اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲٣ ارديبهشت ۱٣٨۱ -  ۱٣ می ۲۰۰۲

شنبه سوم آذر سال ٨٠ خبری تهران را تکان داد. سیامک پورزند روزنامه نگار ۷٢ ساله، همسر مهرانگیز کار، از در منزل خود ربوده شد. خبری که نشانه فعال شدن شبکه قتل های زنجیره ای پائّْیز سال ۷۷ بود و ارزیابی آنانی را که میگفتند دستگاه امنْیتی جمهوری اسلامی را عقبه سعید امامی در اختیار دارد، تایید میکرد. جای تردید نبود که علیرغم سکوت معنیدار نیروی انتظامی و قوه قضائیه، سیامک پورزند توسط ماموران امنیتی ربوده شده و اگر در یافتن محل اختفای وی اندکی تاخیر شود، چه بسا ربایندگان با او نیز همان رفتاری را کنند که با محمد مختاری، محمد جواد پوینده، سعیدی سیرجانی، احمد میرعلایی و دیگران کردند.
بعد از هفته ها، قوه قضائیه بر اثر فشار افکار عمومی و مجامع بین المللی دفاع از حقوق بشر دستگیری پورزند را تایید کرد و وی از خطر مرگ در نقطه ای نامعلوم و دور افتاده نجات یافت.  اما آزاد نشد و او او را که بنا به گفته اطرافیانش نه تفنگ میشناسد، نه کودتا و نه دلار و جز یک قلم شکسته از مال دنیا هیچ ندارد به اتهام توزیع پول بین روزنامه نگاران داخل کشور و دادن اطلاعات مهم سیاسی – نظامی به روزنامه های فارسی زبان خارج از کشور زندانی کردند. شب و روز جسمی و روانی شکنجه اش کردند تا به این اتهامات که بسیار پیشتر از این از زبان کسانی مانند روح الله حسینیان برای آن زمینه چینی شده بود اعتراف کند.
پورزند را یک بار در اسفند ماه در فرودگاه مهرآباد و بار دیگر در ١۴ اردیبهشت و هر دو بار پشت درهای بسته در دادگاه فرمایشی بدون حضور وکیل مدافع محاکمه کردند و او را به این دلیل که دگراندیش است علیرغم ۷٢ سال سن و بیماری شدید جسمی به ٨ سال زندان محکوم کردند؛ یعنی به مرگ تدریجی و ذره ذره آب شدن جسم و جان فرسوده اش در پشت دیوارهای زندان.
پورزند اکنون به گفته خانواده اش و نیز نهادهای حقوق بشر ایرانی و بین المللی چندین روز است که زیر فشارهای شدید  قرار دارد تا به تصمیم قوه قضائیه و محکومیت به زندان صحه بگذارد و حتی از حق ابتدایی خود برای تجدیدنظر خواهی و محاکمه در یک دادگاه صالحه با حضور هیات منصفه استفاده نکند.
خبرها هشدار دهنده است و نباید لحظه ای نیز بر وضعیت نگران کننده سیامک پورزند چشم فرو بست.
از نگاه آزادیخواهان نگهداشتن پورزند در زندان و اعمال فشارهای جسمی و روانی علیه او یک جنایت است. هر انسانی که به ارزش های بشری احترام میگذارد و به آزادی اندیشه و بیان پای بند است نمیتواند در برابر چنین جنایتی سکوت کند.
با فراخوان عفو بین الملل همصدا شویم و بخواهیم پورزند را فورا و بدون قید و شرط آزاد کنند .