• روزنامه روسی "نیزاویسیمایا گازیتا" ۲۶ اوت در مقاله ای به قلم "پاتا زاکارشویلی" مینویسد که: آمریکایی ها در حال آماده ساختن "نینا بورژانادزه" برای پست ریاست جمهوری به جای "ساکاشویلی" هستند. سرگی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه، تنها دو روز پس از آغاز درگیری، در تماس تلفنی با همتای آمریکائیش، کاندولیزا رایس، گفته بود: ساکاشویلی باید برود! ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱۲ مهر ۱٣٨۷ -  ٣ اکتبر ۲۰۰٨

درگیری نظامی روسیه و گرجستان در ٨ اوت زمانی آغاز شد که نیروهای گرجی باحمله به اوستیای جنوبی، ده سرباز روسی پاسدار صلح را کشتند و همچنین موجب ویرانی و تلفات جانی دربین غیرنظامیان گردیدند. روسها نیز پس از عقب راندن نظامیان گرجستان، بلافاصله استقلال "اوستیای جنوبی" و " آبخازیا" را به رسمیت شناختند.
یک پرسش اما در رابطه با این ماجرا همچنان بی جواب مانده است: چرا میخائیل ساکاشویلی که از حمایت بی دریغ مالی، نظامی و نیز کارشناسی آمریکا برخوردار است دست به اقدامی چنین احمقانه زد؟ آیا میتوان تصور کرد که او با وجود آن همه تجهیزات و تاسیسات آمریکایی و اسرائیلی در خاک خود، بدون صلاحدید حامیانش چنین کاری کرده باشد؟
ولادیمیر پوتین میگوید: قبل از واکنش به حمله گرجی ها، در مراسم المپیک، با جرج بوش در باره ماجراجویی ساکاشویلی صحبت کردم. وقتی دیدم او بی تفاوت شانه هایش را بالا می اندازد نیروهای ما وارد عمل شدند. پوتین ادامه میدهد: فکر میکنم این اقدام از طرف گروهی خاص در واشنگتن برای تاثیرگذاری بر انتخابات آینده آمریکا به نفع یکی از دو کاندید طراحی شده است. البته مطمئن نیستم.
کاندولیزا رایس ولی میگوید: ما به ساکاشویلی قبلا اخطار کرده بودیم که روس ها برایش دام گسترده اند.
آیا کسی باور میکند که ساکاشویلی مانند یک پسربچه، بدون اجازه والدین، دست به چنین شیطنت خطرناکی زده باشد؟
از طرف دیگر چنین اشتباه فاحش در ارزیابی وضعیت منطقه را نیز نمیتوان به حساب آمریکا نوشت.
آنچه مسلم است روس ها آماده و طالب درگیری بودند. قدرت های بزرگ، در موارد حساس و با چنین ابعادی،   عجولانه و نسنجیده از خود واکنش نشان نمیدهند. در مورد این درگیری اینک دو ماه پس از آغاز ماجرا به وضوح میتوان دید که روسیه با فائق آمدن نسبتا کم هزینه بر پی آمدهای منفی اقدامش، چیزی فرا تر از "یک پیروزی باد آورده" به نام خود ثبت کرده است. این پیروزی شاید میسر نمیشد اگر: ۱- آمریکا درگیر انتخابات ریاست جمهوری نبود؛ ۲- بحران مالی افسارگسیخته غرب را فرا نگرفته بود؛ ٣- اروپا اینچنین وابسته به انرژی روسیه نبود. (بخصوص در شرایط بحرانی فعلی). آیا وجود این شرایط، خود برای توجیه تعرض روسیه کافی نیست؟
پس چرا ساکاشویلی چنین پاس خوبی در کنار دروازه خودی به حریف میدهد؟
شاید روسیه هنوز در درون ارتش و حاکمیت جمهوری های سابق شوروی دارای آنچنان نفوذ یا نفوذی هایی باشد که به کمک آنها بتواند علیرغم منافع ساکاشویلی ها طرح های خود را عملی کند. در این صورت این خود پیام آشکاری خواهد بود نه تنها برای "یوشنکو" ها در اکرائین و... بلکه همچنین برای آمریکا، تا در دیزی را زیاد هم باز نپندارند. همین امروز، ۲ اکتبر، خانم "یولیا تیموشنکو" نخست وزیر اکرائین، پس از آنکه فراکسیونش در پی تحولات قفقاز از ائتلاف نارنجی با رئیس جمهور "ویکتور یوشنکو" اعلام انصراف کرد، در مسکو با پوتین ملاقات نمود تا اختلاف دیدگاهش با رئیس جمهور را به نمایش گذارد.

بر کناری ساکاشویلی، حسن ختامی بر دستاوردهای روسیه
اوضاع و احوال در خانه حریف یعنی گرجستان اینک پس از فرونشستن گرد و خاک درگیری کاملا متفاوت میباشد: دامنه اعتراضات و انتقادات به ساکاشویلی در حال افزایش است. شخصیت های اپوزیسیون اینک هر کدام از زاویه ای دولت را مورد حمله و پرسش قرار میدهند. معروفترین آن ها در این میان کسی نیست جز متحد ساکاشویلی در رهبری به اصطلاح "انقلاب گل سرخ" و سخنگوی سابق مجلس نمایندگان گرجستان یعنی خانم "نینا بورژانادزه".
روزنامه روسی "نیزاویسیمایا گازیتا" ۲۶ اوت در مقاله ای به قلم "پاتا زاکارشویلی" مینویسد که: آمریکایی ها در حال آماده ساختن "نینا بورژانادزه" برای پست ریاست جمهوری به جای "ساکاشویلی" هستند.
سرگی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه، تنها دو روز پس از آغاز درگیری، در تماس تلفنی با همتای آمریکائیش، کاندولیزا رایس، گفته بود: ساکاشویلی باید برود!