• خانم سیمین بهبهانی شاعره ی پرآوازه ی کشور و اکبر معصوم بیگی عضو هیات دبیران کانون نویسندگان ایران، به انتقادها در مورد «سیاسی کاری» کانون پاسخ گفته اند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۵ مرداد ۱٣٨۷ -  ۲۶ ژوئيه ۲۰۰٨

خانم سیمین بهبهانی شاعره ی پرآوازه ی ایران در پاسخ به کسانی که کانون نویسندگان ایران را به «سیاسی کاری» متهم می کنند، تصریح کرد نویسنده نمی تواند از سیاست جدا باشد.

سیمین بهبهانی در خصوص دیدگاه هایی که کانون نویسندگان را از ورود به مباحثی غیر از مسائل صنفی و آزادی بیان در حوزه نویسندگان برحذر می دارند، به رادیو فردا گفت: «من با این نگاه موافق نیستم، زیرا یک نویسنده نمی تواند از سیاست برکنار باشد. یعنی نویسنده کاری با سیاست ندارد، بلکه این سیاست است که با نویسنده کار دارد.»
از طرف برخی منتقدان، مطرح می شود که چرا کانون نویسندگان، نام خود را صرف بعضی مباحث می کند. از جمله ماجرای سرمقاله نویس هفته نامه شهروند امروز که بعد از مرگ قیصر امین پور، از سکوت کانون انتقاد کرد. بعد از آن، به نام کانون اطلاعیه ای صادر شد که با لحنی تند هم به نویسنده و هم به قیصر امین پور حمله کرده بود. اما خانم بهبهانی با این موضع همدلی نشان نداد و حتی از امین پور تجلیل کرد.
خانم بهبهانی می گوید: «در این مورد به خصوص، تا حدی نظرات شخصی دخیل شده بود و به شخصی که نمی شناخت بی لطفی کرده بود و جنبه جنگ خصوصی به موضوع داده بود. من مخالف آن موضع بودم، زیرا قیصر امین پور کار خودش را می کرد و عضو هیچ حزب سیاسی نبود.»
سیمین بهبهانی در عین حال انتقاد نویسنده سرمقاله شهروند امروز از اینکه چرا کانون اطلاعیه ای در مرگ قیصر امین پور صادر نکرده را نیز بی ربط دانست و افزود:«اگر کسی بخواهد، می نویسد. همانطور که من نوشتم؛ و اگر کسی نخواهد، نمی نویسد. اما این که مسائل را شخصی کنیم، بسیار ناپسند است و کانون نویسندگان نباید به مسائل خصوصی و احتمالا کینه توزانه اهمیت دهد و من این را متذکر شدم.»
خانم بهبهانی به این پرسش که آیا کانون نویسندگان راهی برای جلوگیری از این گونه موضع گیری ها دارد یا خیر؟، پاسخ داد:« وقتی هیئت دبیرانی انتخاب شوند که انسان های لایقی باشند، که در حال حاضر هستند، چنان وضعیتی دیگر پیش نخواهد آمد. ولی برای آخرین بار می خواهم متذکر شوم که وظیفه کانون نویسندگان ایران، فقط حمایت از قلم و نوشتار نیست، زیرا نوشتار به مسائل یک کشور و حتی جهان بر می گردد.»
او اضافه کرد:« ما مجبوریم در مورد مسائل جهانی و کشورمان، جایی که با قلم سروکار دارد از آن نوشته یا از آن مسئله حمایت کنیم و اگر لازم است جایی فریادی کشیده و عدالت خواهی شود، ما مجبوریم از آن دفاع کنیم. بنابراین نباید مسئله را حمل بر سیاسی بودن کانون کرد.»

