اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۲٨ شهريور ۱٣٨۷ -  ۱٨ سپتامبر ۲۰۰٨

بنیاد اسماعیل خویی به مناسبت گرامیداشت یاد و خاطره جانباختگان سال ۶۷ برنامه ویژه ای را درتاریخ ۱٣ سپتامبر در شهر آتلانتا برگزارکرد.

مراسم با یک دقیقه کف زدن به افتخار جان باختگان راه آزادی و اعلام برنامه شروع شد.و.سپس. سخنران اول آقای دکتر رضا غفاری این چنین به حضار معرفی گردید
"آقای دکتر رضا غفاری اولین بار پس از کودتای ۲٨ مرداد توسط فرمانداری نظامی تهران دستگیر و در باغشاه برای مدت ۶ ماه زندانی شد و پس از آزادی و اتمام تحصیلات متوسطه عازم امریکا شد. ا و دوره فوق لیسانس و دکترای اقتصاد سیاسی خود را در دانشگاه ایالتی نیویورک به پایان رساند و سپس به ایران باز گشت و خدمت خود را در دانشگاه تهران آغاز کرد . او در تمام دوران تحصیل وتدریس در داخل و خارج از کشور ، به مبارزه و فعالیت های سیاسی پنهانی خود ادامه داد. و بیش از ۶ سال در زندان های جمهوری اسلامی تحت سخت ترین شکنجه ها قرار گرفت و در سالهای سیاه ۶۷ از نزدیک شاهد جنایات خونبار رژیم اسلامی بود.او پس از آزادی از زندان مخفیانه از ایران خارج شد هم اکنون در اروپا ساکن است. رضا غفاری در دانشگاه لندن چند سالی به تدریس اشتغال داشت و تا کنون چندین کتاب ، مقالات و جزوات زیادی را در زمینه های اقتصادی به رشته تحریر در آورده است. آخرین کتاب ایشان " خاطرات یک زندانی از زندان جمهوری اسلامی "در سال ۱۹۹٨ منتشر شد.. متن اصلی این کتاب به زبان انگلیسی است که به زبان آلمانی و ترکی نیز ترجمه شده است."

آقای دکتر غفاری در سخنرانیشان زمینه سازی رژیم اسلامی برای کشتار دسته جمعی سال۶۷، فتوای خمینی برای قتل عام ، شکنجه و رفتار زندانبانها در این دوران را تجزیه و تحلیل نمودو اهمیت تشکیل کمیته های حقیقت یاب از طرف خانواده های زندانیان سیاسی و کلیه آزیخواهان سراسر جهان را برجسته نمود.
.
سخنران دوم ، خانم بانو صابری که در سال ۶۷ به همراه همسر و دو فرزند ۴ ساله و ٣ ماهه شان برای مدتی در زندان بودند، در مورد کودکان در زندان صحبت کردند. ایشان از تغذیه وبهداشت کودکان در زندان سخن راند و از مادران صحبت کرد که میبایست علاوه بر تحمل شکنجه های جسمی خود شاهد رنج کودکانشان نیز باشند . اثر زندان برروح وروان کودکان نیز در صحبت خانم صابری برجسته بود.
سومین سخنران آقای احمد باطبی که بدلیل مقاومت در مقابل رژیم اسلامی   نماد جنبس دانشجویی ایران است ، معرفی گردید:
"   احمد باطِبی در وقایع هیجده تیر ۱۳۷۸ و کوی دانشگاه تهران برای سومین بار در حالیکه فقط یک سال به پایان تحصیلش مانده بود ،دستگیر شد وبه اتهام اقدام علیه امنیت ملی به اعدام محکوم شد و چندی بعد بعلت مبارزات حقوف بشری داخل و خارج کشور حکم او به پانزده سال حبس تقلیل یافت.   قرار گرفتن عکس معروف باطبی بر روی جلد مجله اکونومیست که وی را در حال بلند کردن لباس خونین دوست هم دانشگاهیش نشان می‌داد در محکوم شدن ایشان به اعدام ،تاثیر مهمی داشته ، زیرا که . پس از انتشار عکس وی بر روی جلد مجله اکونومیست وعده آزادی او با قید وثیقه تبدیل به حکم اعدام شد. . .    باطبی ۱۷ ماه   حبس انفرادی با شکنجه زا گذراند. بازجویان در تلاش بودند تا وی در یک اعتراف ویدیویی بگوید که پیراهن خونین متعلق به همکلاسی دانشجوی وی نبوده و با خون حیوانات رنگ شده‌است.
باطبی در زندان به بدلیل مقاومت و تحمل شکنجه و حبس طولانی سکته ناقص مغزی کرد و به کما رفت و به بیماریهای مختلف نیز مبتلا گردید . دکتر حسام فیروزی، پزشک معالج باطبی که خبر وضعیت پزشکی او را به جهانیان از طریق رسانه ها رساند به اتهام تبلیغ علیه نظام محکوم به یکسال حبس شد
باطبی پس از تحمل ۹ سال زندان زمانیکه برای مداوا برای صدمات ناشی از شکنجه در مرخصی استعلاجی بود در اردیبهشت ۱۳۸۷ایران را مخفیانه ترک کرد و با کمک رابطان حزب دموکرات کردستان ایران از ایران خارج شد. بدلیل تهدیدات مکرر وزارت اطلاعات، دفتر سازمان ملل در اربیل سریعتر امکان خروج و سفر باطبی   به سوئد را فراهم کرد وسپس با پذیرش وکالت باطبی توسط یک وکیل ایرانی ( لیلی مظاهری ) امکان سفر او به امریکا فراهم شد."
آقای احمد باطبی در مورد زندان و رفتار زندانبانان با زندانیان در دهه اخیر صحبت کرد. ایشان در مقایسه زندان سالهای ۶۰ جمهوری اسلامی و زندانهای کنونی گفتند که در سالهای اخیر از متد هایی پیشرفته تر برای شکنجه استفاده میشود،بطوریکه کمتر اثر جسمانی آن باقی میماند اما اثر روحی بیشتری را بدنبال دارد. بطور کل ایشان اعتقاد داشتند که با فعالیت گسترده تر فعالین حقوق بشر در سراسر جهان و سیستم ارتباطی سریع امروز دیگر رژیم اسلامی توانایی ان را ندارد که بمانند سالهای ۶۷ با زندانیان رفتار کند. اهمیت فعالیتهای خارج در خبر رسانی و اکسیونهای اعتراضی نیز در سخنان ایشان برجسته بود.
در خلال سخنرانی ها فیام کوتا هی از گلزار خاوران و چند نما آهنگ پخش گردید و با جلسه برسش و پاسخ وپیام بنیاد خویی برنامه به پایان رسید. در این پیام   بنیاد اسماعیل خویی ، بار دیگر، ضمن محکوم کردن جنایات رژیم فرمانفرمایی آخوندی در سی ساله گذشته، تمامی افراد و نیروهای آزادیخواه و دموکرات و بویژه بازماندگان جانباختگان را به پی گیری تشکیل "کمیسیون حقیقت یاب" فراخواند. بنیاد اسماعیل خویی بر این باور است که مناسب ترین مکان برای نگاهداری و نمایشگاه اسناد و مدارک "کمیسیون حقیقت یاب" ، تبدیل تاسیسات پیرامون گور خمینی به موزه ی جنایات جمهوری اسلامی در پی گذر از این نظام و برقراری حاکمیت ملی است. به امید آن روز و آن ایام.