• گروهی از احزاب قانونی ایران با انتشار بیانیه ای نسبت به فاجعه ی زیست محیطی در ایران هشدار داده و خواهان تعویض رئیس سازمان حفاظت محیط زیست شده اند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۹ مرداد ۱٣٨۷ -  ۹ اوت ۲۰۰٨

شماری از احزاب، پنج‌شنبه‌ی گذشته، در حاشیه‌ی نشست فصلی خانه‌ی احزاب ایران، بیانیه‌ای را در دفاع از محیط زیست صادر کردند. متن کامل این بیانیه که شرح دغدغه‌های این گروه از احزاب به‌عنوان بخشی از بدنه‌ی فعالان جوامع مدنی است، به شرح زیر است:

شوربختانه ضعف مسوولان سازمان حفاظت از محیط زیست از سویی، و نیرومندی پیمان‌کارانی که از طریق وزارت‌خانه‌ها اهداف سودجویانه‌شان را در قالب طرح‌هایی به ظاهر عمرانی پی می‌گیرند، کار را به جایی رسانده که ایران از نظر شاخص‌های پایداری محیط زیست در میان ۱۴۶ کشور جهان رتبه‌ی ۱٣۲ را به‌دست آورد. هم‌چنین براساس شاخص‌های جهانی عملکرد زیست‌محیطی سال ۲۰۰٨ که در مجمع جهانی اقتصاد – داووس منتشر شد و بر دو هدف اصلی حفاظت از محیط زیست و مدیریت صحیح منابع طبیعی استوار است، ایران در مقایسه با سال ۲۰۰۶ میلادی با ۱۴ پله نزول به رتبه ۶۷ رسیده است.
به راستی سازمان حفاظت محیط‌زیست که دیر زمانی است وظایف خود را از حفاظت از حیات وحش به مفهوم کلی‌تر بستر حیات ارتقا داده است در این چرخه‌ی رو به‌زوال چه نقشی را ایفا می‌کند؟! گرچه ضرورت وظایف محوله و حجم تشکیلاتی، سازمان حفاظت محیط‌زیست را می‌تواند در قامت یک وزارتخانه قرار ‌دهد اما به لحاظ این‌که در حال حاضر رییس آن از معاونان رییس‌جمهور است، عملا به جای پاسخ‌گویی به مجلس، تنها توسط مقام مافوق خود حساب‌رسی می‌شود. این در حالی است که در شرایط کنونی، سیاست‌های حفاظت از محیط زیست در دولت کاملا نادیده گرفته شده و در اکثر مواقع و با وجودی که از لحاظ قانونی و به پشتوانه‌ی اصل پنجاهم قانون اساسی، سازمان حفاظت محیط‌زیست می‌توانسته از اقدامات مخرّب وزارتخانه‌ها و سازمان‌های دیگر جلوگیری کند، اما در نهایت ناباوری تفاهم‌نامه‌هایی را امضا کرده است که در آن‌ها حق محیط زیست نادیده گرفته شده است.
جنگل‌زدایی،‌ تخریب مراتع و توسعه‌ی بی‌ضابطه اراضی کشاورزی، ‌تخلیه پساب‌های آلوده صنایع و زهکش‌های کشاورزی به رودخانه‌ها و تالاب‌ها، ‌آلودگی سفره‌های آب زیرزمینی با انواع آلودگی‌های صنعتی و شهری به‌ویژه دفع زباله‌های بیمارستانی، ‌سدسازی‌های بی‌رویه،‌ جاده‌سازی‌های غیراصولی،‌ انقراض گونه‌های جانوری، کم‌رونق شدن و از بین رفتن مزارع کشاورزی و افزایش بیماری‌های ناشی از آلودگی هوا، ‌آب و خاک و... همه و همه نگرانی‌های جامعه‌ی مدنی کشور را افزایش داده است؛ نگرانی‌هایی که متأسفانه پاسخِ وزیران و مدیران مربوطه را هم در پی نداشته است.