اکبر معصوم بیگی، عضو هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران نیز، در رابطه با انتقادهایی که از طرف برخی دوستداران کانون نویسندگان نسبت به آن ابراز شده است، از جمله اینکه چرا در مورد مسائلی غیر از مباحث مربوط به حوزه قلم و کتاب، مانند جنبش دانشجویی، مطالبات کارگری، دراویش گنابادی و وضعیت اقلیت بهایی در ایران بیانیه می دهد، به رادیو فردا گفت: «آن چه تاکنون از طریق اطلاعیه ها و بیانیه های کانون به نظر عموم رسیده، همه در چهارچوب منشور کانون نویسندگان ایران و اساسنامه کانون بوده است. شما هر عقیده ای در بیرون از کانون داشته باشید، وقتی وارد کانون و هیئت دبیران می شوید، باید از منشور و اساسنامه دفاع و در چهارچوب آنها عمل کنید.»
وی با اشاره به حمایت کانون نویسندگان ایران از جنبش دانشجویی و یا دفاع از تشکیل سندیکای کارگران شرکت واحد، افزود: «سه اصل در اساسنامه کانون وجود دارد، که یکی از آنها کوشیدن برای به دست آوردن آزادی بیان و قلم است. بنابراین ما از هر تشکلی که از آزادی بیان خود دفاع کند، دفاع می کنیم. ولی هرگز از جنگ احزاب (برای رسیدن به قدرت) دفاع نکرده ایم. در مورد جنبش دانشجویی، دراویش و بهاییان نیز به همین صورت است، ما از حق آزادی بیان اینها دفاع می کنیم و به ماهیت دراویش گنابادی و به ماهیت بهاییت کاری نداریم.»
به گفته این عضو هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران، اگر روزی در جایی از ایران، اهل تسنن و یا تشیع هم به دلیل پایبندی به اعتقادات خود مورد فشار قرار گیرند، کانون ازآزادی بیان آنها نیز دفاع خواهد کرد. زیرا کار کانون دفاع از آزادی بیان، قلم و اندیشه است.
برخی از تحلیلگران بر این گمان هستند که با توجه به بالا بودن سطح حساسیت ها در نظام سیاسی ایران نسبت به اهل قلم و به طور مضاعف نسبت به کانون نویسندگان، موضع گیری های کانون در مسائلی خارج از صنف نویسنده ها، ممکن است باعث افزایش فشارها بر بدنه کانون نویسندگان شود و به نوبه خود، بسیاری از نویسندگان را از مشارکت فعال تر برای بودن در کنار کانون، دچار تردید کند.
اکبر معصوم بیگی در این خصوص ابراز عقیده کرد که «در منشور و اساسنامه کانون نویسندگان ایران، این مسئله قید شده که آزادی مسئله ای یکپارچه است» و اضافه کرد: «واقعیت این است که آزادی بیان، یک امر سیاسی است. کانون نویسندگان ایران، انجمن صنفی آرایشگران یا تاکسیرانان نیست که مسائلش با گرفتن بن یا سهمیه گره خورده باشد و حرفی که می زند، بلاواسطه با سیاست گره نخورده باشد. »
این عضو هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران با اشاره به این موضوع که نظام حاکم همواره خواهان حفظ وضعیت موجود است، گفت: «هرگز سابقه ندارد که هیچ نظام حکومتی در سراسر تاریخ، خودش خط قرمزهای آزادی را فراتر برده باشد، مگر این که از پایین فشار آورند و این خط قرمز را پس برانند. کانون نویسندگان، مدافع آزادی بیان است. بنابراین نفس دفاع از آزادی بیان به این معنی است که شما با مسائل سیاسی برخورد خواهید کرد و چاره ای از این امر نیست، حتی اگر اعضا این را نخواهند.»
او افزود: «حتی دوستانی که ممکن است از این امر دلشاد نباشند و بگویند این مسئله باعث تنگ شدن دایره فعالیت کانون می شود، همان دوستان نیز هر وقت حضور دارند، ناگزیرند در این امور مداخله کنند.»
آقای معصوم بیگی تاکید کرد که کانون معمولا وارد مقولات سیاسی به معنای سیاست روز نمی شود و به دعواهای سیاسی روز توجهی ندارد.
وی گفت: «آنجایی که آزادی بیان به خطر می افتد، پای سانسور به میان می آید و هر کجا حقی پایمال می شود، در چهارچوب منشور کانون نویسندگان که خون بهای دوستان از دست رفته ماست، وارد عرصه می شویم و اظهار نظر می کنیم.»