• خوابگاه های دانشجویی مرکز سیاسی و تبادلات فرهنگی است. آنها می خواهند به جای حل مشکل خوابگاه از شر پدیده پردردسری به نام خوابگاه دانشجویی راحت شوند. عده ای معتقدند دانشجویان سفیران سیاسی- فرهنگی هستند و تحصیل دانشجوی شهرستانی در جایی مثل تهران دیدگاه های بسته او را متحول می کند. حضور دانشجویان در شهرهای کوچک تاثیر فرهنگی دارد پس بهتر می دانند که از جابه جایی دانشجویان جلوگیری کنند.» ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ٣۱ شهريور ۱٣٨۷ -  ۲۱ سپتامبر ۲۰۰٨

هنوز تب اعتراض دانشجویان به بومی گزینی در کنکور سال ٨۷ فرو ننشسته که اعضای کمیسیون آموزش مجلس از طرح الزام دانشگاه ها به پذیرش بومی دانشجویان دختر برای آزمون سراسری ٨٨ خبر می دهند. شیرزاده عبداللهی کارشناس مسائل آموزش وپرورش معتقد است بومی گزینی دم دست ترین و سطحی ترین راه حل برای حل مشکل ظرفیت خوابگاه ها و دوری دانشجویان از خانواده است بومی گزینی باب طبع محافظه کارانی است که از جابه جایی دانشجویان در پهنه کشور می هراسند.
امسال با اجرای این طرح خانواده ها غافلگیر شدند، اما ذهن خلاق ایرانی راه حل های مناسب برای دور زدن مصوبه را پیدا می کند. شاید دو سال زودتر به تهران مهاجرت کنند یا فرزندان خود را از سال دوم دبیرستان به تهران بفرستند تا بومی تهران شوند.»
علی کریمی فیروزجانی درگفت وگو با خبرگزاری مهر به تشریح این طرح پرداخته است. سیاست کلی جذب دانشجو که مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی است و سازمان سنجش نیز امسال به استناد همین مصوبه، بومی گزینی را در دستور کار خود قرار داده، عنوان می کند: «داوطلبان دارای شرایط در صورت امکان در نزدیکی محل سکونت خودشان پذیرش شوند. البته این قضیه برای خواهران مضاعف است. البته این به آن معنا نیست که بخواهیم فرصت پذیرش در دانشگاه های معتبر را از افراد نخبه بگیریم بلکه اعتقاد داریم کاری که امسال سازمان سنجش در پذیرش دانشجو انجام داده باعث شده حق تعداد زیادی از نخبه های شهرستانی ضایع شود زیرا ظرفیت سازی نشده بود.»
کریمی پس از تایید ضایع شدن حق دانشجویان شهرستانی در طرح بومی گزینی سال ٨۷ می گوید: «در راستای اجرای سیاست بومی گزینی و مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی، باید توسعه کمی و کیفی مراکز آموزش عالی در دستور کار وزارت علوم و دانشگاه آزاد اسلامی قرار بگیرد یعنی اگر قرار است به یک شهروند کهکیلویه و بویراحمد حق انتخاب دانشگاه های معتبر در تهران و اصفهان و شیراز را ندهیم، باید در دانشگاه های آن استان فرصت هایی را ایجاد کنیم تا داوطلب آن استان بتواند از دانشگاهی در استان خود بهره مند شود که هم از نظر کمی و هم از نظر کیفی توسعه یافته است.»

طرحی برای خانه نشینی دختران
به گفته کریمی که از امضا کنندگان طرح است بسیاری از اعضای کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس با اجرای آن موافق هستند.
این طرح پس از تصویب یک فوریت در دستور کار کمیسیون قرار می گیرد. کمیسیون های اصلی و فرعی آن تعیین شده و از سازمان سنجش، وزارت علوم، وزارت بهداشت و دانشگاه آزاد اسلامی در این کمیسیون دعوت می شود.
کریمی معتقد است از هم اکنون داوطلبان باید از طرح «الزام دانشگاه ها به پذیرش دانشجویان دختر در محلی که سکونت می کنند» مطلع شوند. او دلیل اعتراض گسترده دانشجویان به بومی گزینی سال ٨۷ را اطلاع رسانی ضعیف سازمان سنجش عنوان می کند.
