اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱۱ شهريور ۱٣٨۷ -  ۱ سپتامبر ۲۰۰٨

تلاشی دیگر برای شکستن سکوت
از ٢ ماه پیش تصمیم گرفتیم که در سالگرد کشتار زندانیان سیاسی در سال ٦٧ همزمان با ایران مراسمی داشته باشیم. با وجود تعطیلات در اروپا بسیار این در و آن در زدیم تا سالنی مناسب را برای مراسم رزرو کنیم٠ بارها دور هم نشستیم و در مورد چگونگی آن برنامه ریختیم و سپس تصمیم گرفتیم٠ می خواستیم در محدوده کوچکمان این سکوت بیست ساله را بشکنیم. می خواستیم که با وجود امکانات محدود فریاد کسانی باشیم که بیست سال پیش دست و پا بسته در سه دقیقه فرمان مرگشان را داده بودند. می دانستیم که فریادی از گلوی ما بدون مشارکت و همراهی دیگران خارج نخواهد شد٠ تلاش کردپم که از لاک کوچک خود خارج شویم و چنین کردیم٠ مهم نیست که ما مطرح شویم یا نشویم بلکه آن مهم است که به هدفی که در پیش نهاده بودیم برسیم. باید تلاش می کردیم که پیام را هر چه شفافتر به دیگران منتقل کنیم. از آنها که توان ترجمه به زبانهای فرانسه و ندرلند را داشتند یاری طلبیدیم . ساعتها پیدار ماندند و بدون دستمزد کار کردند٠ دوستانی دیگر با مهر پیام دادند که برای شب مراسم برای حاضرین غذای مختصری تدارک خواهند دید و چنین کردند. اما سئوال کوچک و آزاردهنده ای ذهن ما را مشغول کرده بود٠ با توجه به عدم استقبال مردم از برنامه های سیاسی آیا در نهایت مثل بی شمار دفعات قپل باز تنها خود شنونده حرفهای خود خواهیم بود؟
اما قبل از شروع برنامه شاهد بودیم که صندلی های سالن در حال پر شدن است و کم کم عده ای را می دیدی که سرپا ایستاده اند. برنامه شنبه ٣٠ سپتامبر درسالنی نه چندان بزرگ ولی مملو از جمعیت با شعری از احمد شاملو با صدای گرم رسول مجری برنامه آغاز شد و سپس خانم عفت ماهباز گفتاری مملو از احساس که گاهی رنگ خشم می گرفت و گاهی رنگ اندوه و زمانی دیگر حماسی بود و امید دهنده آغاز کرد ٠ خلاصه سخنان خانم عفت ماهباز تنها شب قبلش توسط دوستی به فرانسه برگردانده شده بود و تا پاسی از شب دو انگشتی تایپ می کرد تا در روز همایش در اختیار فرانسه زبانان قرار گیرد. آقای رضا کاظم زاده روانشناس پس از خانم ماهباز گفتاری را در مورد شیوه های شکنجه و تاثیر آن بر روح و روان پی گرفت و تلاش کرد در زمانی محدود دانش و تحقیقات خود در این باره را با مدعوین قسمت کند. سپس استراحتی کوتاه و پدیرایی از مهمانان با نوشیدنی و انواع خوراکیها فرصتی داد تا دوستان حال و احوالی کنند ٠ قسمت دوم برنامه
با سخنان فرانسواز گیلیت مسئول بخش زنان در عفو بین الملل بلژیک در باره اشکال مبارزه زنان در ایران ادامه یافت که نشان می داد که چشمهای دقیقی تمامی حرکات زنان ایران و برخورد حاکمیت با آن را زیر نظر دارد. در ادامه فیلم کوتاهی از خاوران به زبان انگلیسی به نمایش در آمد و بخش کوچکی از فیلم تابوتها تهیه شده به وسیله کانون زندانیان سیاسی نمایش داده شد٠ آقای امیل فرانک از عفو بین الملل سخنانی را درمورد نقض فاحش حقوق بشر در ایران و اعدام کودکان و نو جوانان ایراد کرد و سپس دو تن از مدعوین احساسات خود را در غالب شعر در صحنه خواندند٠ در آخرین قسمت برنامه نامه ای از مشاهدات یک زندانی سیاسی سابق که ازایران به دست ما رسیده بود خوانده شد و در پی آن اعلام یک دقیقه سکوت و تقدیم دسته گلی از طرف کانون دفاع از حقوق بشر در ایران -بلژیک توسط یک دختر و یک پسر جوان به خانم عفت ماهباز تقدیم شد. در انتها خانم شرین اسفندارمز نماینده کانون با تشکر از حاضرین اختتام برنامه را در حالی که گفته هایش به انگلیسی ترجمه می شد اعلام کرد.

کانون دفاع از حقوق بشر در ایران - بلژیک