هر جا که پوشش گیاهی در نتیجه‌ی بهره‌برداری بی‌رویه و یا آلودگی‌های زیست‌محیطی و یا جاده‌سازی و سدسازی و تغییر کاربری اراضی جنگلی و مرتعی از بین رفت، بیابان با سرعتی هر چه تمام‌تر جایگزین می‌شود. وقتی سدهایی ساخته می‌شود که دِبی دریاچه ارومیه را به صفر می‌رساند تا ۱۵۰ هزار هکتار از دریاچه به شوره‌زار تبدیل شود، ‌وقتی بهره‌برداری بی‌رویه از سفره‌های آب زیرزمینی، ‌۶۰۰ دشت کشور را با بیلان منفی مواجه می‌کند،‌ وقتی در شیب ۴۰ درجه و در قلب جنگل‌های زاگرس، ‌زمین را شخم می‌زنند و یا مجوز ساخت شهرک‌ها و ویلاها صادر می‌شود،... در واقع به رشد بیابان‌های کشور کمک کرده‌ایم. روند تخریب جنگل‌ها و از بین بردن منابع آب و خاک (که با ادامه‌ی آن تا کمتر از ۲۰ سال دیگر خاک‌ مرغوبی برای کشاورزی و نزدیک به ۶۰ سال دیگر جنگلی نخواهیم داشت) و روند ویران‌ شدن مناطق حفاظت‌شده، پارک‌های ملی و تالاب‌ها و دریاچه‌ها، به اندازه‌ای سهمگین است که برای کاستن از شتاب اُفت کارایی سرزمین مادری‌مان، ایران، تنها عزمی ملی را نیازمندیم.
احداث بزرگراه در ذخیره‌گاه زیست‌کره و پارک ملی گلستان، احداث جاده در تالاب انزلی، احداث جاده در جنگل ابر شاهرود، احداث نیروگاه در پناهگاه حیات‌وحش کیامکی،‌ واگذاری ۷۵۰۰ هکتار از اراضی تالاب هورالعظیم به وزرات نفت،‌ خشک شدن تالاب‌های بین‌المللی ایران – نه به‌خاطر خشک‌سالی، بلکه به‌خاطر قطع حق‌آبه‌ی حیاتی آنان همچون دریاچه‌های‌ ارومیه،‌ بختگان،... – احداث صنایع آلاینده‌ی نفت و پتروشیمی در جنگل‌های گیلان و تالاب‌های گلستان، ‌واگذاری اراضی پارک‌های ملی و مناطق برای عبور خطوط لوله نفت و گاز،‌ و موارد بی‌شمار دیگر که شوربختانه در بیشتر مواقع، موافقت و یا سکوت پرسش‌برانگیز سازمان محیط زیست را هم به‌دنبال دارد ما احزاب سیاسی به‌عنوان بخشی از بدنه‌ی فعالان جوامع مدنی کشور را بر آن داشت تا خواهان تغییرِ ریاست سازمان مربوطه، و خواستار پی‌گیری مجدانه‌ی اصل پنجاهم قانون اساسی باشیم.

احزاب امضاکننده‌ی این بیانیه عبارت هستند از:
حزب آزادی، حزب اتحاد ملی ایران، حزب اراده‌ی ملّت ایران، حزب اسلامی رفاه کارگران، حزب اعتماد ملی، حزب پاک ایران، حزب ترقی ایران، حزب جامعه‌ی مدنی استان همدان، حزب فرزندان ایران، حزب مردم، حزب وحدت ملی، کانون مهستان، کانون دانشجویان و دانش‌آموختگان استان ایلام، کانون فارغ‌التحصیلان و دانش‌آموختگان استان آذربایجان غربی، کانون همبستگی دانشجویان و فارغ‌التحصیلان، مجمع فرهنگیان ایران اسلامی، مجمع دانشجویان و دانش‌آموختگان استان گلستان، سازمان رهروان فردا، جمعیت اسلامی وکلای دادگستری، حزب جوانان ایران اسلامی.