اما الهه کولایی استاد دانشگاه و فعال حوزه زنان درباره این طرح می گوید: «متاسفانه در ماه های اخیر با اقدامات متنوع و پیاپی برای محروم کردن دختران از فرصت های اجتماعی مواجه بوده ایم. این اقدام نیز گامی علیه توسعه و برخلاف قانون اساسی جمهوری اسلامی است که دولت را موظف کرده امکان ادامه تحصیل را برای همه شهروندان در همه سطوح فراهم کند. دولت وظیفه دارد شرایط لازم برای ادامه تحصیل دختران در دانشگاه های مختلف را متناسب با توانایی و استعداد آنها به وجود آورد و اجرای قانون اساسی جمهوری اسلامی نیز از وظایف مجلس است.»
او ادامه می دهد: «متاسفانه آنچه در دو، سه سال اخیر شاهد آن بوده ایم پاک کردن صورت مساله به جای ایجاد امکانات مناسب برای قشری است که آینده جامعه در گرو افزایش آگاهی ها و مهارت های علمی و عملی آنهاست.»
کولایی با اشاره به ایجاد محدودیت برای ارتقای تحصیلی دختران با اعمال سهمیه بندی جنسیتی می گوید: «امیدواریم اعمال سهمیه بندی جنسیتی برداشته شود و این طرح هم در همین مرحله متوقف شود تا بر دامنه محرومیت دختران افزوده نشود.»
به گفته این استاد دانشگاه موافقان طرح از تحولات جهانی بی اطلاع هستند: «امروز این فرصت در همه جهان فراهم آمده که افراد بتوانند برای شکوفاکردن استعدادهایشان در دورترین نقاط جهان به تحصیل بپردازند. این یکی از آموزه های دینی هم هست که برای کسب علم در صورت لزوم باید به دوردست ها سفر کرد اما به جای تحقق این آموزه ها، گرایش های ضد زن توسعه پیدا کرد و به عناوین مختلف قصد محرومیت، خانه نشینی و انتقال انرژی آنها به حوزه های دیگر را دارند.»
شیرزاد عبداللهی طرح چنین مباحثی را در مجلس نتیجه نگاه جزئی نگر مجلسیان به مسائل کلان کشور می داند: «مجلس باید قوانینی را تصویب کند که به توسعه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی کشور منجر شود و در جهت اهداف سند چشم انداز باشد. مثلاً درباره دانشجویان باید به مساله اشتغال فارغ التحصیلان توجه کند. در حال حاضر انبوهی از آنان در شهرهای کوچک در انتظار یافتن کسب و کارند در حالی که فقط پنج درصد آنها جذب ادارات دولتی می شوند. اقتصاد در شهرستان ها بسته است و کارخانه های تولیدی- خدماتی وجود ندارد. اشتغال دختران در این شهرستان ها نزدیک به صفر است.»
او با اشاره به دلایل نمایندگان برای توجیه این طرح ادامه می دهد: «اگر مجلسیان به فکر اقتصاد خانوار و هزینه های خوابگاه دانشجویی و سفر به شهرستان ها هستند، بهتر است فکری برای اشتغال آنان کنند.»
او می گوید: «۲۰ قانون مصوب مجلس برای کنکور وجود دارد که اکثر آنها در تناقض با هم هستند. حتی مسوولان سنجش هم از این شرکت گله دارند.»
این کارشناس تصدی گری دولت را در انتخاب رشته و دانشگاه و محل تحصیل مصداق دخالت در مسائل خصوصی فرد و خانواده عنوان می کند: «این مصوبات با اهداف اعلام شده دولت در تناقض است. سیاست های کلی دولت خواستار مهاجرت مردم از کلانشهر به شهرهای کوچک است اما طرح جدید مجلس مهاجرت نخبگان شهرستانی را به تهران و شهرهای بزرگ تحریک می کند و نخبگان اقتصادی، فرهنگی شهرها را به کلانشهرها سوق می دهد.»
شیرزاد عبداللهی طرح جدید کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس را خلاف عدالت آموزش می داند: «محروم کردن دختران شهرستانی از تحصیل در شهرهای دیگر خلاف عدالت است که از یک نگاه سیاسی- فرهنگی بسته به دانشگاه نشأت می گیرد. خوابگاه های دانشجویی مرکز سیاسی و تبادلات فرهنگی است. آنها می خواهند به جای حل مشکل خوابگاه از شر پدیده پردردسری به نام خوابگاه دانشجویی راحت شوند. عده ای معتقدند دانشجویان سفیران سیاسی- فرهنگی هستند و تحصیل دانشجوی شهرستانی در جایی مثل تهران دیدگاه های بسته او را متحول می کند. حضور دانشجویان در شهرهای کوچک تاثیر فرهنگی دارد پس بهتر می دانند که از جابه جایی دانشجویان جلوگیری کنند.»