سرنوشت‌ساز مشارکت داشته‌ باشند.
هنوز گروه بزرگی از مردم بر این باورند که اگر پس از فتح افتخارآمیز خرمشهر، که عراق و حامیانش در موضع ضعیف‌‌تری قرار داشتند، پای مذاکره می‌نشستیم، احتمال پیشگیری از کشتارها، موشکبارانها وبمباران‌های وحشتناک شیمیایی وجود داشت و سرنشینان هواپیمای ارباسی که بر فراز خلیج پرواز می‌کرد جان خود را از دست نمی‌دادند.
انتظار مادران دلسوخته و داغدیده ی این سرزمین آن است که تا دیر نشده با گفتگو و حل صلحجویانه مسائل اختلافات را حل کنیم و، با طرح شعارهای تند، آتش بیار معرکه‌‌ای که ابرقدرت‌های جنگ افروز به پا کرده‌اند نشویم.

مادران صلح ایران