اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۷ شهريور ۱٣٨۷ -  ۲٨ اوت ۲۰۰٨

بیست سال پیش ،در تابستان سال ۶۷، هشت سال پس از جنگ خانمان سوز با عراق ، جنگی که حاکمان اسلامی آنرا نعمت الهی معرفی میکردند، خمینی جلاد از هراس اوج گیری جنبش ضد جنگ مردم زحمتکش ایران با پذیرش ناگزیر آتش بس، جام زهر شکست را سرکشید . اما خمینی که جنگ را نعمت میدانست چرا که با وقوع آن جنبش آزادیخواهانه مردم را در سایه جنگ با دشمن خارجی قرار داده بود و با پایان جنگ بار دیگر کابوس گرم شدن نبرد داخلی و تند شدن شتابان نبض مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران در برابر چشمان هراسان او ظاهر شده بود،و از آنجا که شعار آزادی زندانی سیاسی کانون ملتهب و قابل اشتعال این مبارزات بود ،با فرمان قتل عام زندانیان سیاسی و تشکیل کمیسیون مرگ و قتل عام هزاران زندانی سیاسی در زندانهای سراسر کشور،به استقبال نبرد ناگزیر داخلی با جنبش آزادیخواهانه و برابری طلبانه مردم زحمتکش ایران رفت. این حادثه دهشتناک که تنها با حوادث کم نظیری از نوع کوره های آدم سوزی فاشیسم هیتلری قابل قیاس است ، بطور برجسته خصلت اصلی روش مبارزاتی جمهوری اسلامی را از همان آغاز با مردم آزاده ایران نشان میدهد.روشی که از محاکمه های بی رویه آغازانقلاب و سرکوب خلق ترکمن و اعدامهای خلخالی در کردستان شروع میشود و با اعدامهای گسترده سال ۶۰ و قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ و قتلهای زنجیره ای دگراندیشان و...... تداوم می یابد. درهر دوره ای خمینی وپس از مرگش، وارثان او با بکارگیری سرکوب خشن خواهان خشکاندن جنبش های متنوع مردم بوده اند،اما هر بار جنبش نامیرای مردم ازخاکستر خود سربرآورده و در اشکال بدیع و تازه در جنبش کارگران و زحمتکشان،جوانان و دانش جویان؛زنان، ملیتها،....و در جویبارهای متعدد جاری شده است.
اکنون که در آستانه بیستمین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی ایستاده ایم ، جانشینان خمینی که درتمام این بیست سال نیز داس سرکوب و مرگ را همواره درحرکت داشتند، ناتوان از حذف مقوله زندانی سیاسی و خشکاندن جنبشهای اجتماعی ، بیش از هر زمان به منزله یک حکومت فاشیستی در انظار جهانیان افشا شده اند و تحت تاثیر مبارزات قهرمانانه خانواده های زندانیان سیاسی و همه آزادیخواهان، مشعل دادخواهی در گلزار خاوران که سنبل یادمان جان باختگان راه آزادی و برابری است، همواره فروزان و نورافشان در اهتزازاست.
با توجه به استحکام و پایداری جنبش دادخواهی هزاران انسانی که به جرم دگر اندیشی زندانی و شکنجه شده و در اسارت قتلعام شدند، و موفقیت های این جنبش در طرح و پیشبرد شعار محاکمه آمرین و عاملین این جنایات در یک دادگاه بیطرف و صالحه بین المللی و به جرم جنایت علیه بشریت،می باید همچنان این جنبش دادخواهی را به منزله یکی از حلقات مهم و چاشنی گسترش مبارزه آزادیخواهانه مردم ایران در چنگ گرفت و با ثبت ماندگار آن در حافظه تاریخی مردم ایران، اجازه نداد که در هیچ شرایطی، دگر اندیشی جرم تلقی شود و با هیچ ترفندی،شکنجه و اعدام اجازه ظهور یابد.
ما هم صدا با اکثریت مردم ایران ،هم صدا با مادران و همسران داغدیده ،هم صدا با فرزندان اعدام شدگان که دلاوری و آرمانخواهی مادران و پدرانشان در چهره این یادگاران جوان منعکس است، هم آواز میشویم که:
زندانی سیاسی آزاد باید گردد ! شکنجه و اعدام تحت هر شرایطی ممنوع باید گردد!
               
زنده باد آزادی! زنده باد سوسیالیسم!
کمیته مرکزی سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)
شهریور ۱٣٨۷ ـــ اوت ۲۰۰٨